Najnowsze artykuły
- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Damir Miloš
1
7,2/10
Pisze książki: literatura dziecięca
Urodzony: 01.01.1954
Chorwacki pisarz. Jego pierwszą książką przetłumaczoną na język polski jest "Biały klaun", który ukaże się w 2013 roku nakładem wydawnictwa Media Rodzina.
7,2/10średnia ocena książek autora
52 przeczytało książki autora
38 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Biały klaun Damir Miloš
7,2
Są takie książki, które wynajduje przypadkowo. Krążąc po zakurzonych półkach bibliotecznych lubię wynajdywać książki zapomniane, niewypożyczane i zalegające od dawna na półce. Właśnie ostatnio mam nosa do takich pozycji. Jedną z nich jest książka chorwackiego autora Damira Milosa „Biały klaun”. Jest to powieść dziecięca z okładką, która mnie zauroczyła od pierwszego wejrzenia.
Na owej okładce jest chłopak z niebieskimi włosami i uszami oraz z zamkniętymi oczami. Na jego policzku płynie łza, a wokół niego rozciąga się zielony smok. Bardzo intrygujące i przyciągające uwagę.
Głównym bohaterem i zarazem narratorem powieści jest chłopczyk, który na początku książki opowiada czytelnikowi historię o zwierzętach i korelacji ich barw i otaczającej przyrody. Chłopiec - jak sam często powtarza – nie ma domu. Jego rodzice są klaunami w cyrku, który podróżuje w różne miejsca i przez co chłopiec mieszka i funkcjonuje w namiocie cyrkowym. Często zmienia szkoły i powoli jest przygotowywany przez rodziców do pracy w cyrku. Jest jednak problem. Cyrk jest kolorowy, klauni są barwni, a chłopiec nie rozpoznaje kolorów. Jest daltonistą. Jest to wielka tajemnica, nawet jego przyjaciółka – córka pogromców tygrysów początkowo tego nie wie. Chłopiec intensywnie poszukuje tych kolorów, choć ciągle widzi wszystko w odcieniach szarości. (moment jak musi na lekcji plastyki wymieszać zielony i żółty żeby wyszedł niebieski – i jakimi sposobami sobie radzi – jest świetnie wymyślony). Pewnego dnia chłopiec spacerujący po lesie spotyka niewidomego starca, który skłaniając chłopca do poszukiwania i zadawania trudnych pytań, pomaga mu odkryć kolory życia. Starzec jest postacią skrytą, niewiele wiemy o jego życiu, jedynie jego wygląd i towarzysząca laska sugerują że ma ogromne doświadczenie i mądrość życiową. Spotkania te są tak pouczające, tak intensywne, tak mądre, że jestem niebywale zauroczona ich relacją, podejściem starca do chłopca i fascynacją chłopca niewidomym nieznajomym.
W tej historii ciekawym wątkiem jest też pojawiający się cyklicznie sen chłopca, gdzie główną rolę odgrywa smok chcący się bić z chłopcem. Ten zaś zadaje różne pytania smokowi i czeka na każdą noc, w której będzie śnić. Ponadto jest też minimalny wątek szkoły i przyjaźni z dziewczynką, dzięki której główny bohater nieświadomie poznaje i odczuwa różne kolory.
W książce ukazany jest też cyrk jako dom, praca, miejsce spotkań, miejsce uczenia się zawodu, ale też smutku objawiającym się w śmiechu (trzeba przeczytać do końca, aby zrozumieć metaforę). Chłopiec ma też swój pierwszy występ na scenie cyrkowej w białym stroju, ale jak sobie poradził, o co chodzi z białym strojem i łzą (która pojawia się też na okładce),to czytelnik musi się dowiedzieć sam. Dodam tylko, że jest tutaj tak wiele wątków, kwestii, problemów społecznych, odniesień i metafor, które łączą całą historię w całość, że każdy czytelnik musi sam je powoli odkrywać i dla każdego inne tematy będą ważne i intrygujące. W tej książce znajdziemy multum motywów społecznych, które można wykorzystać do lekcji bibliotecznych czy wychowawczych, do wspólnych dyskusji ze starszym dzieckiem. To coś co szukam w książkach dla dzieci. Motywów, odnośników, problemów wieku nastoletniego. Jestem pod wrażeniem ile ważnych kwestii zawarł autor w tak krótkiej książce.
Oczywiście można w tej książce dojrzeć kilka błędów w literkach, dla niektórych może pewne kwestie będą za mało opisane i rozwinięte, ale moim zdaniem biorąc pod uwagę do jakiego czytelnika jest ona skierowana, jest pozycją godną uwagi i skłaniającą do uśmiechu, wzruszenia i do głębokiej refleksji (choć literacko i językowo napisana jest w bardzo prosty i łatwy sposób ).
Jestem jeszcze emocjonalnie zahipnotyzowana tą pozycją i uważam ją nie tylko za bardzo dobrą rozrywkę, ale przede wszystkim jako godne polecenia źródło dające podstawy do dyskutowania, zastanawiania się nad życiem i głębokiej refleksji.
Podsumowując „Biały klaun” to niesamowita historia chłopca mieszkającego w cyrku, który spotyka w lesie starca, który pomaga mu zrozumieć świat i odnaleźć kolory. Bardzo pozytywna, wartościowa lektura pokazująca rodzinę, dzieciństwo, problemy wieku dziecięcego i relacje chłopca z różnymi ludźmi. Wzruszająca i pouczająca lektura z bardzo ciekawymi bohaterami i równie interesującą fabułą ze smokiem, snami, lasem, kolorami i cyrkiem w tle.
Biały klaun Damir Miloš
7,2
Ktoś porównał tę książkę do "Małego Księcia", a to wystarczający powód, by ją przeczytać.
"Biały klaun" ma swój klimat, nie czytałam dotąd takiej książki. Jest przepełniona symbolami, które jednak nie od razu da się rozszyfrować.
Kim na przykład jest tak ważny dla fabuły i bohatera smok, który pojawia się w jego snach i stara się być groźny, wyzywa go na pojedynki i chce porwać jego księżniczkę?
Długo się nad tym zastanawiałam, aż postanowiłam poszukać czegoś o symbolice smoka:
„Smok pozostawał często stworzeniem groźnym uosabiającym zło. W psychologii także ludzkie lęki i ciemną stronę osobowości. Stał w opozycji do bohatera, który musiał pokonać zło drzemiące w nim samym, ukazywane pod postacią smoka, by ostatecznie zwyciężyć nad złem.”
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Smok#Symbolika)
I teraz wszystko wydaje się odrobinę jaśniejsze i już wiem, dlaczego smok atakował przepełnionego lękiem chłopca zagubionego w świecie bez kolorów i dlaczego zniknął, gdy te kolory odnalazł w sobie.
Jest to książka piękna, pełna niezapomnianych scen i słów, przy tym poruszająca ważny temat, mogłoby się wydawać, nieobecny wśród nas. Skłania przy tym do refleksji, czy aby na pewno my widzimy kolory, skoro nasze życie jest szare? Czy potrafilibyśmy je odczuć?
„Pewne rzeczy, pewne historie nie muszą być prawdziwe. Dużo ważniejsze jest to, że są piękne.”