Co napisał(-a) Anna Wyganowska-Eriksson?

Zobacz ostatnio wydane książki autora: Pluton Pancerny Batalionu „Zośka” w Powstaniu Warszawskim

Szukasz cytatów z książek Anna Wyganowska-Eriksson?

Cytaty z książek autora Anna Wyganowska-Eriksson

Anna Wyganowska-Eriksson

Źródło: http://www.audiohistoria.pl/

7,0/10

Pisze książki: powieść historyczna

Urodzona: 15.02.1926

Urodziła się 15 lutego 1926 w Warszawie jako jedyne dziecko Janiny z domu Gedgozd i Bronisława Wyganowskich. Jej ojciec był dyrektorem Towarzystwa Wyścigów Konnych Ziem Zachodnich.
Anna Wyganowska-Eriksson przed wojną uczęszczała do elitarnego stołecznego Gimnazjum i Liceum im. Cecylii Plater-Zyberkówny. Ukończyła tę szkołę już w czasach okupacji na tajnych kompletach (matura w 1944 roku).
W 1941 roku wstąpiła w szeregi Armii Krajowej i odbyła przeszkolenie wojskowe z zakresu służby informacyjnej. Pracowała jako łączniczka, pozyskiwała też informacje dotyczące funkcjonowania hitlerowskich instytucji.
W 1942 roku została aresztowana przez gestapo (na skutek donosu). Spędziła trzy miesiące w izolatce oddziału kobiecego więzienia na Pawiaku, torturowana podczas przesłuchań. Wyszła na wolność 4 października dzięki staraniom rodziny. Do wybuchu powstania warszawskiego była stale obserwowana przez gestapo.
W powstaniu warszawskim pełniła funkcję łączniczki batalionu "Czata 49", później plutonu pancernego batalionu "Zośka". Za udział w walkach na Woli, Starym Mieście, Czerniakowie i Mokotowie została podwójnie odznaczona Krzyżem Walecznych.
Po kapitulacji powstania trafiła wraz z rodzicami do obozu w Pruszkowie. Całej trójce udało się zbiec z transportu do III Rzeszy podczas przejazdu przez Kielce. W tym czasie Anna Wyganowska-Eriksson na nowo podjęła służbę łączniczki kieleckiej AK (pełniła ją aż do rozwiązania Armii Krajowej).
Po wojnie Anna Wyganowska-Eriksson rozpoczęła studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studiowała także na warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Pracowała potem jako trenerka wychowania fizycznego (instruktorka wioślarstwa) w Szkole Głównej Służby Zagranicznej, w Szkole Stenotypii i Języków Obcych oraz w Akademii Medycznej. W 1971 roku wyemigrowała do Szwecji, gdzie uczyła wychowania fizycznego w szkołach podstawowych. W 2008 roku powróciła do Polski. Mieszka w Warszawie.

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

2010

Pluton Pancerny Batalionu „Zośka” w Powstaniu Warszawskim

Anna Wyganowska-Eriksson

7,0 z 3 ocen

22 czytelników 1 opinia

2010

Dodaj na półkę

Najnowsze opinie o książkach autora

Pluton Pancerny Batalionu „Zośka” w Powstaniu Warszawskim Anna Wyganowska-Eriksson

Ignac

ocenił(a) na 75 lata temu

Moje wydanie pochodzi z 1994 i sporządzone było przez jakąś warszawską szkołę prywatną z siedzibą na Chłodnej. Część uwag może się więc nie odnosić do innych wydań, zwłaszcza nowszych. Praca jest ciekawa - zawsze lubię takie książki skoncentrowane na odtworzeniu bardzo wąskiego odcinka większych działań. Zwłaszcza, ze materiałów na pewno nie brakuje bo co jak co ale zgrupowanie "Radosław" ma bogatą literaturę. Praca też pod tym względem nie zawodzi - jest tu sporo literatury wspomnieniowej, także takiej częściowo nie publikowanej wcześniej. Dotyczy to też bardzo obszernych fragmentów wspomnień autorki (która nota bene z pluton związała się w drugiej połowie walk plutonu choć pierwsze chęci akcesu padały jeszcze na początku Starówki. Co do treści - zaczyna się od zdobycia czołgów, następnie mamy sylwetki osób tworzących pluton (w kolejności przystępowania),opis techniczny pojazdu, jego uruchomienie, wizytę Bora-Komorowskiego, walki na Woli, walki o przebicie do Starówki, walki na Starym mieście, przejście kanałami i Czerniaków. Bardzo fajnie opisane, często bogato okraszone wspomnieniami uczestników tych zdarzeń. Dobrym pomysłem jest przerywanie toku narracji i opisywanie sytuacji w nieco szerszym kontekście - ot choćby by wiedzieć jak wyglądała sytuacja u sąsiadów. Są i wady - brak zwrócenia, kompletnie, uwagi na źródła niemieckie. Obie bezpowrotnie - wedle autorki - "Pantery" Niemcy wyremontowali. W statystykach niemieckich jako strata bezpowrotna figuruje jedynie jedna "Pantera" w dodatku zniszczona 30 sierpnia. Kolejną wadą jest też kompletny brak map, zwłaszcza dla okresu walk na Woli (w moim wydaniu jest jedna ogólna mapa Starego Miasta i Czerniakowa) a szkoda bo jednak nie każdy zna dobrze układ ulic stolicy, zwłaszcza ten z czasów Powstania. Praca naprawdę bardzo dobra ale nie rewelacyjna.

Przeczytaj