Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Niebo we śnie” Sin Chaeho to dla mnie całkowite zaskoczenie literackie. Co prawda, zaczynając lekturę, nie miałam wobec tego dzieła żadnych oczekiwań, ale bynajmniej nie oznacza to, że spodziewałam się tego, co Sin Chaeho poczynił. Autor, podczas okupacji japońskiej, zaangażował się w działalność nacjonalistyczną i chciał przyczynić się do zachowania koreańskiej tożsamości narodowej tak bardzo eliminowanej przez japońskiego kolonizatora. Deklarowane przez siebie prokoreańskie i antyjapońskie poglądy zawarł w tworzonych przez siebie tekstach, mając nadzieję, że staną się one wyznacznikiem postępowania dla jego rodaków i przyszłych ich pokoleń. „Niebo we śnie” to zbiór dwóch tekstów, z których jeden to właśnie tytułowe „Niebo we śnie”, a drugi to „Wojna smoków”. Ten ostatni tekst często zestawiany jest z „Rokiem 1984” George`a Orwella. Wojna smoków odbywa się pomiędzy dwoma smokami – Miri, który jest zaufaną istotą Króla Niebios oraz Dragonem, bratem Miri i zdrajcą Królestwa Niebiańskiego. W „Wojnie smoków” szczególną uwagę zwraca wyraźny podział pomiędzy bogatymi i władającymi a biednymi i podbitymi, którzy doświadczają okrutnego losu. To, jak traktowani są oni przez przedstawicieli Królestwa Niebiańskiego, jest bezpośrednim nawiązaniem do terroru czynionego przez Japończyków wobec mieszkańców Półwyspu Koreańskiego. Ubodzy muszą płacić wysokie podatki i daniny, grozi im pobyt w więzieniu, szukanie ucieczki pod kołami pociągu i żebraczy los na obcych ziemiach. Ciemiężyciele, bynajmniej, nie są karani, lecz nagradzani. Niebo Sin Chaeho przypomina prawdziwe piekło. Jawi się niemal jak Orwellowskie ministerstwa, które prowadziły działalność sprzeczną ze swoją nazwą. Mieszkańcy nieba chcą swoich poddanych ubezwłasnowolnić i karać za wszelkie przejawy spisku utożsamianego w kontekście interpretacyjnym z koreańskim podziemiem niepodległościowym. Przerażające jest to, że Król Niebios w wersji koreańskiego twórcy przyznaje się do wykorzystywania przeciwko ludziom religii i systemów filozoficznych. Szokujące dla czytelnika mogą być słowa, że oszustwem są nauki Jezusa i Buddy, według których doznanie cierpienia z rąk innych ludzi może zapewnić zbawienie. „Wojna smoków” to okrutna wizja zawłaszczenia ludzkich dusz i umysłów, do którego wykorzystywane są także nauka i literatura. Opis zbrodni planowanych przez Miri naprawdę przeraża. Sin Chaeho pisał co prawda o narodzie koreańskim, ale w kontekście wojny w Ukrainie widać wyraźnie, że jego tekst jest aż nadto aktualny, a przez to uniwersalny. W kontekście religijnym zaskakujący jest tu opis powtórnego zamordowania Jezusa bez możliwości jego kolejnego zmartwychwstania, wskazujący na słabość i bezsensowność całej religii. Tekst wyraźnie krytykuje krwawą ewangelizację Wschodu poprzez chrześcijańskie krucjaty. Przeciwstawiający się Królestwu Niebiańskiemu proletariusze ogłosili stworzenie Kraju Ziemskiego i zerwanie wszelkich kontaktów z Niebiosami. W konfrontacji z przewrotem kompromitująca jest więc ucieczka Króla Niebios i jego przeistoczenie się w szczura, a także słowa samego Miri o wymyśleniu Króla Niebios w celu