Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Na szczycie góry, która podnosi się z morskiego dna, stoją podwodne krowy – widzę trzy sztuki – biała, czerwona i czarna. Mają skrępowane tylne nogi i kiedy wynurzają się z wody, oczy wychodzą im z orbit.” (s. 224) Lubię książki, których nie czytam od razu, tylko je sobie dawkuję i z wielką radością czytam po parę stron. Tak było z tą powieścią. Uwiodła mnie. Pisana krótkimi fragmentami, z których każdy zapraszał do następnego. Postacie pełne własnej poezji, własnych znaków. Szkoda, że nie żyje James, zapytałbym go o rozmiar butów. Jak tylko będę miał trochę czasu, to na pewno obejrzę gwiazdy z wujkiem Billym. Będziemy popijali whiskey i całą noc przesiedzimy pod przyczepą. Zajrzę także do Maeve, będę miał dla niej małą muszelkę… Ale na razie wyślę esemesa do Debbie -„Hej Maleńka! Zamówiłem stolik w Kryształku. Będziesz? Jest duża toaleta, sprawdzałem. Potem odwiozę cię i wydoję krowy.”