Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa książka, której autor sprytnie uniknął zarzutu opowiadania o walkach na Guadalcanal jedynie z perspektywy amerykańskiej, bez korzystania ze źródeł japońskich, albowiem założył, że ma to być opracowanie jedynie walk 1 Dywizji Piechoty Morskiej. Dostajemy zatem historię tej formacji, początki słynnych marines, a przede wszystkim założenia i wizja ich rozwoju jako sił desantowych, począwszy od pierwszych lat dwudziestego wieku, a następnie po I wojnie światowej, potem ich rozrost po ataku na Pearl Harbor. Najmocniejszą częścią książki są oczywiście opisy działań jednostki na Guadalcanal. W tym zakresie to wartościową pozycja, łatająca dziurę na naszym rynku, bo brak w zasadzie u nas tytułów, wszystko jedno czy polskich autorów, czy tłumaczeń, traktujących o lądowych walkach na Pacyfiku podczas drugiej wojny światowej, a pozycje dotyczące walk o Guadalcanal poświęcone są niemal wyłącznie zmaganiom morsko-powietrznym. Książka rzetelna, oparta na źródłach i opracowaniach, sprawnie napisana. Efekt psuje jednak nieudana redakcja. Zastosowana czcionka, o wiele większa niż w jakiejkolwiek posiadanej przeze mnie książce, co najmniej zadziwia, jakby miała sztucznie napompować książkę. Wcale nie polepsza to komfortu czytania, bo czcionka jest zwyczajnie za duża. Do tego korekta i redakcja była niechlujna, sporo powtórzeń, jakiś słów pozostałych bo zmianie konstrukcji zdań. A obrazu dopełnia koszmarny dobór map. W czasie gdy dostajemy książki o coraz lepszym opracowaniu od strony map i planów, gdy nawet w najpopularniejszych seriach na rynku, dotąd po macoszemu traktującemu mapy, coś drgnęło i wyraźnie uległo poprawie, w tej książce, w której szczegółowość opisów poszczególnych starć po prostu domaga się wyraźnych, czytelnych map i szkiców, dostajemy koszmarnej jakości, zaciemnione przedruki, nietłumaczone, bez jakiegokolwiek opracowania, które równie dobrze mogłyby zostać bez straty usunięte. Jest spora ilość zdjęć, ale czarno-białych, a mimo że na tym samym papierze co tekst, to wrzuconych zbiorowo na końcu, mimo że autor odwołuje się często do nich w tekście, a umieszczenie ich w odpowiednich miejscach nie zmieniłoby kosztów druku. Tym samym bardzo dobra pozycja popsuta została nieudolną, zwyczajnie złą pracą redaktorską. Jednak ocena za treść, bo książka warta czytania.