Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Litwa po II wojnie światowej. Eva, Niemka z Prus Wschodnich, razem z gromadką dzieci tuła się po Litwie, szukając wszelkich sposobów na przetrwanie i uciekając przed radzieckimi żołnierzami. W powojennym rozgardiaszu najmłodsze dziecko, mała Renata, zostaje rozdzielona z rodziną. Powieść porusza temat tak zwanych ,,wilczych dzieci” – niemieckich sierot po II wojnie światowej. Książka jest bardzo krótka, ale ze względu na temat czyta się ją powoli i ciężko. Autor nie oszczędza czytelnika, pisze o głodzie, zimnie, zezwierzęceniu. Pokazuje świat, w którym spokój i bezpieczeństwo są tylko chwilowe. Bolą sceny rozdzielonej rodziny, tak samo jak boli pragnienie ciepła małej Renatki, która w jednej chwili jest gotowa uznać za matką obcą kobietę, byle tylko poczuć się na swoim miejscu. I chociaż wiemy, jaką rolę odegrali Niemcy w II wojnie światowej, autor nie dzieli ludzi na narodowości i nie ma tu tak naprawdę polityki – jest koszmar przeciętnych, szarych ludzi, którzy myślą tylko o przeżyciu i ponownym spotkaniu z bliskimi, którzy nie myślą o ideach i historii, a jedynie o tym, by ta tragedia już się zakończyła. Bardzo polecam. Warto czytać literaturę tłumaczoną z innych języków niż angielski. Szczególnie że tutaj mamy do czynienia z kulturą mało znaną, a przecież nam bliską. ,, Mężczyźni od zawsze chodzili na wojnę, lecz przecież wracali. Nieważne, że pokonani…”