Kochali się, że strach

Dobry zbiór opowiadań,ale bez wybuchów zachwytów z mojej strony.
Ot miła,lektura.Cieszę się,że były trole i smoki.

Dobry zbiór opowiadań,ale bez wybuchów zachwytów z mojej strony.
Ot miła,lektura.Cieszę się,że były trole i smoki.

Pokaż mimo to

Dobrnęłam do połowy książki i dalej stwierdziłam, że zasadniczo nie ma sensu tracić czasu. Opowiadania zupełnie o niczym. Nie wzbudzają emocji. Bohaterowie nie zapisują się w pamięci. Zakończenia albo mało sensowne, albo bardzo przewidywalne. Po lekturze "11pazurów" miałam duże oczekiwania co do kolejnej antologii opowiadań i niestety się rozczarowałam.

Dobrnęłam do połowy książki i dalej stwierdziłam, że zasadniczo nie ma sensu tracić czasu. Opowiadania zupełnie o niczym. Nie wzbudzają emocji. Bohaterowie nie zapisują się w pamięci. Zakończenia albo mało sensowne, albo bardzo przewidywalne. Po lekturze "11pazurów" miałam duże oczekiwania co do kolejnej antologii opowiadań i niestety się rozczarowałam.

Pokaż mimo to

Dawno mi się nie zdarzyło, że zostać tak miło zaskoczonym przez książkę. Spodziewałem się, przyznaję, zbioru tanich romansideł w rozgrywających się w mniej lub bardziej nietypowych realiach. Po książkę sięgnąłem chyba tylko dlatego, że lubię antologie i chętnie bym przeczytał wszystkie. Tymczasem, już po lekturze pierwszego widziałem że będzie nieźle. Są to różnorodne historie, często lekkie i wesołe, a w innych przypadkach - poważne i dające do myślenia. Naprawdę, zawiera mało słabych punktów i (poza jednym wyjątkiem) trzyma klimat.

