Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyciągam się na łóżku. "Przez okno mojej sypialni widzę migające światła niezliczonych dronów transportowych (...). Gapię się w sufit, próbując zgadnąć na podstawie kształtu błysków, co wiezie dron". Może wydawać wam się to dziwne ale dwa lata temu, pewnego dnia każdy otrzymał rządowego SMS-a z nakazem, by porzucić własne auto. Wiecie takiego sms-a, podobnego do tego w jakich obecnie informują o trudnych warunkach pogodowych. Albo jak te, które podczas pandemii nakazywały pozostać w domu. Z przyjęciem tego komunikatu ludzie nie mieli problemów. Zostawili swoje samochody tam gdzie im nakazano. Nagle te miliony kilometrów dróg, budowane latami, stały się zupełnie niepotrzebnie a transport powietrzny wziąć górę nad tym lądowym. Ja jednak nadal lubię pomykać przez miasto na hulajnodze. Nad moją głową latają wtedy olbrzymie, wspomniane już drony dostarczające przesyłki do adresatów a ludzie dryfują nad moją głową w powietrznych statkach. Jednak wiecie dlaczego to robię? Dlaczego używam hulajnogi? Lubię retro rzeczy... nie no, to tylko tinderowy bajer na podryw. Tak naprawdę sprawia mi to bezbrzeżną radość. No właśnie, tinderowy bajer. Od pewnego czasu zacząłem znów korzystać z tindera. Nie wspominałem wam jeszcze, ale... rozwodzę się. Sprawa ma się wkrótce zacząć i skończyć. Jednak aby wyrywać dziewczyny potrzebuję CZEGOŚ. Jakiego sprawdzonego schematu działania, planu który mnie nie zawiedzie. To samo w restauracjach i innych miejscach publicznych. Tam też zaszły ogromne zmiany. Androidy pilnują rezerwacji i podają wam do stołu posiłki. W niektórych jeszcze można wybrać czy chcesz być obsługiwany przez człowieka czy maszynę. Także w innych dziedzinach roboty zaczęły zastępować pracę ludzkich rąk. Ale to dopiero początek, gdybyście wiedzieli, że... Z rozmyślań wyrywa mnie dźwięk telefonu. Dzwoni moja mistrzyni tindera. Kładę telefon na łóżku, z włączonym trybem głośnomówiącym i wpadam na pomysł "- Kinder jajko - mówię nagle podnosząc żółty plastik. - Co? - No to czekoladowe z zabawką w środku. - Hmm. I jak chcesz to ugryźć? - Tak jak wąż kojarzy się z ciemną stroną człowieka, tak spotkanie ze mną to będzie miła czekoladka, pod którą kryje się tajemnica. - Tak! Podoba mi się. - Myślisz, że będę umiał tak udawać? - Zaufaj mi. Przestań tyle myśleć i kup sobie kilka wytłaczanek" Sam nie jestem w stanie nadążyć za tym dzisiejszym światem. Kiedy rządy przejęło ONO, wszystko drastycznie się zmieniło. Zresztą widzicie... Do tego ta nowomowa. Nie używa się już słów takich jak miłość, teraz mówią na nią "to coś". Niezobowiązujący seks, pomimo bycia w stałym związku jest czymś na porządku dziennym. A zresztą czy kiedyś nie był? Chyba w tym temacie zbyt dużo się nie zmieniło, oprócz nazewnictwa. Od lat żonaci faceci pod pozorem "biegania", biegali do swoich kochanek. I pod tysiącami innych pozorów. A później dostałem pewną propozycję. Propozycję, której nie mogłem odrzucić. Al obiecuje poprawę moje statusu społecznego, gospodarczego i miłosnego. Tzn. tego ostatniego nie. Bo przecież nie ma już miłości... Jeśli macie ochotę przenieść się w 2030 rok do świata dronów, androidów i statków powietrznych doprawiony dość mocno tinderowymi randkami wiecie co robić. Dajcie się ponieść wspaniale opisanej wizji przyszłości, gdzie na kartkach powieści toczy się prawdziwy spór o to kto zwycięży. Człowiek czy sztuczne inteligencja? I czy miłość w tym świecie jest jeszcze czymś normalnym czy to tak nieosiągalne zjawisko jak podróż w kosmos dla zwykłego człowieka w dzisiejszym świecie? Polecam wam z całego serca tę szaloną podróż. Nie zastanawiajcie się ani chwili nad sięgnięciem po książkę. Jest ona cudowną kwintesencją i podsumowaniem naszych czasów. Czasów gdzie wszystko szybko, na już, na natychmiast. Gdzie miłość powoli zaczyna być zastępowana przez szybkie randki. Bo przecież jak to tak, że jeden parter/partnerka na całe życie? Taka nuda? A wokół tyle pokus. Książka jest z jednej strony przezabawna, czyta się ją błyskawicznie. Z drugiej jednak zmusiła mnie do wielu refleksji. Na początku trochę się zmartwiłam, że nie ma audiobooka i nie będę mogła jej słuchać, ale niepotrzebnie. Pochłonęłam ją w wersji papierowej w jeden dzień. Właściwie ta książka jest jak to wspomniane już jajko Kinder niespodzianka. Na początku podchodzicie do niego z rezerwą, opakowanie jak opakowanie. Potem coraz bardziej was kusi i wciąga, żeby na końcu dać prawdziwą rozkosz płynącą z jedzenia słodkiej otoczki a środek okazuje się najbardziej wyczekiwaną i najlepszą zabawką z całej serii, jaka tylko mogła wam się trafić. Jeśli obawiacie się, że w książce jedyne co znajdziecie to wymyślone wizje przyszłości i to powstrzymuje was przed sięgnięciem po nią. To nie musicie się absolutnie tego obawiać! Znajdziecie w niej również wiele uniwersalnych prawd, zagubienie głównego bohatera w postępie cywilizacyjnym i w poszukiwaniu własnego ja oraz odpowiedzi na pytanie czym jest miłość. Tzn. przepraszam, czym jest "to coś". Razem z bohaterem poszukacie również odpowiedzi na pytanie czy trzeba kochać aby być szczęśliwym? I co jest lepsze dla nas, sytuacja w której rządzą nami biznesmeni, rząd składający się z ludzi czy lepiej aby władzę nad ludzkością przejęła sztuczna inteligencja? To zagadnienie bardzo mocno dało mi do myślenia. Właściwie znajdziecie w książce odzwierciedlenie i odbicie obecnego świata. Autor zręcznie wplata różne sytuacje, które możemy odczytać dosłownie lub co sprawiało mi największą zabawę - między wierszami szukać ich ukrytego znaczenia i komentarza do obecnej sytuacji. O czym jeszcze nie wspomniałam a może powinnam wspomnieć na samym początku - "Tinder jajko" to debiut literacki! I to jaki. Ja już czekam na kolejne książki autora i dodaję go do listy, autorów po którego książki na pewno jeszcze sięgnę. Jeśli oczywiście pojawią się kiedykolwiek kolejne! Ale liczę na to i mocno trzymam kciuki.