Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaskakująca lektura, którą można czasem określić mianem reportażu publicystycznego. Autor posiada solidne wykształcenie humanistyczne oraz bogate doświadczenie dziennikarskie i polityczne, także z czasów, w których za głoszenie poglądów można było wylądować w więzieniu. Teraz jest ekspertem w zakresie Public Relations. Mógłby więc, jak niektórzy mający za sobą podobną drogę życiową, snuć teoretyczne rozważania o nurtach ideowych we współczesnym świecie czy też roztrząsać historyczne dylematy. Zamiast tego Wysocki, niczym dobry reporter, chwyta jedno, czasem pozornie incydentalne zdarzenie, albo ważne wydarzenie z życia publicznego, aby tworzyć obraz prezentujący całą, pełną absurdów kondycję współczesności. Z treścią książki koresponduje okładka – obraz Thomasa Bühlera przedstawiający surrealistyczny korowód nonsensu. Przy czym nie są to chłodne rozważania. Chociaż logiczne, to są nasączone emocjami. Trudno zresztą aby było inaczej, książka jest głównie zbiorem felietonów publikowanych na portalu tygodnika "Wprost" i Warsaw Enterprise Institute. Autor potrafi również zachować ironiczny dystans. Zamiast wstępu, Jerzy Wysocki udziela wywiadu Jerzemu Wysockiemu, czyli samemu sobie. Lektura książki pobudza myślenie o współczesnym świecie. Wysocki, będący zwolennikiem angielskiej szkoły liberalnej, nie kryje, że czuje się ze swymi poglądami, wedle których lekiem na absurdalne zjawiska jest wolność, raczej osamotniony. Lektura jego zmagań z współczesnymi realiami przypomina rysunek, na którym rozzłoszczona otwarta klatka krzyczy do siedzącego poza nią ptaka, że ciągle mówi o wolności. Niestety, dziś zdecydowana większość "ptaków" woli życie w klatce. I pewnie dopiero gdy zardzewieją druty a w pojemnikach zabraknie "darmowej" karmy, Jerzy Wysocki przestanie odczuwać osamotnienie. Trzeba będzie przywracać wolność. Innego wyboru, o ironio, nie będzie.