Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można powiedzieć, że to swego rodzaju taka "mała Biblia" dla osób zainteresowanych szeroko rozumianą "mistyką życia". Autor, hrabia St. Germain - to postać dosyć tajemnicza. Bywał ponoć widziany w różnych czasach i miejscach, zawsze w dobrym zdrowiu, prezentując też nienaganny wygląd. A w owym dziele postanowił podzielić się swą wiedzą, jak wieść długie i szczęśliwe życie... Księga traktuje o potędze myśli i mocy słowa, ich jakże istotnej roli w naszym codziennym funkcjonowaniu. Bo wszystko, czemu poświęcamy jakąś uwagę, otrzymuje swoiste "zaproszenie" do naszego wnętrza. I bywa, że zostaje tam na bardzo długo, wprowadzając "własne reguły". A że na ogół przyciągamy to, czym sami emanujemy... Mistrz zwraca więc uwagę, by nasze myśli były "dobre". To oczywiście pojęcie względne, bo to, co dla jednego będzie pozytywne, dla innego już - niekoniecznie. Ale Autorowi chodzi o coś w rodzaju "uniwersalnej" Miłości ... By otworzyć się na tę płynącą od zarania dziejów ze strony Ojca Wszechrzeczy. Piękne słowa, może i nawet prawdziwe ? Gorzej jednak, jeśli ów Stwórca, nie jest ani dobry, ani zły (przynajmniej wg naszego, ludzkiego postrzegania). A wszystko, co uczynił, robił tylko dla własnych, nam nie znanych, potrzeb... W Księdze poczytamy też o eterycznych miastach, znajdujących się ponoć nad największymi pustyniami. Wydaje się, że zamieszkujące je istoty - niespecjalnie przepadają za zgiełkiem, jaki czynią ludzie. Znajdziemy także informacje o tzw. ochronnych kręgach energetycznych, którymi można osłonić nie tylko poszczególne osoby, ale (podobno) i większe, zamieszkałe tereny. Cóż, wszelcy "duchowi mistrzowie" od niepamiętnych czasów zgłębiali wewnętrzną moc człowieka. I jej wpływ na jego postępowanie. Kto wie, czy postępując zgodnie z "wytycznymi" z tej księgi - nie sprawilibyśmy, że świat byłby lepszy ? Ale wydaje się, że na samym początku każdego zdarzenia, u jego genezy, i tak stoi...lustro. W którym możemy zobaczyć "winnego" temu, co nas spotyka. Bo nawet w przypadku osoby poszkodowanej z czyjejś winy - to jednak (na ogół) ona sama zadecydowała o znalezieniu się w danym miejscu o konkretnej porze (nie zawsze dotyczy dzieci)... Cóż, wierzyć lub nie, ale poczytać (a nawet pomedytować) - nie zaszkodzi... .