,,Imponderabilia" Aleksandry Janusz to świetna, zabawna historia o zakochanym nekromancie i próbującym mu pomóc w zdobyciu miłości diabliku - oczywiście napisana z perspektywy tego ostatniego. Mocna rzecz na dobry początek, pomaga zrozumieć jak dziwnym, w sumie, zjawiskiem jest miłość.
,,Głóg" Daniela Grepsa nie osiągnął już, jak dla mnie, tego poziomu. Zwykły dentysta, miłość przychodzi do niego nie wiadomo skąd, łatwo, całkowicie bezwarunkowa, a temu i tak coś nie pasuje. To że ukochana nie jest człowiekiem dla przykładu.
,,Na końcu świata" Andrzeja Sawickiego dotyka podobnego problemu, gdyż ukochana głównego bohatera jest obdarzonym sztuczną inteligencją hologramem. Hologramem osoby która zginęła wskutek nieodpowiedzialności naszego bohatera. To z jednej strony sensacyjne fantasy, a z drugiej, opowieść o poczuciu winy i radzeniu sobie z utratą ukochanej osoby. Zadaje też bardzo ciekawe pytania odnośnie (potencjalnej) możliwości odczuwania przez sztuczną inteligencję. Szkoda tylko, że ciekawa treść nie odpowiada formie.
Jeszcze cięższy klimat oferuje nam ,,Miód z moich żył" Rafała Orkana. Jest to niezwykle poważna, wręcz tragiczna opowieść o niespełnionej miłości prostytutki i grabarza, rozgrywająca się w ponurym, niesprawiedliwym świecie. Dawno nie czytałem smutniejszej historii, chociaż niezłomny optymizm zakochanych jest naprawdę budujący.
Depresję wywołaną powyższym opowiadaniem z łatwością zakończy ,,Cała prawda o PPM" Marty Raduchowskiej. To wesoła przeróbka bajek o dzielnych królewiczach ratujących uwięzione dziewice z opresji. Jak się okazuje, wcale nie jest tak łatwe, bo cnotliwe dziewoje nie zawsze chcą być ratowane przez byle kogo. Nie jest to szczyt oryginalności, ale dobra jakość wykonania ratuje poziom.
,,A imię jej Grace" Aleksandry Zielińskiej to historia ze sporą głębią i nie łatwo ją opisać w jednym zdaniu. Pokazuje, że kochając wpływamy na ukochaną osobę i poniekąd dostosowujemy ją do swoich wyobrażeń. I to, że chociaż nieraz je w ten sposób krzywdzimy, to miłość zawsze zwycięży.
,,Detox" Karola Makawczyka to historia nieco niepasująca do zbioru - bo opowiada o świecie BEZ miłości, w którym emocje są zawsze stymulowane chemicznie. Idea interesująca, ale przeprowadzona w niezbyt ciekawy sposób.
Z kolei Paweł Grocholewski w opowiadaniu ,,Serce na dłoni" stworzył zabawną parodię historii walentynkowych - choćby dlatego, że głównym bohaterem jest... kosmita. Nie zdradzam więcej szczegółów, bo jest ono tak krótkie, że każda dodatkowa informacja zepsułaby efekt końcowy.
,,Wielbłądy za Annę" mnie z kolei rozczarowało. Opowiadania Krzysztofa Skolima opowiada o przemianie niepoprawnego playboya, który przekonuje się, że wszystko ma swoją cenę. Opowiadanie jest dziwnym miksem wątków naukowo-fantastycznych z historią miłosną z lekkim wątkiem seksualnym. Jednak motyw zakochanych, wyjątkowo, nie jest w nim najważniejszy.
O wiele ciekawsze, ba, chyba najciekawsze w zbiorze jest opowiadanie ,,Fantastyczna miłość" Karoliny Majcher. To historia rozgrywająca się w świecie, gdzie osoby samotne są napiętnowane społecznie, gdyż wynaleziono środek pozwalający na bezwarunkową, wieczną miłość - wystarczą dwie pastylki i chwila trzymania się za ręce. Chwilę potem delikwenci nie mogą bez siebie żyć. Piękne, czy przerażające? Bohaterowie opowiadania, para skojarzona do spędzenia wspólnego życia, też się nad tym zastanawiają.
,,Dożywocie" Marty Kisiel to najlżejsze i zdecydowanie najbardziej oryginalne opowiadanie w zbiorze, wychodzące z założenia, że w historii o miłości główny bohater wcale nie musi być zakochanym. A kto nim jest? Otóż... duch. Duch samobójcy, niepoprawnego romantyka, zmarłego w epoce gdy samobójstwo było najmodniejszą metodą radzenia sobie z problemami sercowymi.
Podobny klimat ma ,,Wielkie, magiczne, hmm..." Konrada Romańczuka. Słynne z przybytków uciech miasteczko spotyka szereg niedwuznacznie się kojarzących wypadków. Ich rozwiązanie spada na fałszywego maga i jego krasnoludzkiego pomocnika, kwitującego wszystkie problemy świata filozoficznym stwierdzeniem: ,,a ch...". Warto rzucić okiem, choćby dla tej postaci.
Zbiór kończy ,,Tylko mnie kochaj" Wiktorii Semrau. Na jego temat nic nie napiszę, bo fabuła jest na tyle ciekawa i pomysłowa, że warto doczytać do końca. W każdym razie, pokazuje że miłość ma o wiele większe znaczenie niż to się może wydawać.

Prawie wszystkie z opowiadań ze zbioru są napisane lekkim, ciekawym stylu. Spora część jest w wesołym klimacie, chociaż zmiany stylu następują bardzo nagle. Podczas lektury parę razy przeżywałem chwile kryzysu, kiedy naprawdę miałem już dosyć, ale każde z nich było dobrą okazją do śmiechu lub refleksji. A nieraz do jednego i drugiego. Polecam nie tylko fanom romansideł, komedii romantycznych i powieści obyczajowych.

