Wasilij W. Rozanow

Wasilij Wasilijewicz Rozanow (20 IV 1856, Wietługa – 5 II 1919, Siergijew Posad),rosyjski filozof, myśliciel religijny, historyk, religioznawca i publicysta. Ukończył studia filozoficzne w Uniwersytecie Moskiewskim i początkowo pracował jako nauczyciel gimnazjalny, później jako urzędnik, by ostatecznie zająć się wyłącznie pisarstwem. Zasłynął jako krytyk moralności odnoszącej się do życia rodzinnego i seksu oraz swoimi atakami na niektóre przejawy życia religijnego jego czasów, czemu sprzyjało nieudane małżeństwo ze starszą o szesnaście lat Apolinarią Susłową (1840–1918),przyjaciółką Fiodora Dostojewskiego, która nie godziła się na rozwód. Największą sławę przyniosły Rozanowowi prace o metafizyce chrześcijaństwa („Ciemne Oblicze” i „Ludzie poświaty księżycowej”) oraz myśli aforystyczne, zapisywane pod wpływem impulsu, których napisał kilka tomów (stąd porównywany z Pascalem). Po rewolucji 1917 roku znalazł się w skrajnej nędzy, pod wpływem wydarzeń napisał wstrząsającą „Apokalipsę naszych czasów”. W ostatnich latach życia przyjaźnił się z wielkim myślicielem rosyjskim, ojcem Pawłem Florenskim (1882–1937),który stał się jego ojcem duchowym.