Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka to zło w czystej postaci, robiąca Wiśniowieckiemu gorszą robotę niż Jasienica i Szajnocha razem wzięci. Wbrew deklaracjom autora nie ma ona na celu obrony księcia, ale raczej ma służyć potwierdzeniu, że mumia świętokrzyska to Wiśniowiecki. Pod płaszczykiem powieści i licentiae poeticae autor posuwa się nawet do ewidentnych kłamstw na ten temat pisząc, że są na tejże mumii ślady sekcji (nie ma – była badana w zakładzie medycyny sądowej),chyba tylko po to, żeby napędzić biznes obrotnym zakonnikom ze Świętego Krzyża. Niemało też jest tam różnych innych ciekawych kwiatków typu, że np. siostra księcia wyjechała do Zamościa na studia (Serio? Ciekawe czemu w albumie studentów AZ są sami mężczyźni?) albo ślub Wiśniowieckich w katedrze lwowskiej (ręce opadają, żeby takich rzeczy nie sprawdzić choćby u Czamańskiej). A już szczytem żenady jest zrobienie z księcia pedofila (zachwycił się niespełna 10 letnią córką Zamoyskiego!) i obwinianie Michała za to, że „skazał swego ojca na niepamięć”. Cytując klasyka „Strzeż mnie, Boże, od przyjaciół….”. Szkoda czasu na to „dzieło”.