Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„umożliwia całkiem nowe spojrzenie”, „prowadzi wielokrotnie do nowych zaskakujących wniosków”, „stawia zaskakującą tezę” … Ilekroć czytam o „nowym spojrzeniu na coś tam” przychodzi mi na myśl to, co dobrze ujęto w recenzji innej książki: „zbyt wiele rozczarowań przyniosły mi podobne "nowatorskie ujęcia tematu pisane barwnym językiem" - według wydawców; z reguły okazujące się merytorycznym stekiem bzdur od czasu do czasu luźno nawiązującym do faktów historycznych.” (https://sciaga.pl/tekst/59492-60-pozne_cesarstwo_rzymskie_averil_cameron_recenzja) „Kościół rzymskokatolicki w przekonaniu autora jest Kościołem frankońskim, który zniewolił prawosławny Kościół zachodniej części Imperium Rzymskiego. Brak zrozumienia tej podstawowej prawdy historyczno-teologicznej” w końcu „przekonaniem autora” to jest czy „prawdą”? Jakby powiedział Barańczak „Panowie, może byście się najpierw jakoś umówili ?” („Książki najgorsze” s. 160 wydania z 1990) B. Doroszkiewicz już na stronie 6 dokonuje odkrycia: „Funkcjonowało natomiast rozciągające się od Damaszku i Jerozolimy aż po Lizbonę i Belfast chrześcijańskie Rzymskie Imperium”. Belfast położony w Irlandii nigdy nie był częścią Cesarstwa, a Damaszek i Jerozolima nie były miastami granicznymi. Na stronie 218 zamieścił mapkę zatytułowaną „Europa około roku 565”, na której Belfastu nie widać, a Damaszek i Jerozolima są na tyle daleko od ówczesnych granic, że trudno o pomyłkę. A to tylko najmniej poważne z błędów http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Studia_Europaea_Gnesnensia/Studia_Europaea_Gnesnensia-r2013-t8/Studia_Europaea_Gnesnensia-r2013-t8-s273-284/Studia_Europaea_Gnesnensia-r2013-t8-s273-284.pdf