Dawno mi się nie zdarzyło, że zostać tak miło zaskoczonym przez książkę. Spodziewałem się, przyznaję, zbioru tanich romansideł w rozgrywających się w mniej lub bardziej nietypowych realiach. Po książkę sięgnąłem chyba tylko dlatego, że lubię antologie i chętnie bym przeczytał wszystkie. Tymczasem, już po lekturze pierwszego widziałem że będzie nieźle. Są to różnorodne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna antologia... kolejne opowiadania... tym razem jest ich trzynaście, z czego mi przypadło do gustu siedem... czyli więcej niż połowa... nie jest źle...
"Kochali się aż strach" to wariacje fantastyczne na temat miłości... we wszelkim możliwym znaczeniu... znajdziemy wiec zarówno miłość do cybernetycznej, sztucznej inteligencji, jak i impa próbującego rozwikłać problemy miłosne swojego pana...
Na wyróżnienie, wg mnie zasługują opowiadania:
- Karoliny Majcher - Fantastyczna miłość
- Aleksandry Janusz - Imponderabilia
- Daniela Grepsa - Głóg
- Rafała W. Orkana - Miód z moich żył
- Martyny Raduchowskiej - Cała prawda o PPM
- Aleksandry Zielińskiej - A imię jej Grace
- Karola Makawczyka - Detox
- Pawła Grochowalskiego - Serce na dłoni
Poza nimi bardzo spodobała mi się postać Licha z opowiadania Marty Kisiel - Dożywocie...
Cały ten zbiór można polecić wszystkim, którzy uważają że "na miłości zjedli już zęby" - niech się zdziwią...

Kolejna antologia... kolejne opowiadania... tym razem jest ich trzynaście, z czego mi przypadło do gustu siedem... czyli więcej niż połowa... nie jest źle...
"Kochali się aż strach" to wariacje fantastyczne na temat miłości... we wszelkim możliwym znaczeniu... znajdziemy wiec zarówno miłość do cybernetycznej, sztucznej inteligencji, jak i impa próbującego rozwikłać problemy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mniej znane nazwiska polskiej fantastyki pojawiły się w antologii na temat... miłości. I nazwiska sprawdziły się nieźle!

Brak tu nadęcia I zbytniego rozdmuchania tematu. Jest lekko, choc czasem smutno. Równie dobrze antologia mogłaby nosić tytuł: to TYLKO miłość, bo sprawa potraktowana jest z właściwym dystansem.

Zwróćcie uwagę na okładkę - dla mnie bomba!

Mniej znane nazwiska polskiej fantastyki pojawiły się w antologii na temat... miłości. I nazwiska sprawdziły się nieźle!

Brak tu nadęcia I zbytniego rozdmuchania tematu. Jest lekko, choc czasem smutno. Równie dobrze antologia mogłaby nosić tytuł: to TYLKO miłość, bo sprawa potraktowana jest z właściwym dystansem.

Zwróćcie uwagę na okładkę - dla mnie bomba!

Pokaż mimo to

nierówno. Część opowiadań łapiąca za serce, gardło, poniewierająca wszelką nadzieją, z drugiej strony- szlag wie co, ani zabawne, ani zachęcające do doczytania. Greps absolutnie pozamiatał towarzystwo. Po raz kolejny.

nierówno. Część opowiadań łapiąca za serce, gardło, poniewierająca wszelką nadzieją, z drugiej strony- szlag wie co, ani zabawne, ani zachęcające do doczytania. Greps absolutnie pozamiatał towarzystwo. Po raz kolejny.

