Zbiór krótkich przedwojennych opowiadań, które rozbawią do łez każdego. Autor opisuje absurdalne sytuacje, w których może znaleźć się tylko Polak. Każde opowiadanie jest napisane w formie notatki z rozprawy sądowej, w której zainteresowani wyjaśniają jakie okoliczności zaprowadziły ich przed oblicze sądu.

Całość okraszona jest dużą dawką nietuzinkowego, momentami absurdalnego poczucia humoru, rodem z przedwojennej Warszawy. Historyjki pisane są z przymrużeniem oka i z ogromną dozą dystansu do naszych – jako narodu – ułomności.

Polecam jako lekką ciekawostkę na rozluźnienie i poprawę humoru.

Zbiór krótkich przedwojennych opowiadań, które rozbawią do łez każdego. Autor opisuje absurdalne sytuacje, w których może znaleźć się tylko Polak. Każde opowiadanie jest napisane w formie notatki z rozprawy sądowej, w której zainteresowani wyjaśniają jakie okoliczności zaprowadziły ich przed oblicze sądu.

Całość okraszona jest dużą dawką nietuzinkowego, momentami...

#Wyzwanie LC lipiec 2022
Gdyby nie lipcowe wyzwanie ta książeczka chyba jeszcze długo leżałaby na półce.
Jako nastolatka przeczytałam kilka książek Stanisława Wiecheckiego dostępnych w bibliotece miejskiej. Pamiętam, że nieźle się bawiłam przy lekturze, choć dziś nawet nie potrafię wymienić tytułów. Kojarzę, że były to chyba powojenne utwory i coś o panu Wątróbce.
Ta pozycja też mnie rozbawiła, choć chyba nie tak bardzo jak wtedy. Co prawda pod względem stylu trudno odmówić autorowi geniuszu, jednak treść dzisiaj mocno "trąci myszką". Z jednej strony, dodaje to opowiadaniom uroku, z drugiej uświadomiło mi, jak bardzo zmieniły się czasy i obyczaje. Jakoś nie potrafię wyobrazić sobie współcześnie pisania o pewnych sprawach "z przymrużeniem oka".
A tak przy okazji, to prawda, że czytanie kształci i rozszerza horyzonty. Ja na przykład, dzięki tej lekturze, po 28 latach małżeństwa dowiedziałam się, że mam męża kolombofila.

#Wyzwanie LC lipiec 2022
Gdyby nie lipcowe wyzwanie ta książeczka chyba jeszcze długo leżałaby na półce.
Jako nastolatka przeczytałam kilka książek Stanisława Wiecheckiego dostępnych w bibliotece miejskiej. Pamiętam, że nieźle się bawiłam przy lekturze, choć dziś nawet nie potrafię wymienić tytułów. Kojarzę, że były to chyba powojenne utwory i coś o panu Wątróbce.
Ta...

Pierwsze kilkanascie stron spedzilam na przyzwyczajaniu sie do przedwojennego stylu wypowiedzi. Po przelknieciu byla juz tylko czysta frajda. Autor sypie jak z rekawa przykladami ludzkiej glupoty, ktora okazuje sie byc ponadczasowa i uniwersalna. Poza tym przypomina, ze klamstwo ma niewiarygodnie krotkie nogi, a lenistwo czy chciwosc najzwyczajniej w swiecie nie poplaca. Wyborna rozrywka, ktora grzech jest pominac!

Pierwsze kilkanascie stron spedzilam na przyzwyczajaniu sie do przedwojennego stylu wypowiedzi. Po przelknieciu byla juz tylko czysta frajda. Autor sypie jak z rekawa przykladami ludzkiej glupoty, ktora okazuje sie byc ponadczasowa i uniwersalna. Poza tym przypomina, ze klamstwo ma niewiarygodnie krotkie nogi, a lenistwo czy chciwosc najzwyczajniej w swiecie nie poplaca....

Dwa duże plusy - za humor i za język. A właściwie bardzo duże. Krótkie opowiadanka, działają rozluźniająco, rozbawiająco a chwilami nawet trochę antydepresyjnie. Chcę więcej i na szczęście mam więcej.

Dwa duże plusy - za humor i za język. A właściwie bardzo duże. Krótkie opowiadanka, działają rozluźniająco, rozbawiająco a chwilami nawet trochę antydepresyjnie. Chcę więcej i na szczęście mam więcej.

Duża dawka historii języka, obyczajów i humoru zachęca do sięgnięcia po kolejne pozycje autora. Dodatkowo po lekturze nabrałam chęci na obejrzenie czarno-białego klasyka.

Duża dawka historii języka, obyczajów i humoru zachęca do sięgnięcia po kolejne pozycje autora. Dodatkowo po lekturze nabrałam chęci na obejrzenie czarno-białego klasyka.