Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Karl Max Baer (20 maja 1885 - 26 czerwca 1956) niemiecko-izraelski autor, działacz społeczny, sufrażysta i syjonista. Jako osoba transseksualna ujawnił się w 1904 roku. W 1906 roku został pierwszą osobą transpłciową, która przeszła operację zmiany płci i stał się jedną z pierwszych osób transpłciowych, które uzyskały pełne prawne uznanie swojej tożsamości płciowej poprzez posiadanie aktu urodzenia mężczyzny wydanego w styczniu 1907 r. Baer również uzyskał prawo do zawarcia małżeństwa i uczynił to w październiku 1907 roku.
Baer pisał notatki dla seksuologa Magnusa Hirschfelda o swoich doświadczeniach dorastania jako kobieta, podczas gdy wewnętrznie czuł, że jest mężczyzną. Wspólnie rozwinęli te notatki w na wpół fikcyjną, na wpół autobiograficzną powieść Aus eines Mannes Mädchenjahren wydaną w 1907, która została opublikowana pod pseudonimem NO Body. Zmieniono również szczegóły dotyczące pochodzenia Baera, aby uniemożliwić czytelnikom zidentyfikowanie go na podstawie tekstu. (W Polsce zaś wydana została pod pseudonimem Nora Body, Pół mężczyźni Pamiętnik pewnej “dziewicy” w roku 1908 i ponownie w roku 1910. Mimo niemałej popularności, jaką cieszyła się w początkach XX wieku, w całych polskich zbiorach publicznych odnaleźć można ledwie kilka egzemplarzy polskiego tłumaczenia). W 1919 roku Karl Grune zaadaptował książkę Baera do do scenariusza niemego filmu z niemiecką aktorką Eriką Glässner (1890–1959) w roli „NObody”. Żadna znana kopia filmu nie przetrwała okresu nazizmu i II wojny światowej. Pomimo tego, że przeszedł operację zmiany płci w 1906 r., dokładne zapisy procedur medycznych, przez które przeszedł, są nieznane, ponieważ jego dokumentacja medyczna została spalona przez nazistów w latach 30. XX wieku , wraz z resztą badań Hirschfielda. W 1911 objął stanowisko konsula ds. życia żydowskiego w Berlinie. W grudniu 1920 został dyrektorem berlińskiej sekcji loży B'nai B'rith, którą to funkcję pełnił aż do przymusowego zamknięcia sekcji przez gestapo w 1937 r. Baer był już wówczas ważną postacią w społeczeństwie żydowskim, a jego wpływ na życie kulturalne doprowadził go do konfliktu z nazistowską administracją. W czerwcu 1938 pozwolono mu wyemigrować wraz z żoną do Palestyny, gdzie w latach 1942-1950 pracował jako agent ubezpieczeniowy. W 1950 roku oślepł i musiał zrezygnować z pracy. Został pochowany na cmentarzu Kiryat-Shaul w Tel Awiwie pod nazwiskiem Karl Meir Baer.