Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewielkich rozmiarów eseistyczna opowieść o uzależnionym muzyku, który buntował się przeciwko światu, a jego ekscesy wpłynęły do ścieku głównego nurtu w mediach czy do branży prasowej. Trochę a' la Jim Morrison czy muzyczni pieniacze z łatką skandalisty, gdzie koncerty są niezapomniane, a po występie sypie się koka, zamawia laseczki do towarzystwa czy pije alkohol ponad normę. Julie Maroh stara się ukazać więź między wokalistami, a fanami gotowymi skoczyć z mostu za swoim ,,przywódcą''. Powielanie mitów o bożyszczach tłumu, osobowości narcystycznej, gdzie budujesz wizerunek w głośnych słowach oraz brakiem przejmowania się opinią publiczną, gdzie gwałt jest dopuszczalny, narkotyki są dobre, a bezkarność uzasadniona. Ileż to celebrytów upadło pod naciskiem linczu ze strony publiczności, a muzycy stali się karykaturą człowieka, bo zamiast wzmacniać pozycję skończyli w rynsztoku, na odwykach czy w więzieniu?