Kazimierz Kaczmarek

Podobnie jak "Budziszyn 1945" tegoż autora, w "Stalingrad 1942-1943" bardzo cierpi historyczna prawda. Znakomita większość źródeł to publikacje radzieckie o wątpliwej wartości poznawczej. Książka ma do tego tą wadę, że opisuje nie tyle bitwę o miasto Stalingrad a całą kampanię, która do tego oblężenia doprowadziła. Przy około 220 stronicach druku łatwo można się domyślić, ile miejsca autor mógł w taki sposób poświęcić tytułowemu starciu. W większości przytaczanych wydarzeń Kaczmarek porusza się na poziomie całych armii i korpusów, tylko z rzadka schylając się nad bojami dywizji lub pułków. Nieliczne opisy walk autorstwa (radzieckich oczywiście) szeregowców nie mogą wyrównać tej wypaczonej perspektywy. Pozycji nie mogę dlatego polecić i proponuję zainteresowanemu czytelnikowi sięgnąć raczej po książki Janusza Piekałkiewicza.