manipulowania ludźmi. Sin Chaeho wyraźnie krytykuje wojny religijne i daje nadzieję na wyzwolenie wszelkim ciemiężonym, jednocześnie wskazując smutny koniec tych, którzy do cierpienia innych się przyczyniali. Także na poły fantastycznym i onirycznym dziełem jest „Niebo we śnie”, które z kolei zestawiane jest z „Boską komedią”, monumentalnym dziełem Dantego Alighieri. Jeśli można tak określić, akcja tekstu rozgrywa się w roku 1907, czyli 4240 lat po Tangunie, mitycznym założycielu państwa koreańskiego. Bohaterem jest Hannom, jeden człowiek, który niczym Dante przemierza nieznane mu zaświaty, spoczywając na licznych gałęziach hibiskusa, czyli Ketmi syryjskiej, kwiatu uznawanego za symbol Korei. Już sam ten element wskazuje, że patriotyzm i miłość do ojczyzny będą stanowiły ważny punkt odniesienia podczas całej wędrówki Hannoma. Podczas lektury tego tekstu uwagę czytelnika zwraca bardzo duża ilość bezpośrednich nawiązań do patriotycznych pieśni i wierszy, które potęgują ostateczny i zamierzony przez autora odbiór utworu. Hannom postanowił wziąć udział w walce pomiędzy bogiem a diabłem. W tym celu ruszył w jej kierunku w towarzystwie sześciu Hannomów. Ciekawe jest to, że analizując historię siedmiu bohaterów można odnieść wrażenie, że pośrednio nawiązują oni do siedmiu grzechów głównych. Przełożenie to nie jest jednak oczywiste i raczej pozostaje w kwestii swobody interpretacyjnej. Towarzysze najpierw odwiedzają miejsce próby, które można z kolei zestawić z czyśćcem, od którego Hannom rozpoczął wędrówkę po zaświatach. Dopiero później trafił do piekła, gdzie jego ciało spętały nagle pojawiające się łańcuchy. To właśnie tam, Wysłannik z Piekła, wojownik Goryeo, pan Gamchan Kang, wyjaśnił Hannomowi, że największym grzechem, za które grozi kara piekła jest złamanie reguły lojalności wobec narodu. Wymienił też siedem piekieł dla niewiernych krajowi i dwanaście piekieł dla tych, którzy niszczą swój kraj. Na koniec Hannom trafił do Kraju Pana. Znamienne jest to, że podczas swojej wędrówki Hannom spotkał wybitne osobistości zasłużone dla państwa koreańskiego takie, jak: Dongmyeong – pierwszy król Goguryeo, Sejong – czwarty król Joseon, przywódca Eulji Mundeok czy też admirał Yi Sunsin. W kontekście miłości do ojczyzny nie zabrakło tu miejsca na wspomnienie hwarangów, czyli młodych mężczyzn kultywujących cnoty moralne i szkolących się w sztukach walki, a także Oddziałów Doryeong, czyli najodważniejszych jeźdźców królestwa Silla. Tekst ten w pełni koresponduje z nacjonalistycznymi poglądami Sin Chaeho, który uważał, że miłość do ojczyzny to bezapelacyjnie wartość nadrzędna, a jej brak lub szkodzenie własnemu krajowi to najgorsza zbrodnia. Teksty Sin Chaeho są na tyle oryginalne i uniwersalne, że warto je przeczytać choćby w celach poznawczych. Myślę, że stanowią one ciekawy i wartościowy kontekst literacki dla przywołanych wcześniej tekstów europejskich. Poza tym bez wątpienia poszerzają one omawiany zakres tematyczny o zupełnie odmienny dla nas kontekst kulturowy, co stanowi dodatkową wartość podczas lektury. https://www.facebook.com/literackakorea/posts/pfbid0enNPi7UeEYkTg7Cv1jMNdEA4HEAtTSDVsDQHfBhyJV4tF2r1p1Jxzm5Ts4qAYVWzl