Margot Dalton

Morgan James O’Rourke od lat wynajmowała mieszkanie z hałaśliwymi studentkami, które czasami mieszkały z chłopakami. Dodatkowo nie przejmowały się zbytnio porządkiem. Jamie była porządna i lubiła gdy jest czysto. Jej strona pokoju była bardzo schludna, a druga strona wyglądała jakby przeszedł przez nią huragan. Jej bratowa wypatrzyła fantastyczną ofertę w gazecie. Pewien człowiek potrzebował fizykoterapeuty. Jamie była wspaniale wyszkolona w tym fachu z pięcioletnim stażem. Pisała teraz program dla ludzi, którzy mają problemy z sercem. Treść ogłoszenia: „Poszukuje się fizykoterapeuty do masażu paraplegika. Trzy godziny dziennie plus dodatkowa pielęgnacja w razie potrzeby, pełne wynagrodzenie, mieszkanie.” Oferta bardzo atrakcyjna, szczególnie dla kobiety z takimi umiejętnościami i wykwalifikowaniem. Dodatkowo zapewnione mieszkanie. Była bardzo wdzięczna swojej bratowej – Doreen – za powiadomienie jej o tej pracy. Skontaktowała się z ogłoszeniodawcą i w umówionym terminie przybyła na miejsce swoim zdezelowanym volkswagenem. Od momentu wkroczenia na posesję czuła się obserwowana. To nie był przypadek. Była pewna, że ktoś przygląda się jej z ukrycia. Okazało się że to był chłopczyk, syn właściciela posesji. Zagrali w futbol i Jamie upadając na trawę zbrudziła swoją białą spódnicę. Miała teraz zielony ślad na pupie. Steven zawołał Marię, ich gosposię, aby wskazała drogę Jamie do pana Kellehera. Zmieszana dziewczyna wypełniła prośbę chłopca i zaprowadziła kobietę do jej chlebodawcy. Gdy weszła do pomieszczenia, ujrzała gustownie umeblowany pokój z biurkiem i komputerem, za którymi siedział na wózku inwalidzkim bardzo pociągający mężczyzna. Od tamtego momentu wszystko miało się zmienić. Z początku mężczyzna się opierał i obstawał przy tym, że chce mężczyznę na tym stanowisku, ale jednak Morgan nie dała za wygraną i zwyciężyła swoją argumentacją. Przyjmując tę pracę nie wiedziała, jak wiele się wydarzy i że ten człowiek całkowicie odmieni jej życie. I ona całkowicie miała odmienić życie mężczyzny i jego syna. Książkę zadziwiająco długo czytałam z prostej przyczyny – brak czasu. Podoba mi się bardzo to, że tematyka nie jest banalna. Poruszane są tematy różnych chorób na podłożu psychicznym – agorafobia i zamknięcie się w pewnym stopniu naszego bohatera przez jego ograniczenie – bezwładne nogi i wózek inwalidzki. Przy okazji można się dowiedzieć czegoś ciekawego o człowieku, o lękach i o samym sobie. Cieszę się, że udało mi się trafić na Harlequina o niebanalnej tematyce. Książka mnie bardzo zaciekawiła i wciągnęła. Polecam :-)