Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniu
242
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturą
11
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początek
42
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunę
17
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2005
1988
1987Wojna i konspiracja.Wspomnienia dziennikarzy polskich Marek Sadzewicz
Książka skupiająca się na pracy i przeżyciach dziennikarzy polskich w pierwszych dniach II wojny, w trakcie okupacji oraz powstania warszawskiego. Każda historia ma swój klimat i jest na swój sposób ciekawa. Minusem tej pozycji jest niestety skrótowość i cała lista nazwisk, które czasami zapełniają 1/4 strony, lecz nic nam nie mówią. Najciekawsze wspomnienie jest Renaty Sosnowskiej – „Na Smolnej”. Najbardziej realistyczne, w którym autorka pokazuje nam trudne chwile z okupacji, rozpacz, ale też nadzieję i zaradność Polaków muszących zmierzyć się z wrogiem na wszelkie sposoby, a także zaakceptować brutalną rzeczywistość po przegranej wojnie. Na duże wyróżnienie zasługuje także pozycja Krystyny Wigurskiej-Kobyłeckiej – „Jak redagowaliśmy gazetę podziemną”. Najdłuższe wspomnienie, najpełniejsze, w którym nazwiska nie były tylko literkami, a ludźmi z krwi i kości, którzy pragnęli żyć, lecz oddawali to życie za ojczyznę. Bardzo dużo tu faktów, informacji o działaniach dziennikarzy, przemyśleń. Bardzo podobało mi się również wspomnienie Kazimierza Dębnickiego: „Gwardia”, „Żołnierz-Rewolucjonista” będące trzeźwym spojrzeniem na powstanie warszawskie. Oceniając poszczególne wspomnienia w skali od 1 do 10 wklejam tutaj w nawiasie swoje oceny. Część I: Wrzesień 1939 roku Karolina Beylin: Warszawa czeka na wiadomości (6) Adrian Czermiński: W służbie informacyjnej Polskiego Radia (6) Jadwiga Krawczyńska: Wspomnienia o Polskim Radiu i "Biuletynie Prasowym" (6) Stanisław Niemyski: W redakcji "Robotnika" (7) Jerzy Nowakowski: Na siedem godzin przed wybuchem wojny (7) Czesław Nusbaum: Moje wspomnienia z września 1939 roku (6) Jan Piotrowski: Telefon nr 243-52 (8) Kazimierz Pollack: Tragiczne dni Warszawy. W redakcji "Expressu Porannego" (7) Jerzy Szapiro: Pierwsza wiadomość dziennikarska o wybuchu wojny (7) Andrzej Ziemięcki: Strzępy pamiętnika dziennikarskiego (6) Część II: Exodus Wacław Czarnecki: Wyprawa po wielki reportaż (7) Witold Giełżyński: Wyjazd rekonesansowy do Krakowa (6) Mieczysław Krzepkowski: W nieznane (7) Klemens Alfred Malicki: Na wołyńskich szlakach (6) Jerzy Nowakowski: Exodus (6) Stanisław Maria Saliński: Wędrówka dziennikarzy... w nieznane! (7) Jerzy Szapiro: Wędrówka korpusu dyplomatycznego (6) Wacław Zuchniewicz: Z Poznania na wschód (7) Część III: Konspiracja Czesław Brzóska: Dziennikarze poznańscy w Warszawie w latach 1939-1941 (6) Kazimierz Dębnicki: „Gwardia”, „Żołnierz-Rewolucjonista” (7) Władysław Dunin-Wąsowicz: Dziennikarze podczas okupacji (5) Maria Gadomska: Grupa Kobiecego Oddziału Armii Krajowej (7) Tadeusz Garczyński: W konspiracji (7) Bohdan Gębarski: „Akcja bez Nazwy” (8) Witold Giełżyński: Dziennikarski ruch oporu (6) Tadeusz Kraszewski: Szkolenie dziennikarzy w konspiracji (5) Klemens Alfred Malicki: Życie codzienne i prasa dla Wehrmachtu (6) Irena