Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy wielokrotnie widziałam okładkę tej książki w social mediach byłam pewna, że to pozycja napisana przez jakiegoś zagranicznego autora. Dopiero kiedy pojawiła się na mojej półce i doczytałam podtytuł, że jest pozycją "dla facetów" doszłam do wniosku, że muszę się mocno skupić na lekturze, żeby nie podsunąć mężowi jakiegoś gniota. Na szczęście mojego męża - zamierzam się tej książki pozbyć tak szybko, jak szybko wpadła w moje ręce. Wstrząsnęła mną do tego stopnia, że nadal zastanawiam się co Autor miał na myśli klejąc na tylu stronach tyle pustych, wyświechtanych frazesów. Podczas lektury czułam się jak na kiepskim szkoleniu ze sprzedaży Oriflame albo innego Avonu, gdzie po prostu powinieneś być "najlepszą wersją siebie", ale "nie zapominaj o odpuszczaniu". Strona przeczy stronie, tworząc wspaniały bełkot pomieszany z wstawkami o wierze i przytaczanymi przykładami konkretnych osób z codzienności. Co zabawne... Autor wiele razy przywołuje konkretną postać z imienia i nazwiska, ale nie fatyguje się o szczegółowe objaśnienie dlaczego, co konkretnie uczyniła dana osoba. No ale czego spodziewać się po pustych frazesach... PS.: Zapomniałabym dodać. Dzieciak Autora będzie miał kiedyś ładną pamiątkę, bo w sumie książka ma śliczną okładkę, co kilka kartek pojawiają się prywatne fotki, a i czcionka też ładna. O, trzy atuty za które mogę dać trzy gwiazdki.