Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Macie noworoczne postanowienia?
 Moim było przeczytanie książek, które nagromadziłam w ciągu ostatnich kilku miesięcy. I co zabawne, właśnie tym sposobem trafiłam na „The nanny”. Pewnie pomyślicie i co w tym zabawnego? Otóż to, że ja kompletnie nie wiem, co skłoniło mnie do kupna tej pozycji. Dzięki historii zamówień na Amazonie wiem, że kupiłam ją w sierpniu, ale jak na nią trafiłam i co mną kierowało? Nie mam pojęcia.
 Po opisie stwierdziłam, że pewnie chciałam uzupełnić moją półeczkę guilty pleasure — w końcu mamy tu byłą gwiazdę OnlyFans i samotnego ojca, który okaże się jej najwierniejszym fanem. Musicie wiedzieć, że od książek z tej mojej półeczki zbyt wiele nie wymagam. Historia ma mnie rozbawić, odmóżdżyć i zagwarantować dobrze spędzony czas. „The nanny” miało potencjał, który został bardzo szybko zaprzepaszczony.
 Wydarzyło się tam tyle nieprzemyślanych rzeczy, postacie w ogóle nie myślały i doprowadziły do tego, że moja książka do odmóżdżenia zaczęła mnie niemiłosiernie irytować.
Aiden Reid, to samotny ojciec i przystojny szef kuchni, który w moim odczuciu nie wygrałby konkursu na ojca roku. I ja wiem, że to wszystko było niespodziewane — że Sophie ma dziewięć lat i osiem spędziła ze swoją matką, a z nim widywała się na tyle, na ile było to możliwe, ale żeby dorosły facet tak bardzo nie myślał, to już jest dla mnie fenomen. Dosłownie każdą decyzję musiała wręcz pod nos podsunąć mu Cassie — nasza główna bohaterka. W skrócie: Aiden wiecznie jest w pracy, odnoszę wrażenie, że to Cassie wiedziała więcej o Sophie niż jej ojciec. I nie sugeruję, że Aiden nie kochał córki, bo pewnie kochał, ale za każdym razem, jak Cassie zapewniała cały świat, jakim to Reid jest wspaniałym ojcem, to ja się zastanawiałam — ale kiedy kobieto ty to zauważyłaś? Dlatego drażniło mnie to, że wręcz na siłę autorka próbowała zrobić tą złą z Iris — ciotki dziewczyny, gdzie ja kompletnie rozumiałam, dlaczego to ona chciała mieć prawa do opieki nad Sophie.
 Kolejnym wątkiem, który według mnie został poprowadzony źle to ex „kariera” Cassie. Dziewczyna od roku nie ma konta na OnlyFans, a ciągle do tego wracała. I ja wiem, że w kontekście historii ma to sens, ale to po prostu kiepsko wyszło. Podobnie jak to, że Cassie po odkryciu, że Aiden to tajemniczy A., który spędził z nią niejeden wieczór na kamerce, nie kwapiła się do tego, żeby mu to powiedzieć.
 Przyznam, że spodziewałam się czegoś innego po tej historii i czuję się tak, jakby jej potencjał został zmarnowany. Postacie były nijakie i nasi dorośli nie przejmowali się tym, że dziewięciolatka po śmierci mamy, ma trudności z nawiązaniem znajomości z rówieśnikami. Zamiast tego została wciśnięta w przyjaźń z osiemdziesięcioletnią, wiecznie napaloną przyjaciółką Cassie.
 Coś tutaj poszło nie tak i jest to dla mnie dość smutne, bo po opisie sądziłam, że będę się dobrze bawić, a ja przez większość książki byłam zirytowana.