Kolejna książka z cyklu Kopalni nie zawiodła. Pozycja ta świetnie obrazuje, jak futbol, starając się pozostawać wolny od wpływów politycznych, wolny od tych wpływów być nie mógł. Czytając trzecią część Kopalni, smuci fakt, że ze względu na swoje oddziaływanie na masy futbol był narzędziem w ręku niejednego dyktatora, a zawirowania polityczne odbijały się na piłkarzach i klubach. Sięgnięcie po książki z cyklu Kopalni było bardzo dobrym pomysłem. Pozwoliło spojrzeć na futbol w szerszym kontekście i nieco zmieniać postrzeganie tej dyscypliny, przynajmniej w moich oczach.
Znakomity pomysł na temat - piłkarski umysł. Potraktowany na różne sposoby. Większość tekstów wpisuje się idealnie w myśl przewodnią, że myślisz - o, tego to faktycznie kojarzę z umysłem! Nawet ten wywiad z Piechniczkiem. Przykłady Arigo Sacchiego, Pirlo, Socratesa, ale także i temat od nieco innej strony - od straconego umysłu Terleckiego... No i kultowy, najlepszy z tej Kopalni tekst Pawła Wilkowicza o Cruyffie. Jeden z najlepszych, jakie kiedykolwiek czytałem. No, ale są też 2-3 moim zdaniem kompletnie niepotrzebne artykuły naukowe z dużą ilością ględzenia. Na minus też to, że kiedy się sięga po nią po 5 latach to w niektórych miejscach i odniesieniach do tamtej daty ucieka ta aktualność. Ale ogólnie dużo faktów zostaje z Tobą po całej lekturze. Ósemeczka!