Dieter Forte

Z wiadomości jaki zdołałam uzyskać wynika, że jest to jedyna wydana w Polsce książka niemieckiego pisarza urodzonego w Dusseldorfie - Dietera Forte. Nie ma też żadnej opinii o tej książce, więc czuję się w obowiązku, bo nieco o niej napisać. Na początek powiem, że nie jest łatwa w czytaniu. Ma niby niewiele stron, ale ogrom informacji historycznych sprawia, że miejscami czyta się ją jak skróconą kronikę, która szybko przebiega przez prawie 700 lat historii w Europie. Z danych o pisarzu nie wynika, by był on historykiem, ale naprawdę gruntownie przygotował się do napisania tej książki. Jesli ktoś lubi historię, może to być dla niego ciekawostka. Pisarz urodził się w Dusseldorfie i sporo miejsca w książce poświęca historii tego miasta, która okazała się dla mnie czystą kartą i to pełną niespodzianek - miasto międzynarodowe w XIX wieku podzielone na strefy wpływów prawie jak zagraniczna kolonia. Widać też jego umiłowanie i zrozumienie dla tej ziemi przemysłowej. Dawno nie spotkałam w literaturze tak poetyckich opisów przemysłowego krajobrazu. Sama pochodzę ze Śląska i odnalazłam w nich jakby duszę mojego regionu. Książka opowiada historie rodu włosko-francuskich tkaczy jedwabiu Fontanów, którzy w tułali się po Europie głownie w obawie przed prześladowaniami religijnymi oraz polskiej rodziny Lukaczów, którzy emigrowali do zagłębia Ruhry za chlebem. W 1933 roku w Düsseldorfie oba rody połączył ślub. Samobójstwo znajomego Żyda jest zakończeniem książki, a zarazem preludium do dalszych wydarzeń, których oznaki już pojawiły się wyraźnie w Niemczech lat 30-tych XX wieku. Książka jest pierwszym tomem trylogii, ale chyba nie zdołam jej przeczytać, skoro nie ma polskiego wydania dalszych części. Powieść czasami przypominała mi "Sto lat samotności" Marqueza, gdyż tradycja nadawania tych samych imion w rodzinie skutkowała mnogością bohaterów tak samo się nazywających. Ogólnie książka nie jest zła, choć momentami nieco męcząca dla przeciętnego czytelnika ze względu na natłok historycznych informacji.