Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka z serii "wyłudzacz pieniędzy" i "poprawiacz humoru" dla ludzi zakompleksionych, zagubionych. Napisana przez samozwańczego psychologa, "kołcza". Roi się w niej od truizmów, z wielu rzeczy człowiek po prostu się śmieje, ale z zażenowania, aniżeli radości. Jest w niej nieco ciekawostek, nieco historii wymyślonych przez autora, aby dopasować je do postawionych przez siebie tez. Fragmentami zaciekawia, aczkolwiek ogółem wymęczyła mnie ta lektura, a że jestem perfekcjonistą i zarazem masochistą pod względem kończenia tego, co zacząłem, więc obrałem sobie za cel dotrwanie do jej końca, tym bardziej, że był to prezent urodzinowy. Czy czuję się bogatszy w wiedzę? Niekoniecznie. Mam nieodparte wrażenie, iż konkluzją autora, jako recepty na bezstresowe życie, jest kolokwialnie mówiąc "wisimitujstwo". Dodatkowo, z jednej strony, jedną z jego bezcennych recept na stres jest "wypicie dobrej herbaty i zjedzenie ciastka", z drugiej "zastąpienie słodyczy przez warzywa typu seler naciowy i marchew". Czuję się teraz zagubiony.