Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyniosłam prezent! Nareszcie mam książkę, którą mogę podzielić się on-line ze wszystkimi chętnymi i ciekawymi tematu. Namówić na wspólne oglądanie. Bo to nie jest zwykła książka. To album z fotoreportażem, w którym jest minimum tekstu i bardzo dużo pięknych zdjęć. Nie oglądałam jej sama. Miałam towarzyszkę. Niezwykłą nastolatkę, bardzo otwartą całym swoim sercem i umysłem na problemy ludzi i świata. Aktywnie działającą. Otrzymała ją w prezencie, z którym chciała się ze mną podzielić. Tej publikacji nie można nigdzie kupić. Została wydana przez Fundację „Afryka Inaczej” działającą między innymi na rzecz dialogu międzykulturowego, oswajając Polaków z innością, odmiennością oraz promującą Afrykę w Polsce i Polskę w Afryce. Tym bardziej cieszę się, że mogę udostępnić fotograficzną relację z Warszawy pokazującą jej afrykańską stronę. Tę bardzo widoczną na ulicy, przykuwającą wzrok swoją odmiennością, ale i urodą studentek. Również i tę niewidoczną, ukrytą w sercu. Bo, czy ktoś rozpoznałby w tym polskim mundurze pasjonata rekonstrukcji historycznych, osobę o korzeniach malgaskich? Fundacja, tworząc ten projekt, chciała uświadomić, że są to ludzie mieszkający od kilkudziesięcioleci wśród nas tak, jak współautor tekstów, Senegalczyk w Polsce od 27 lat w dniu wydania albumu. Teraz będzie równe 30. Osoby pracujące w różnych zawodach – artyści, lekarze, aktorzy, wykładowcy akademiccy, kierowcy, biznesmeni, a nawet księża. Autor zdjęć Jacek Łagowski podejrzał ich w miejscu pracy lub poza nią. W sytuacjach prywatnych i w miejscach publicznych. Oglądałyśmy sobie ten album, chłonąc piękno zdjęć, ale i odczytując treść niesioną przez nie. Miałyśmy o czym dyskutować – o migracji ekonomicznej i politycznej, o ciężarze udźwignięcia przez nasz kraj fali uchodźców, o lęku rodaków przed rozmyciem się polskiej tradycji i obyczajów, o rasizmie, o tolerancji oraz nienawiści i wreszcie o autorach takich projektów, chcących swoimi działaniami zburzyć mury niepewności wobec odmienności, lęku przed nieznaną kulturą, nienawiści wyrosłej na bazie uprzedzeń i niedoinformowania. Patrzyłyśmy na problem z różnych punktów widzenia – i tych za, i tych przeciw. Przyjemnie się rozmawiało z tak otwartym umysłem. Patrzyłam na nią z podziwem dla dojrzałego podejścia do wielu zagadnień związanych z tematem i myślałam sobie – mamy piękną i mądrą młodzież! Jednak wystarczy tego gadania. Zapraszam do oglądania albumu dostępnego na stronie portalu Afryka.org i do przemyśleń. Niech towarzyszą temu gorące rytmy afrykańskich bębnów z wernisażu wystawy „Afro-Warszawa” w warszawskim Domu Spotkań z Historią. naostrzuksiazki.pl