Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przed lekturą tej książki zadałem sobie pytania, na które będę w tej książce poszukiwał odpowiedzi.Niestety ta książka nie spełniła moich oczekiwań i nie odpowiedziała na moje pytania. Jest to zapis rozmowy między zakonnikiem wykładowcą psychologii religii na Uniwersytecie w Kanadzie,Filozofem,teologiem i psychoterapeutą, a jego znajomą która zadaje mu pytania. Zadająca pytania jest animatorką jakiś grup osobą wierzącą, ale nie psychologiem,ani teologiem. Autor podważa działanie i badania w psychologii,sugerując że ich wnioski zależą od tego kto,i ile za nie płaci takie ma wyniki.Jest bardzo krytyczny co do psychologii, i tego że może pomóc,a jednocześnie przyznaje że czasem psychoterapia bywa pomocna i psychologia.Stwierza że gdyby brać pod uwagę normę psychologii, to większość świętych miała problemy psychiczne,które nie wykluczają działania Łaski Bożej.Omawia wszystkie prawie szkoły psychoterapii jak szkodliwe Kościołowi i próbujące wyprzeć Boga i wiarę,w dwóch zdaniach odnosi się do psychoterapii egzystencjalnej ale nie rozwija tego,o Nooterapii i Logoterapii ani słowa, a studiował na Kul-u. Zapisałem z tej książki jedno zdanie.Tam gdzie się z autorem zgadzam to wiedza którą wiem, nie dostałem czegoś nowego, które by pchnęło mnie do rozwoju ponad to że należy być krytycznym wobec psychologii. Jeżeli sięgnie po to osoba wierząca nie związana z psychologią, to nie poczuje chęci wizyty u psychologa. Sporo też uproszczeń i stereotypów. Nie polecam...