Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jesień już wszedł pełną parą więc mam dla was książkę bardzo dobrą na ten czas. Jest to pozycja „Nasze życia wymyślone” Karin Tuil. Książka, która zagłębia się we współczesne problemy oraz zasady, myśli ludzi młodych, w średnim wieku, grup etnicznych, religijnych. Mamy tutaj ogromny obraz wypełniony rozterkami, czy okruchami życia bohaterów. Nie jest to łatwa przeprawa… jednak bardzo satysfakcjonująca uwierzcie mi 🤗 „Nasze życia wymyślone” jest pozornie historią głównie mężczyzny arabskiego pochodzenia Samira i pochodzenia Żydowskiego Samuela, którzy kiedyś byli przyjaciółmi, jednak pewna sprawa związana z dziewczyną z Niną spowodowała do rozłamu. Przenosimy się do czasów, kiedy to Samir osiągnął sukcesy (głównie podając się za Żyda Sama) jako prawnik, ma bogate życie, piękną żonę i życie w kłamstwie, ponieważ odciął się od swojej matki i brata. Po drugiej stronie mamy Ninę, która nadal jest z Samuelem, jednak ich miłość jest krucha. Mężczyzna na siłę, próbuje zatrzymać kobietę, uważa siebie za nieudacznika. Ich losy NIESTETY się łączą za sprawą jednego wywiadu w telewizji, w którym Samir bierze udział. Programu również oglądanego przez dwójkę pozostałych bohaterów i wtedy się zaczyna… WYBUCH? Ja to porównałam trochę do wybuchu w Czarnobylu. Możecie się śmiać, ale mam wrażenie że tak jak w przypadku wybuchu reaktora, skutki były coraz bardziej tragiczne w kolejnych dniach, miesiącach. Tak samo w książce mamy jedną decyzje, która spowoduje szereg złych rzeczy, zmiany życia oraz lawinę wydarzeń, które już się nie da odwrócić. „Nasze życia wymyślone” to lektura trudna, opowiadająca o stracie, o kryzysie wartości, o rasizmie i tolerancji, o poczuciu własnej wartości. To odbicie w bohaterach nastrojów wielu ludzi i dogłębna analiza współczesnych problemów. Książka też może zaskoczyć formą, bowiem autorka stosuje tutaj zarówno bardzo długie zdanka, jak i w pewnych momentach nie dodaje interpunkcji ( odczytuje to jako po prostu potok myśli),czy nawet akcentowaniu zdań, które są powtarzane i umieszczone jeden wers pod drugim. Dla samej fabuły jest to zrozumiałe, nie każdy jednak odnajdzie się w takim sposobie. Co do samych bohaterów… są tak nie do polubienia, a ich relacje są toksyczne ale są tak dogłębnie opisani, że widzimy dokładnie z czym się zmagają. Może bohaterowie są nie do polubienia, może też początek wam się dłużyć, to nie zmienia faktu, że jest to Powieść przez duże P. Tak wciągnęłam się w tę historię, jest taka prawdziwa, tak porusza tematy polityczne, czy psychologiczne, że czuję jak faktycznie ludzie wpadają w różne role, jak czasami tworzą życia wymyślone, żeby wpasować się w jakiś porządek, czy kanon. Tak to jest powieść o wymyślonym życiu i poczuciu tożsamości. Czy to jednak zawsze prowadzi do sukcesu? Jak długo można tak żyć i gdzie w tym naszym życiu jest prawda? Skosztujcie tej powieści, myślę, że naprawdę warto.