Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tom obejmuje lata 50te i przedstawia bardzo delikatnie realia tamtych lat. Czuć w nim strach , represjonowanie, ale przede wszystkim uwaga jest skupiona na relacjach w rodzinie bohaterek. Bohaterek, bo narracja ukazana jest ze strony Zofii (matki),a pod koniec książki jest znaczna część w formie pamiętnika Kasi (córki). Jednak nie jest to przedstawienie tych samych zdarzeń z dwóch perspektyw. Kasia opisuje swoje "zaangażowanie" w działalność spoleczną, relacje z Januszem oraz perypetie z maturą. Z kolei w "części" Zofii przedstawione są relacje z mężem, dziećmi. Książkę czyta się bardzo szybko (szczególnie, że po skończonym rozdziale często jest pusta dodatkowa strona, co mnie STRASZLIWIE drażni),jest wg mojej subiektywnej oceny lepsza niż drugi tom, jednak raczej podciągneła bym ją pod "czytadło". Znam inne książki obyczajowe oddające klimat lat 50tych, w znacznie bardziej pociągający i głębszy sposób. Po przeczytaniu 3 tomu, nie wiem czy będę kontynuować serie. Nie jest to książka o której myśli się cały dzień i rzuca wszystkie obowiązki, by tylko przeczytać kolejny rozdzial. Jest poprostu "jakaś". Nie wiem czy nie szkoda mi czasu, bo przecież jest tak wiele ciekawych, wciągających książek do czytania. Myślę że jest super książką na podróż. Szybko się czyta, bez konieczności głębszego skupienia.