Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stanisław Kamiński – metodolog, filozof, teoretyk i historyk nauki, współtwórca lubelskiej szkoły filozoficznej. Urodził się 24 X 1919 r. w Radzyniu Podlaskim, zmarł 21 III 1986 r. we Fryburgu Bryzgowijskim. W latach 1938–1946 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach i Janowie Podlaskim. W roku 1946 przyjął święcenia kapłańskie, a następnie w latach 1946–1948 odbył studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL.
W roku 1947 został asystentem na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych, a następnie na Wydziale Filozoficznym KUL – prowadził zajęcia z logiki. W 1949 r. doktoryzował się na podstawie pracy doktorskiej pt. Fregego dwuwartościowy system aksjomatyczny zmiennych zdaniowych w świetle współczesnej metodologii nauk dedukcyjnych (recenzentami byli: prof. J. Słupecki, prof. N. Łubnicki, ks. prof. A. Korcik). Od 1950 r. był adiunktem w Katedrze Logiki i Metodologii Nauk na Wydziale Filozofii. W 1957 r. został kierownikiem Katedry Metodologii Nauk (była to pierwsza w Polsce katedra metodologii nauk, utworzona w 1952 przez J. Iwanickiego). W 1958 r. Centralna Komisja Kwalifikacyjna przyznała Kamińskiemu stopień naukowy docenta na podstawie całości dorobku, ze szczególnym uwzględnieniem rozprawy O początkach indukcji matematycznej – rozprawa ta miała być podstawą habilitacji, którą wtedy zniesiono (recenzentami byli: K. Ajdukiewicz, T. Czeżowski, A. Grzegorczyk). W 1965 r. Kamiński otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1970 r. - profesora zwyczajnego.