Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko, co dotyczy sowieckiej Rosji jest dla mnie ciekawe i niezdrowo fascynujące. Każda kolejna książka na ten temat wywołuje u mnie zdumienie, szok i ogromną radość, że mój kraj nigdy nie stał się szesnastą perłą w sowieckiej koronie. Ta książka również nie zawodzi. Opisy zbrodni są oczywiście poruszające, ponure i odrażające. W tak wielkim, wielomilionowym kraju przestępstw na pewno było znacznie więcej niż zaprezentował Autor. Te przytoczone w książce szokują nie tylko swoim okrucieństwem i poziomem zbydlęcenia bandytów, ale też często straszliwą nieudolnością organów ścigania, bezmyślnością i czystą głupotą u ścigających i ściganych . W ZSRR wszystko było chore, nie tylko złodziejski półświatek. Największą zaletą książki są dla mnie obszerne opisy wyjaśniające tło przytaczanych wydarzeń i mimo, że coś już się o Rosji wiedziało wcześniej, wbijające w fotel. Jak się załatwiało wynajęcie mieszkania w kraju, gdzie tylko Państwo miało prawo do dysponowania mieszkaniami? Ile zachodu kosztowała wielotygodniowa procedura ubiegania się o paszport? Dlaczego nikomu nie opłacało się rabować radzieckich banków i czemu jednak ktoś się odważył? Ile razy państwo ograbiło swoich obywateli na pożyczkach państwowych i obligacjach? Takich smaczków jest w książce znacznie więcej; mnie „urzekły” garnki z pokrywkami na zamek – żeby we wspólnej kuchni w komunałce jakiś obywatel – współmieszkaniec nie napluł nam do zupy albo jej nam nie pożarł. Jeśli to nic nie mówi o radzieckim człowieku, to już nie wiem co…