Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Charles Berbérian to francuski rysownik i autor komiksów pochodzenia ormiańskiego.
Po kilku latach spędzonych w Libanie, w wieku osiemnastu lat rozpoczął naukę w paryskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie poznał François Avril. Jego pierwsze komiksy były publikowane w różnych fanzinach, w których rozwinął styl graficzny, na który po raz pierwszy wpłynął Ralph Steadman. W 1983 roku poznał Philippe’a Dupuy’a, który podobnie jak on współpracował z P.L.G. Jednym z ich pierwszych wspólnych dzieł był hołd złożony Hergé w fanzinie Band'à Part nr 13 (1983). Ich podpisy (scenariusz i rysunek) stają się nierozłączne – ich pierwsze wspólne historie zostają podjęte w Bohaterowie nigdy nie umierają. W 1984 roku weszli do Fluide Glacial. Wyprodukowali Red, Basile i Gégé (album Graine de rogues),a następnie Le Journal d'Henriette, gorzkie i czułe kroniki nieśmiałego i skrępowanego nastolatka. W 1985 roku zaprojektowali Małego Malarza, niewielkie dzieło znajdujące się w kolekcji „Atomium” wydawanej przez Magic-Strip. Dwa lata później stworzyli Chantal Thomas, portfolio opublikowane przez Michela Lagarde. Pojawiają się w podsumowaniu Je bouquine i współpracują przy kilku kampaniach reklamowych (dla Canal + itp.). W 1990 roku w Yéti urodził się Monsieur Jean. W 1992 roku zaprojektowali ikonografię Poradnika Ekologicznego wydanego przez La Mermaid. W następnym roku wspólnie z tym samym wydawcą zilustrowali dzieło Anne Rozenblat (żony Berbériana „Tout n'est pas Rose”). W 1994 wyprodukowali jeden z najważniejszych elementów swojej twórczości: The Journal of an Album (L'association),a w 1996 przedstawili swoją wizję Nowego Jorku (w nowojorskich zeszytach Cornélius - następnie Barcelona, ​​​​Lizbona, Tanger. ..). W 1999 roku czwarty tom „Przygód” Monsieur Jeana zdobył nagrodę dla najlepszego albumu na festiwalu w Angoulême. Dzięki bardzo eleganckiej grafice i szczególnemu tonowi swoich opowieści Charles Berbérian i Philippe Dupuy wiedzieli, jak pokazać swój specyficzny świat, w którym mieszają się humor i powaga. W 2008 roku zdobyli Grand Prix de la Ville d’Angoulême.