Ahmad ibn Hanbal

Abu Abdullah Ahmad ibn Mohammad ibn Hanbal asz-Szajbani - arabski teolog muzułmański.
Urodził się w Bagdadzie, ale jego rodzina pochodziła z okolic Basry i należała do arabskiego rodu Banu Szajban.
Swoją edukację pobrał w Bagdadzie, a wiedzę praktyczną wzbogacił licznymi podróżami (Irak, Jemen, Syria) w młodym wieku.
Niektórzy uważają go za ucznia Abu Abdullaha Mohammada ibn Idrisa asz-Szafiego, jednak Ahmad ibn Hanbal spotkał się z nim osobiście tylko raz w życiu.
Ibn Hanbal był założycielem jednej z czterech głównych szkół prawa muzułmańskiego (tzw. szkoły hanbalickiej - Hanbali madhab).
Najbardziej jego znanym dziełem jest "Musnad Ahmad ibn Hanbal", czyli zbiór kilku tysięcy hadisów (przypowieści o czynach i wypowiedziach Proroka Mahometa). Z częścią tych hadisów polski czytelnik mógł się zapoznać dzięki książce "Czterdzieści hadisów Qudsi" (Liga Muzułmańska RP, 2005).