Przyniosłam prezent!
Nareszcie mam książkę, którą mogę podzielić się on-line ze wszystkimi chętnymi i ciekawymi tematu. Namówić na wspólne oglądanie. Bo to nie jest zwykła książka. To album z fotoreportażem, w którym jest minimum tekstu i bardzo dużo pięknych zdjęć. Nie oglądałam jej sama. Miałam towarzyszkę. Niezwykłą nastolatkę, bardzo otwartą całym swoim sercem i umysłem na problemy ludzi i świata. Aktywnie działającą. Otrzymała ją w prezencie, z którym chciała się ze mną podzielić. Tej publikacji nie można nigdzie kupić. Została wydana przez Fundację „Afryka Inaczej” działającą między innymi na rzecz dialogu międzykulturowego, oswajając Polaków z innością, odmiennością oraz promującą Afrykę w Polsce i Polskę w Afryce. Tym bardziej cieszę się, że mogę udostępnić fotograficzną relację z Warszawy pokazującą jej afrykańską stronę. Tę bardzo widoczną na ulicy, przykuwającą wzrok swoją odmiennością, ale i urodą studentek. Również i tę niewidoczną, ukrytą w sercu. Bo, czy ktoś rozpoznałby w tym polskim mundurze pasjonata rekonstrukcji historycznych, osobę o korzeniach malgaskich? Fundacja, tworząc ten projekt, chciała uświadomić, że są to ludzie mieszkający od kilkudziesięcioleci wśród nas tak, jak współautor tekstów, Senegalczyk w Polsce od 27 lat w dniu wydania albumu. Teraz będzie równe 30. Osoby pracujące w różnych zawodach – artyści, lekarze, aktorzy, wykładowcy akademiccy, kierowcy, biznesmeni, a nawet księża. Autor zdjęć Jacek Łagowski podejrzał ich w miejscu pracy lub poza nią. W sytuacjach prywatnych i w miejscach publicznych. Oglądałyśmy sobie ten album, chłonąc piękno zdjęć, ale i odczytując treść niesioną przez nie. Miałyśmy o czym dyskutować – o migracji ekonomicznej i politycznej, o ciężarze udźwignięcia przez nasz kraj fali uchodźców, o lęku rodaków przed rozmyciem się polskiej tradycji i obyczajów, o rasizmie, o tolerancji oraz nienawiści i wreszcie o autorach takich projektów, chcących swoimi działaniami zburzyć mury niepewności wobec odmienności, lęku przed nieznaną kulturą, nienawiści wyrosłej na bazie uprzedzeń i niedoinformowania. Patrzyłyśmy na problem z różnych punktów widzenia – i tych za, i tych przeciw. Przyjemnie się rozmawiało z tak otwartym umysłem. Patrzyłam na nią z podziwem dla dojrzałego podejścia do wielu zagadnień związanych z tematem i myślałam sobie – mamy piękną i mądrą młodzież!
Jednak wystarczy tego gadania.
Zapraszam do oglądania albumu dostępnego na stronie portalu Afryka.org i do przemyśleń. Niech towarzyszą temu gorące rytmy afrykańskich bębnów z wernisażu wystawy „Afro-Warszawa” w warszawskim Domu Spotkań z Historią.
naostrzuksiazki.pl

Przyniosłam prezent!
Nareszcie mam książkę, którą mogę podzielić się on-line ze wszystkimi chętnymi i ciekawymi tematu. Namówić na wspólne oglądanie. Bo to nie jest zwykła książka. To album z fotoreportażem, w którym jest minimum tekstu i bardzo dużo pięknych zdjęć. Nie oglądałam jej sama. Miałam towarzyszkę. Niezwykłą nastolatkę, bardzo otwartą całym swoim sercem i umysłem...

Fotoalbum ze zdjęciami autorstwa Jacka Łagowskiego nie jest przeznaczony do sprzedaży. Niestety. Natomiast wg mnie powinien znaleźć się np. w szkolnych bibliotekach w liceum.
Jakiś czas temu inny Jacek, Herok, zrobił wystawę zdjęć Afrykańczyków osiadłych, czasowo bądź już na stałe, w Polsce. "Afro-Warszawa" jest jakby takim dopełnieniem.
Mamy tu na zdjęciach osoby dobrze znane, jak np. prezenter muzyczny i djembista w jednej osobie, Mamadou Diouf czy wykładowca na Politechnice Warszawskiej, Desire Dauphin Rasolomampionona. Są też i ludzie do tej pory całkowicie anonimowi, przykładowo na co dzień kierowca miejskiego autobusu, zaś po pracy członek zespołu Abafrika, Robert Ogwanga czy Kongijczyk o nazwisku praktycznie nie do wymówienia Wvarwzeky-Wez Kombo-Bouetoumoussa. Wszyscy, ci znani i mniej znani, sfotografowani zostali w niesztampowych sytuacjach, co jest dużym plusem wydawnictwa. Malutkim minusem są teksty, co o tyle dziwi, że jednym z autorów słowa pisanego był Mamadou Diouf, dla mnie postać kultowa, niejako mój guru. Nie wiem, kto miał większy wpływ na tekst, Mamadou czy Paweł Średziński, ale wg mnie w fotoalbumie tekst powinien być uzupełnieniem zdjęć, a tu trochę jest on oderwany od reszty.
Znalazłem też dwa błędy w nazwiskach (przy nazwiskach Mohameda Mbowa i W.W. Kombo),co niby jest szczególikiem, ale nie powinno wyjść na światło dzienne.
Jednak całościowy odbiór zdjęć Jacka Łagowskiego jest bardzo dobry. Profesjonalna robota, unikalny temat. Brawo.

Fotoalbum ze zdjęciami autorstwa Jacka Łagowskiego nie jest przeznaczony do sprzedaży. Niestety. Natomiast wg mnie powinien znaleźć się np. w szkolnych bibliotekach w liceum.
Jakiś czas temu inny Jacek, Herok, zrobił wystawę zdjęć Afrykańczyków osiadłych, czasowo bądź już na stałe, w Polsce. "Afro-Warszawa" jest jakby takim dopełnieniem.
Mamy tu na zdjęciach osoby dobrze...