Pokaż mimo to

całkiem fajny zbiór opowiadań młodych twórców fantastyki. Niektóre opowiadania są naprawdę udane, np. Głóg lub Imponderabilia czy też perypetie wiedźmy Magdaleny w utworze p.t." Cała prawda o PPM". Dobrze, że istnieje coś takiego jak zakuŻone Warsztaty i że można wydawać dzieła młodych autorów. Dzięki temu tomowi polubiłam antologie fantastyki i myślę, że amatorom gatunku ten wybór prozy się spodoba.

całkiem fajny zbiór opowiadań młodych twórców fantastyki. Niektóre opowiadania są naprawdę udane, np. Głóg lub Imponderabilia czy też perypetie wiedźmy Magdaleny w utworze p.t." Cała prawda o PPM". Dobrze, że istnieje coś takiego jak zakuŻone Warsztaty i że można wydawać dzieła młodych autorów. Dzięki temu tomowi polubiłam antologie fantastyki i myślę, że amatorom gatunku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciężko jest ocenić książkę, która składa się z 13 opowiadań, gdzie każde napisane jest przez różnego autora. Gdybym miała ocenić opowiadania poszczególnie, zapewne oceny wahałyby się od rewelacyjnej po bardzo słabą. Dlatego dałam "przeciętna". Można znaleźć tam opowiadania przy których nie da się oderwać, oraz opowiadania które chętnie by się ominęło.

Ciężko jest ocenić książkę, która składa się z 13 opowiadań, gdzie każde napisane jest przez różnego autora. Gdybym miała ocenić opowiadania poszczególnie, zapewne oceny wahałyby się od rewelacyjnej po bardzo słabą. Dlatego dałam "przeciętna". Można znaleźć tam opowiadania przy których nie da się oderwać, oraz opowiadania które chętnie by się ominęło.

Pokaż mimo to

Antologia opowiadań twórców, skupionych wokół Fahrenheita. W dużej mierze - debiutantów. Książka, rzec by się chciało, o wielu obliczach. Wśród utworów prawdziwe perełki oraz twory co najmniej dziwaczne, które do mnie kompletnie nie przemówiły.

Zdecydowany faworyt - Imponderabilia Aleksandry Janusz. Pozytywne, przezabawne, urocze i pomysłowe opowiadanie o chowańcu, poszukującym żony dla nekromanty i wnikającym w tajniki ludzkich rytuałów godowych. Niemniej Cała prawda o PPM Martyny Raduchowskiej także cudownie rozbrajająca.

Lektura do pochłonięcia w metrze w drodze na uczelnię i z powrotem. Słowem, pozytywnie.

Antologia opowiadań twórców, skupionych wokół Fahrenheita. W dużej mierze - debiutantów. Książka, rzec by się chciało, o wielu obliczach. Wśród utworów prawdziwe perełki oraz twory co najmniej dziwaczne, które do mnie kompletnie nie przemówiły.

Zdecydowany faworyt - Imponderabilia Aleksandry Janusz. Pozytywne, przezabawne, urocze i pomysłowe opowiadanie o chowańcu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Większośc z opowiadań bardzo wciągających za sprawą szczególnie tajemniczego klimatu. Miały to coś w sobie, to coś takiego dziwnego i może trochę mrocznego, co lubię w książkach fantasy (bo tylko takie choć trochę mroczne lubię czytać). Oczywiście nie chodzi tu o to, że były to opowiadania grozy, po prostu były one tak... tajemniczo interesujące. Jednak tylko niektóre były szczególnie ciekawe, a niektóre w ogóle mnie nie porwały.

Większośc z opowiadań bardzo wciągających za sprawą szczególnie tajemniczego klimatu. Miały to coś w sobie, to coś takiego dziwnego i może trochę mrocznego, co lubię w książkach fantasy (bo tylko takie choć trochę mroczne lubię czytać). Oczywiście nie chodzi tu o to, że były to opowiadania grozy, po prostu były one tak... tajemniczo interesujące. Jednak tylko niektóre były...

więcej

mniej

Pokaż mimo to