Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój wcześniejszy kontakt z R. Bieleckim ograniczał się do zajrzenia parę razy do kapitalnej "Encyklopedii Wojen Napoleońskich", dlatego podchodząc do tej książki miałem bardzo wysokie oczekiwania. W istocie autor mnie nie zawiódł, dał się lepiej poznać, jako osoba kompetentna, znająca źródła, co przecież nie może dziwić, w końcu jest autorem encyklopedii obejmującej daną epokę. Przechodząc do zawartości książki należy poczynić kilka uwag. Przede wszystkim zarysowanie tła konfliktu jest w mojej ocenie za długie. O ile sprawy rodzinne Burbonów hiszpańskich, "Dos de Mayo", czy kapitulacja gen. P. Dupont są tu kluczowe dla zrozumienia rozdarcia Hiszpanii w roku 1808 to opisywanie działań generała Charlesa-a Lefebvre Desnouttes-a w Aragonii wydają się sztucznie zabierać miejsce. Nie wiem czy to wymagania narzucone przez wydawnictwo, czy zamysł autora, lecz opis pierwszego oblężenie Saragossy nie musiał się w tej pozycji znaleść, ale jak już jest to przyznam, że bardzo przyjemnie się o nim czytało. Jeśli chodzi o stronę redakcyjną to nie ma się do czego przyczepić. Nie udało mi się znaleść ani jednej literówki, czy innego błędu, który mógł umknąć oku redaktora. Do wydania HB-kowego są dołączone dwie mapki, z czego jedna dwustronna. Jak na końcówkę lat 80 są one bardzo czytelne i użyteczne podczas lektury tekstu. Największy plus dla p. Bieleckiego należy się za niesamowity opis szarży lansjerów-szwoleżerów gwardii cesarskiej 30 listopada pod Somosierrą. Opis zmagań najpierw 3. szwadronu, a następnie 1. i innych jednostek, które do niego dołączyły czyta się z wypiekami na twarzy, dawno nic mnie tak nie rozbudziło jak opis tego starcia. Dodatkowo autor rozprawia się z legendą jaka narosła dookoła szarży i "naprostowuje" obecną wersję wydarzeń. Jakby tego było mało to autor w następnym rozdziale zajmuje się historią historii starcia w tytułowym wąwozie(?),podaje nazwiska żołnierzy, którzy po bitwie spisali swoje wspomnienia lub pozbierali je od swoich kolegów i opublikowali. Opisana jest również złośliwa działalność A. Thiersa, który jawnie i z premedytacją dążył do zmarginalizowania znaczenia Polaków w zdobyciu tej arcy trudnej pozycji hiszpańskiej. Na samym końcu książki znajduje się etat 3. szwadronu z nazwiskami i krótką notą biograficzną oraz relacja z szarży P. Dautancourta i Benedykta Zielonki. Reasumując jest to książka na pewno warta polecanie, która zachęca nie tylko nazwiskiem autora, ale także swoim skromnym rozmiarem (zaledwie 206 stron z aneksami i bibliografią). Autor świetnie balansuje między pisarstwem historycznym a zachowaniem charakteru popularno-naukowego znamiennego dla serii HB. Książka broni się stylem, merytorykom oraz erudycją.