Publicystyka
2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2017
2015
2014
Powiązane treści
Thor Gromowładny: Przeklęty Ron Garney 
Po bardzo dobrym pierwszym tomie Thora Gromowładnego i jego rozczarowującej kontynuacji przyszedł czas na trzecią odsłonę przygód Odinsona. Jason Aaron, scenarzysta recenzowanego komiksu, stworzył high fantasy, w którym grupka osób pochodzących z różnych krain umieszczonych na drzewie Yggdrasil musi współpracować celem pokonania wroga siejącego zamęt i zniszczenie. Jak łatwo przewidzieć, bohaterowie wchodzący w skład Ligi Światów nie pałają do siebie głębszymi uczuciami. Mogło to zaowocować ciekawymi wymianami zdań pomiędzy postaciami i żartami sytuacyjnymi. Niestety, jest nudno i drętwo, a lektura Przeklętego zwyczajnie nuży, ciągnąc się w nieskończoność. Gdzieś w tle czają się również odniesienia do wydarzeń mających miejsce w świecie realnym. Malekith to były władca, któremu nie odpowiada zastany porządek, więc postanawia doprowadzić do przewrotu, podczas którego morduje swych pobratymców, ponieważ w jego mniemaniu stali się słabą rasą. Mroczne elfy to uchodźcy rozproszeni po całym Yggdrasill, pragnący spokojnego życia, którego nie mogą zaznać. Teoretycznie Liga Światów jest drużyną mającą na celu przywrócenie pokoju, jednak działa ona z ramienia Kongresu Światów, który w sytuacjach „niewygodnych” może nakazać jej wycofanie się. Nie zabrakło też pogadanek o demokracji. Całość tworzy bardzo ciężkostrawną mieszankę.
Rysunki autorstwa Rona Garneya trudno nazwać dokładnymi, porywającymi i zachwycającymi. Niestety, bardzo im daleko do malowniczych prac Esada Ribica przedstawionych w dwóch poprzednich tomach.
Opowieść o Malekicie poprzedza rozdział autorstwa Jasona Aarona (scenariusz) i Nicolasa Kleina (rysunki). Powraca w nim była ukochana Thora – doktor Jane Foster, która choruje na raka. Jej stan zasmuca Gromowładnego tym bardziej, że kobieta odmawia skorzystania z asgardzkich metod leczniczych, pozostając wierną „staroświeckiej ziemskiej medycynie”. W rozdziale tym debiutuje Roz Solomon, agentka S.H.I.E.L.D. współpracująca z Thorem. Wątki obu pań powrócą jednak dopiero w kolejnym tomie.
Najlepszą częścią recenzowanego komiksu okazuje się jednak ostatni rozdział. Jason Aaron (scenarzysta) i Das Pastoras (rysunki) stworzyli lekką i wciągającą historię rozgrywającą się na Wyspach Owczych w 894 roku. Rozpoczynają ją sceny, w których Thor stara się poskładać fakty związane z poprzednią nocą, spędzoną na pijatyce ze smokiem. Uwagę przykuwają również rysunki Dasa Pastorasa, przywodzące na myśl niektóre komiksy z Thorgalem.
Cała recenzja na: https://creatiofantastica.com/2017/08/19/marcin-chudoba-pomieszanie-z-poplataniem/
Thor Gromowładny: Przeklęty Ron Garney
Czytam i czytam te komiksy o Thorze i jak do tej pory tylko jeden naprawdę mi się spodobał (uznałem go za bardzo dobry). Czy omawiany komiks, jest właśnie tym wyjątkowym? Niestety nie. Thor: Przeklęty to bez wątpienia dobra pozycja komiksowa, jednak dla mnie czegoś, w niej zabrakło do miana bardzo dobrej. Nie wiem może mam jakieś uprzedzenie do komiksowej wersji gromowładnego, nie umiem się jakoś utożsamić z tą postacią. W omawianej pozycji, najciekawszy wydał mi się przedstawiony świat, a dokładniej rzecz, mówiąc 9 królestw. Nie widziałem wcześniej w żadnym z albumów tego, jak wygląda świat świetlistych elfów czy krasnoludów itp… Sam motyw „Ligi Światów” również wydał mi się ciekawy, chodzi trzeba przyznać, że bez wątpienia niezbyt oryginalny. Przyznam się, że nigdy nie miałem większego problemu z filmem Thor: Mroczny Świat i z tym, jaką postacią we wspomnianym filmie był Malekit, jednak po przeczytaniu omawianego albumu muszę przyznać, że filmowa wersja mrocznego elfa to jakieś nieporozumienie, o Malekicie komiksowym mogę coś powiedzieć, wiem, jaka to postać, filmowa wersja jest z kolei nudna i nijaka, no i wyglądająca gorzej. Fanom Thora zdecydowanie polecam ten album, jeśli jednak ktoś nie czuję mięty do komiksowej wersji Thora, to raczej omawiana pozycja tego nie zmieni. Muszę przyznać, że jeśli chodzi o mistyczne postacie Marvela, to wolę Dr Strange'a niż Thora.
