Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieocenione w pracy z dziećmi są muzyka i rym. Do tego by sięgnąć po „Wierszyki z krainy Muzyki” Aleksandry Mazoń przekonała mnie możliwość poznania różnych instrumentów oraz wykorzystania krótkich wierszyków w pracy. Kolorowa okładka z uchem była dla mnie sugestią, że dźwięk akordeonu, dud czy fortepianu będzie pobrzmiewał między kolejnymi wersami. Aleksandra Mazoń zabiera czytelnika do Krainy Muzyki. Można tam poznać instrumenty, których brzmienie, czy nawet sama nazwa są obce młodym czytelnikom. Poznajemy dość nietypowe jak dla instrumentów muzycznych przygody akordeonu, dud, cymbałów, bałałajki i wielu innych. Przygody instrumentów opisane zostały w wierszykach. Rymy, czasem mniej, czasem bardziej udane nie zawsze nadawały stały rytm, przez co miałam wrażenie, że nie czytam płynnie. Zdarzyło mi się nie zrozumieć tekstu w paru miejscach, a po solidnym interpretacyjnym treningu w liceum, raczej nie miewałam z tym problemu. Dla przykładu fragment wiersza „Akordeon”: „I nikt się nie dziwi temu, Że tak żyją w parze Akordeon razem z Biedą, Jakby słuchać wszystkich marzeń.” Wiadomo, że dzieci analizy na poziomie maturalnym nie zrobią, ale dobrze, żeby wierszyki dla nich były jasne i zrozumiałe po przeczytaniu.