Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mam na półce, czytałem w bibliotece, więc teraz piszę z pamięci. Na podstawie ogólnych wrażeń. Opowieści Dąbrowszczaków jak to było w Hiszpanii. Starannie przeredagowane i podrasowane, żeby było po linii i na bazie. I tak jest. Bohaterska walka o wolność i demokrację z faszyzmem, czyli peerelowska klechda w swojej ortodoksyjnej wersji. Raczej bezwartościowe dla kogoś, kto chce się dowiedzieć "wie es eigentlich gewesen". Nie sposób się zorientować co z opisanych wydarzeń jest prawdą, co zaokrągleniem, co uproszczeniem, co pół-prawdą, co raczej wymysłem a co na pewno wymysłem. Książka przeszła redakcję lingwistyczną, ale nie historiograficzną. Przypisów praktycznie brak. Nawet poszczególne wspomnienia nie zbiegają się ze sobą i bywają sprzeczne. To, że przeszła też redakcję ideową, widać po całkowitym braku wątków żydowskich (mimo że Żydzi stanowili od 20% do może i 45% Dąbrowszczaków) Proszę trzymać się od tej książki z daleka, nie polecam nikomu. No, może takim kolegom-recenzentom jak pan Bartek, któremu lektura (jeśli faktycznie przeczytał) znacznie zdaje się poprawiła humor. "walczyli z faszystami Franco", "okryte chwałą Brygady", "kontynuowali walkę z faszyzmem", "faszystowski rząd sanacyjny", "hiszpańscy faszyści strzelali amunicją dostarczaną przez sanacyjny rząd", "sanacyjni pomagierzy Franco"... ile tych tyleż uroczych co idiotycznych wzmożeń w takim krótkim tekście!