Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W przedmowie pada pytanie czy kolejne wspomnienia są potrzebne. Przecież to wszystko zostało już tak dokładnie opisane, że lepiej się nie da. Otrzymujemy również odpowiedź: tak. Każda relacja jest indywidualnym przeżyciem. Były więzień bądź więźniarka przekazuje swoje emocje, przeżycia, spostrzeżenia i wydarzenia, których był/była świadkiem. Każda historia przypomina również, że kilka milionów osób nie miało szansy podzielić się własnymi doświadczeniami. Józef Matynia opisuje na kilkudziesięciu stronach swoje wojenne przeżycia. Aresztowanie i pobyt w obozie karnym w Działdowie. Najwięcej czasu poświęcił wydarzeniom z Auschwitz. Na początku był „muzułmanem”, czyli osobą skrajnie wycieńczoną. Potem udało mu się dostać bardzo dobrą jak na tamte warunki pracę, przy której mógł dojść do pełni sił. Autor opisuje wiele przejawów życzliwości, podkreśla przyjaźnie zawiązane w tamtych warunkach. Następnie trafił do Buchenwaldu, tutaj są przede wszystkim opisy działalności konspiracyjnej. W ostatnim rozdziale porusza „marsze śmierci” i upragnione wyzwolenie w Dachau. Książka wzbogacona jest o wiele przypisów, które ułatwiają czytanie. Jeśli ktoś dopiero zaczyna interesować się podobną tematyką, to „Młodość utracona za drutami” może być bardzo dobrym wprowadzeniem. Józef Matynia pragnął, żeby oprócz pamięci tych wydarzeń pielęgnować takie wartości jak szacunek i przyjaźń do drugiego człowieka.