Pannenkowa: W konspiracji i na Pawiaku (7) Zygmunt Rytel: Fotoreporter w konspiracji (8) Marek Sadzewicz: Dziennikarze i prasa w oficerskim obozie jeńców II B i II D (7) Renata Sosnowska: Na Smolnej (10) Henryk Śmigielski: Z przeżyć okupacyjnych (7) Bronisław Troński: „Bibularz” znad Niemna (7) Krystyna Wigurska-Kobyłecka: Jak redagowaliśmy gazetę podziemną (9) Maria Zawadzka: W Warszawie podczas okupacji (7) Część IV: Powstanie warszawskie Henryk Dzendzel: Powstańczy dziennik ludowy (6) Bohdan Gębarski: Prasa na Starówce (7) Wanda Rostworowska: „Biuletyn Zaginionych” (6) Michał Wojewódzki: Drukarnie powstańcze (7)Walery Sławek. Zarys biografii politycznej Jerzy Marek Nowakowski
To chyba jedyna biografia Sławka jeśli nie liczyć jakichś krótkich wspomnień. A przecież to był drugi człowiek po Komendancie. Przez pewien czas wierzono nawet, że zajmie jego miejsce (uczciwie trzeba przyznać, że to sam Sławek najmocniej w to uwierzył). Ale czy to dziwne, że go nie wspominano? Narobił sobie wielu politycznych wrogów i nie da się ukryć, że naprawdę na to zasłużył. Dla większości swoich dawnych towarzyszy był wyrzutem sumienia, o którym chętnie by zapomnieli. Powojenni komuniści oskarżali go o nielegalne przeprowadzenie konstytucji i ordynacji wyborczej - nie da się z nimi nie zgodzić - i jak całą Sanację najchętniej by wymazali z historii. Niektórzy o Sławku pisali we wspomnieniach (np. Hoppe) ale też krótko. Postać Sławka powinna być jednak lepiej znana bo daje naprawdę do myślenia. Człowiek bezgranicznie oddany Wodzowi a to tego "ceniący argument brutalnej siły w polityce i zasadę, że cel uświęca środki". I tej siły używał i środki uświęcał. Przez 10 lat walczył o nową Konstytucję i o zbudowanie nowego, lepszego ustroju Polski. I - rzadki przypadek w naszej historii - osiągnął cel, do którego dążył! Tyle, że wtedy zaczęła się jego prawdziwa tragedia zakończona wczesną wiosną 1939 roku. Od dłuższego czasu zastanawiałem się jak patrzeć na Sławka: jak na współsprawcę zniszczenia demokracji w Polsce i przygotowania podłoża pod ustrój totalitarny czy może jak na bezkompromisowego idealistę i wizjonera skrzywdzonego przez układy. Dopiero czytając wspomnienie Miedzińskiego, cytującego Marszałka zwerbalizowałem swoje zdanie: śmierć Sławka była tragiczna ale i komiczna zarazem. Cóż może być śmieszniejszego od polityka, który popełnia samobójstwo w proteście przeciwko... temu co sam zrobił? "Sławek - powiedział Komendant - nie boi się nawet tej strasznej dla niektórych ludzi rzeczy - śmieszności". Jestem pod wielkim wrażeniem tej książki: raptem 240 stron a zawiera ona wszystko to co powinna i nie zawiera tego, czego zawierać nie powinna. Męczą mnie książki, które wyjaśniają wszystko w najdrobniejszych detalach, łącznie z kontekstem, tak jakby ich autorzy zakładali, że nic wcześniej na ten temat nie czytałem i że nie sięgnę po inne tytuły, żeby wyjaśnić sobie to, czego nie zrozumiałem. Jest tu tyle odnośników ile trzeba (głównie do archiwów trudno dostępnych),bogata bibliografia i rewelacyjny indeks nazwisk. A do tego bardzo dobry, choć krótki obraz rozpadu i reorganizacji rządzącego środowiska po śmierci Marszałka.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
