Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziennikarstwo śledcze zwyczajowo nie jest sztuką ściśle związaną z piłką nożną. Afer korupcyjnych w naszym świecie jest bez liku, ale nigdy nie słyszałem, by redakcje specjalnie oddelegowywały „śledczych” zajmujących się korupcją w (między-)narodowych związkach. Może to jednak wina tego, że mieszkam w Polsce. „Piłkarski Poker” jest idealnym przykładem tego, jak można zrobić coś wielkiego, wkładając w to mnóstwo pracy i pieniędzy, zamiast tylko siedzieć za biurkiem i przepisywać bzdury z Goal.com. Francuski dziennikarz Jerome Jessel i były agent piłkarski Patrick Mendelewitsch przeprowadzili śledztwo, którego rozmiar i wyniki przytłaczają szarego człowieka. Z narażeniem życia i zdrowia – autorzy sami przyznają, że ich vis-a-vis w Ameryce Południowej za podobną działalność lądują w szpitalu – odkrywają przed nami arkany międzynarodowej przestępczości pod niewinnie brzmiącą nazwą „FIFA”. I choć spośród tych 247 stron 60% zatrważa, to jednak konkluzja jest jedna: wszyscy wszystko już wiedzą, ale nikt z tym nic nie robi. Bo i co z tego, że prokurator interesuje się powyższą sprawą, skoro pana Blattera do dziś widzimy na swoim stanowisku. Co z tego, że powołana we Francji DNIF stoi na straży legalności finansów klubów, skoro sama przyznaje, że nie ma funduszy na prowadzenie śledztw (sic!). Co też z tego, że Abramowicz ukradł miliardy w drodze na szczyt, skoro po jego zdobyciu jest prawie nietykalny. „Piłkarski Poker” to prawdziwy kiler. Zabija resztę wątpliwości co do tego, jak wygląda tło współczesnej piłki nożnej. Jeśli jednak jesteś pewien swoich uczuć względem samego sportu, bądź spokojny. Sami autorzy przyznają, że mimo wszystkiego, co widzieli, z pierwszym gwizdkiem sędziego ich serce nadal bije w przyśpieszonym tempie, a z ostatnim już tęskni za kolejną okazją do oglądania futbolu.