Anne-Laure Bondoux

,,Princetta i Kapitan" to młodzieżowa powieść przygodowa, w której głównym motywem jest droga. Ale ja swoim zwyczajem rozbiję recenzję na fragmenty: FABUŁA Princetta Malwa ucieka z pałacu, bo nie chce być marionetką swoich rodziców; chce czytać, pisać, fantazjować, sama decydować o swoim losie - po prostu chce być wolna. Ucieka także przed niechcianym małżeństwem - moim zdaniem ten oklepany powód ucieczek księżniczek jest dodany niepotrzebnie, w zupełności wystarczyłyby pozostałe. Pierwsza połowa książki opowiada o tej ucieczce, i jest moim zdaniem nudniejsza od części drugiej, w której to Malwa wraz z grupką przyjaciół trafia do tajemniczego Archipelagu - mają szesnaście dni, by się z niego wydostać. Każdy musi zmierzyć się ze swoją próbą - i ze swoimi marzeniami. Czy warto je zrealizować za wszelką cenę? Fabuła jest skomplikowana, choć nei da się w niej pogubić, ciekawa, różnorodna, książka potrafi wciągnąć. PRZESŁANIE Wbrew pozorom trochę tu wartościowych rzeczy autorka wcisnęła - ale wszystko dyskretnie, bez łopatologii, wnioski do interpretacji czytelnika. Wolność. Czy warta jest rozłąki z rodziną, czy musi oznaczać ucieczkę? Marzenia. Czy zawsze są dobre? Czy nas nie zaślepiają? Czy można pogodzić się z porażką? Czy potrafimy żyć dalej, gdy nasze marzenie się nie spełni? BOHATEROWIE Tutaj bez rewelacji, żadnego bohatera nie wyróżniam, nie pokochałam.Nie mamy tu wnikliwej ich charakterystyki. Z drugiej strony wszyscy są prosto, ale dobrze skonstruowani, każdy ma jakieś charakterystyczne cechy, widmo przeszłości, pochodzi z jakiejś grupy społecznej. Są rozpoznawalni. ZAKOŃCZENIE Muszę przyznać, kilka lat temu wycisnęło ze mnie sporo łez. W głowie ułożyłam sobie własne - tego nie chciałam zaakceptować. Teraz zaliczam je do takich dwuznacznych, nie czarno-białych, zakończeń szczęśliwo - nieszczęśliwych. Zaskoczeniem jest to, że w takiej książce, w której wcześniej bohaterowie nie doznali żadnej krzywdy, w zakończeniu, cóż, wielu ucierpi. A pozostali nie będą żyli jedwabiście, długo i szczęśliwie, ale sami ułożą sobie życie najlepiej jak się da. Będą szczęśliwi, choć nie będą w idealnej sytuacji. Lubię takie zakończenia. Podsumowując, ciekawa akcja; nie oklepany, ale nie rewolucyjny pomysł; język niczym się nie wyróżnia; bohaterowie - przyzwoici. A czym zasłużyła "Princetta i Kapitan" na ocenę 4/5=8/10? Po odłożeniu tej książki jeszcze się o niej myśli. Wywarła na mnie wrażenie. A że i miło przy niej spędziłam czas, to książka spełniła swoje zadanie.