Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński26
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać402
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Zbigniew Hundert
8
7,3/10
Pisze książki: historia
Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, związany z Instytutem Nauk Historycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W swoich badaniach głownie zajmuje się problematyką kadry dowódczej armii koronnej, finansowaniem i organizacją wojska, patronatem wojskowym.
7,3/10średnia ocena książek autora
23 przeczytało książki autora
77 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Żył królem, umarł człowiekiem. Michał Korybut Wiśniowiecki i jego czasy 1669–1673
Zbigniew Hundert, Paweł Tyszka
7,5 z 2 ocen
4 czytelników 1 opinia
2023
W boju i na paradzie. Husaria Rzeczypospolitej w XVI–XVII w.
8,7 z 3 ocen
24 czytelników 1 opinia
2020
Świat polskich Wazów. Eseje
Jacek Żukowski, Zbigniew Hundert
8,0 z 1 ocen
12 czytelników 1 opinia
2019
Między buławą a tronem. Wojsko koronne w walce stronnictwa malkontentów z ugrupowaniem dworskim 1669-1673
Zbigniew Hundert
7,4 z 8 ocen
19 czytelników 1 opinia
2014
Husaria koronna w wojnie polsko-tureckiej 1672–1676
Zbigniew Hundert
8,4 z 13 ocen
30 czytelników 2 opinie
2012
Najnowsze opinie o książkach autora
Husaria koronna w wojnie polsko-tureckiej 1672–1676 Zbigniew Hundert
8,4
PLUSY
+ trafny i przejrzysty podział pracy
+ sporo aneksów źródłowych, tabel, ilustracji i map
+ przedstawienie losów husarii koronnej
+ finansowanie husarii koronnej w latach 1672–1676, wdając się niekiedy w rozbudowane, jak na historyka, działania matematyczne (czyżby autor nie chciał się przyznać, że czerpie ten sposób badania od R. Sikory?)
+ analiza problemów związanych z husarią w latach 1672–1676
+ autor przeprowadził obszerną kwerendę nie tylko w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie, ale też w archiwach znajdujących się w Gdańsku, Lublinie czy Poznaniu
+ w swojej pracy powołuje się także na materiały rękopiśmienne m.in. z Biblioteki Książąt Czartoryskich w Krakowie czy Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu
+ autor skorzystał z kilku źródeł drukowanych nieznanych szerzej polskim historykom. Można tu przywołać np. dziennik posła angielskiego w Rzeczypospolitej Laurence’a Hyde’a
+ następnie skupił się na społecznych i organizacyjnych aspektach służby w husarii koronnej omawianego okresu.
+ dużą zaletą jest omówienie poszczególnych jednostek husarii, ale też ludzi w niej służących. Byli to na przykład, znani w zasadzie tylko i wyłącznie badaczom zajmującym się staropolską sztuką wojenną, Nikodem Żaboklicki czy Aleksander Niezabitowski
+ rozważania nad składem narodowościowym husarii w latach 1672-1676
MINUSY
- język i styl autora pozostawiają wiele do życzenia
- niepełna bibliografia
- niepełna baza źródłowa, co bardzo dokuczliwe, a chwilami nawet irytujące
- brak wszystkich źródeł rękopiśmiennych i drukowanych
- autor nie wykorzystał w ogóle zbiorów znajdujących się w archiwach zagranicznych, a zwłaszcza wschodnich
- brak w bibliografii części ważnych dla tematu listów, zwłaszcza tych znajdujących się w Archiwum Zamoyskich w AGAD-zie
- nie skorzystał on także z rejestru popisowego chorągwi husarskiej Aleksandra Lubomirskiego z drugiego kwartału 1673 roku, znajdującego się w AGAD-owskich Aktach Skarbowo-Wojskowych
- Zbigniew Hundert, pisząc o sytuacji na Ukrainie, nie powołał się na pracę Jana Perdenii pt. „Hetman Piotr Doroszenko a Polska”. Mimo licznych niedociągnięć jest to dzieło wręcz pomnikowe, bez którego ciężko sobie wyobrazić rozważania między innymi o przyczynach wojny tureckiej z lat 1672–1676
- w bibliografii nie znajdziemy co ciekawe (!) też najnowszej na polskim rynku publikacji zbiorowej poświęconej stosunkom na Ukrainie w tym okresie. Chodzi tutaj o pracę pt. „Hetmani zaporoscy w służbie króla i Rzeczypospolitej” pod redakcją Piotra Krolla, Mirosława Nagielskiego i Marka Wagnera. Jest to tym bardziej zastanawiające, że książkę można zamówić przez liczne serwisy internetowe a jednym z jej autorów jest promotor doktoranta Zbigniewa Hunderta - Mirosław Nagielski
- autor nie omawia w swojej pracy husarii litewskiej
- niekompletne wykorzystanie literatury przedmiotu
Praca udała się autorowi w stopniu dostatecznym. Nie jest dziełem wybitnym, ale poprawnym. Wynika to częściowo z pisania pracy doktorskiej u M. Nagielskiego, który w swej twórczości pozostaje silnie pod wpływem nieszczęsnego i kuriozalnego artykułu Jerzego Teodorczyka. Siłą rzeczy sam Z. Hundert również pozostaje pod wpływem tejże publikacji, co rzutuje na jego wnioskowanie, zwłaszcza wartościowanie samej husarii. Jego książka posiada zalety, ale niestety i liczne wady. Na uwagę zwraca fakt, że jest on jeszcze młodym i nieopierzonym historykiem. Wiele przed nim i może w przyszłości dopracuje swój styl i język pisania oraz warsztat historyczny. Wtedy z pewnością wyda dużo lepsze książki. Chociaż czytałem już lepsze pozycje o husarii to mimo wszystko polecam książkę Hunderta do przeczytania wszystkim osobom interesującym się wojskowością staropolską XVII w., jak i miłośnikom książek historycznych.
Żył królem, umarł człowiekiem. Michał Korybut Wiśniowiecki i jego czasy 1669–1673 Zbigniew Hundert
7,5
Dobrze, że Michał Korybut Wiśniowiecki doczekał się publikacji w tej zacnej serii z Zamku Królewskiego w Warszawie. Można nawet odnieść wrażenie (zwłaszcza z artykułu Ilony Czamańskiej),że to trochę próba przywrócenia Michałowi godnego miejsca w panteonie władców Polski, bo raczej jest on uznawany za jednego z najgorszych monarchów. Pozycja to zbiór kilkunastu artykułów podzielonych na cztery bloki tematyczne. Pierwsza skupia się na władcy jako magnacie oraz uroczystościach związanych z elekcją, druga koncentruje się na kwestiach parlamentarnych i wojskowych, trzecia to już omówienie polityki zagranicznej - stosunków z Francją i Brandenburgią-Prusami oraz sytuacji wewnętrznej. Ostatnia część opisuje wizerunek monarchy w sztuce oraz kwestie religijne związane z Korbutem. Poziom artykułów jak zwykle wysoki, choć mam wrażenie, że tomy o Gonzadze czy husarii były lepsze. Nie będę wyróżniał ani krytykował żadnych tekstów, każdy znajdzie tam coś dla siebie - sporo miejsca poświęcono ikonografii z epoki, jest artykuł o medalach czy kosztach pogrzebu Korybuta. Wydanie jak zwykle dobre, bogaty materiał ilustracyjny ubogaca artykuły, a czasem jest istotnym wsparciem dla tekstów.