Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poradnik niecodzienny, napisany przez Brytyjkę, matkę dwójki dzieci. Czuć wpływ nowoczesności, choć oryginalnie książka była wydana w 1986 roku. Autorka mimo, że pisze z poczuciem humoru, ma zdecydowanie odmienne podejście do życia i wartości niż ja, stąd niewiele jest tu porad, które faktycznie mi się przydadzą. Niemniej jednak, pewne kwestie nieco przybliżyły mi przygotowanie się do macierzyństwa. Były tu sprawy dotyczące przygotowania do szpitala, jak zająć małe niemowlę i kilka kwestii, o których dowiadujemy się już mając dziecko i obcując z nim. Libby Purves uchodzi tutaj za wygodną, gdyż jak pisze(przynajmniej tak to zapamiętałam) podejmuje się pracy mając dwumiesięczne dziecko i zatrudnia opiekunkę. Przy czym wynagrodzenie pokrywa głównie pensję wyżej wymienionej i starcza na niewiele więcej. Mało tutaj, co prawda wzmianki o ojcu dziecka i jego roli w wychowaniu i życiu rodziny. Autorka proponuje model wychowania, bez... jakiegokolwiek wychowania. Jej starsze dziecko mające kilka lat krzyczy i terroryzuje domowników, tak jakby to on był tu od wydawania poleceń dorosłym. Zupełne nieporozumienie. Słownictwo jakiego używa Mama odnośnie swojego starszego syna też mnie zszokowało, bowiem nazywa go pędrakiem... Nie wiem czy to kwestia tłumaczenia, ale nijak 2-3 letnie dziecko nigdy mi się nie kojarzyło z czymś tak obraźliwym. Podsumowując. Możecie sobie to przeczytać i przymykać oko na połowę rzeczy, o których pisze bohaterka, albo pokusić się o coś wybitniejszego. Ważne, aby po przeczytaniu lub w trakcie lektury mieć swoje zdanie i trzymać się swoich wartości. Nie sugerować się tym, że matka napisała poradnik i model wychowania proponowany przez tą panią sprawdzi się w życiu. Same podawane przez nią przykłady, żywce wyjęte z jej życia potwierdzają, że nie należy się nimi kierować w wychowywaniu dziecka. Do niczego dobrego, to Was nie doprowadzi.