Tragedia w trzech aktach

No cześć! Dziś mam dla was recenzję kolejnego już tomu z przygodami Herkulesa Poirota. Znacie już tego dżentelmena z wąsem?

Reklama - @agathachristiepolska @wydawnictwo_publicat

Jako że jestem ogromną fanką Agathy, nie przepuszczę jej żadnej książki. Wiadomo, to jest autorka, której nie da się czytać kilku książek miesięcznie, bo one wszystkie zlewają się w jedną. Christie ma taki styl pisania, że on jest dobry, jak my czytamy jedną książkę miesięcznie lub jedną książkę na pół roku i wtedy Agatha jest w stanie nas bardzo zaskoczyć.

I tak naprawdę ja przeczytawszy już kilka książek, dokładnie wiedziałam czego spodziewać się w książce „tragedia w trzech aktach”. I wiecie, że Agatha nadal mnie zaskoczyła.

W tym tomie znowu mamy takie mydlenie oczu, ale nie w ten karykaturalny sposób. Posiadłości emerytowanego aktora dochodzi do tragedii, ginie pastor zaproszony na to przyjęcie. Chwilę później ma miejsce kolejne wydarzenie, na którym ginie lekarz. Tropów jest niewiele, nie mamy podejrzanego, a jak już mamy, to nie jesteśmy tego pewni czy to jest, aby na pewno on.
I wiadomo, mamy śledztwo, wszystko się toczy swoimi ścieżkami, ale to, co mnie zdziwiło to fakt, że Herkulesa jest stosunkowo niewiele w tej części. Bo tak naprawdę to wydarzenie z przyjęcia zapoczątkowało kilka innych I Herkules, zamiast skupić się na jednym, robi kilka rzeczy naraz i nie jest tak w 100% skupiony na śledztwie.

Wiadomo jak z książkami Agathy bywa, jesteśmy częścią tych wydarzeń, bo mamy tak prowadzoną narrację, że czujemy się częścią tych wydarzeń. Czułam się jakbym stała w wytwornej sukni i popijała szampana, patrząc na to co robi słynny detektyw.

Dla mnie jest to 4/5 ⭐️. Rozwiązanie zagadki było fajne, może i nie było najlepsze, ale było poprawne.
Miałam problem z postaciami, bo tu ich było za dużo. Sam fakt, że Herkulesa było tu mniej, strasznie mi nie przypadł do gustu. Podobne zagranie było z panną Murply i „zbrodnia na plebanii” i ta książka też dużo przez to straciła.

Jeśli chcecie szybką i niezobowiązującą historię, to ta będzie idealna. Fajnie się też nada na maraton czytelniczy czy jakieś inne wyzwania, bo jest napisana w prosty i lekki sposób.

No cześć! Dziś mam dla was recenzję kolejnego już tomu z przygodami Herkulesa Poirota. Znacie już tego dżentelmena z wąsem?

Reklama - @agathachristiepolska @wydawnictwo_publicat

Jako że jestem ogromną fanką Agathy, nie przepuszczę jej żadnej książki. Wiadomo, to jest autorka, której nie da się czytać kilku książek miesięcznie, bo one wszystkie zlewają się w jedną....

Kolejna pozycja z serii o Detektywie Herkulesie Poirot. Ale warto podkreślić, że samego Herkulesa Poirot w tej powieści jest dość mało - więc nawet jeśli nie jesteście wielbicielami tej postaci to ta książka na pewno przypadnie Wam do gustu!
•
Fabuła tej historii opowiada o morderstwach, które mają miejsce na przyjęciach. Lista podejrzanych jest ograniczona do osób zaproszonych. Na scenie pojawiają nam się bohaterowie, którzy na własną rękę próbują rozwikłać zagadkę oraz odgadnąć czy wszystkie popełnione zbrodnie są ze sobą połączone czy raczej ofiary wybierane są przypadkowo. Oprócz głównej linii fabularnej, pobocznie poznajemy historię miłosną młodej dziewczyny nazywanej Egg oraz sir Charlsa. Natomiast Herkules Poirot próbuje zza kulis wspierać śledztwo. Czy uda im znaleźć sprawcę?
•
Kolejny raz źle obstawiłam zabójcę 🙈 Agatha Christie sprawia, że automatycznie Czytelnik również staje się detektywem. Sama historia bardzo interesująca i myślę, że właśnie kwestia tego że Poirot był raczej w tle sprawiło, że ta opowieść była jeszcze ciekawsza. Idealne wyważenie opisów i rozplanowanie akcji. Motyw przedstawienia teatralnego odegrał tutaj rolę kolejnego i niemniej ważnego bohatera.
•
Jak zawsze polecam książki Agathy - idealne na każdą porę roku, a już na leżaku w pełnym słońcu sprawdzają się idealnie 👌🏻
•
Wyjątkowo interesująca i wciągająca!

Kolejna pozycja z serii o Detektywie Herkulesie Poirot. Ale warto podkreślić, że samego Herkulesa Poirot w tej powieści jest dość mało - więc nawet jeśli nie jesteście wielbicielami tej postaci to ta książka na pewno przypadnie Wam do gustu!
•
Fabuła tej historii opowiada o morderstwach, które mają miejsce na przyjęciach. Lista podejrzanych jest ograniczona do osób...

Tragedia w trzech aktach to kolejna książka z pod pióra Christie, z którą dane było mi się spotkać. Twórczość tej kobiety bardzo lubię, ale tutaj minimalnie się zawiodłam.

Motyw otrucia jest częstym motywem, który autorka stosuję w swoich książkach. Za każdym razem ofiary otrutę są czymś innym. Przyznam, że w tej pozycji śródek otruwający był genialnie wymyślony.

W trzech aktach to ja mogę opisać etapy czytania tej książki. Na początku była strasznie powolna i w ogóle nie angażująca do takiego stopnia, że miałam ochotę ją porzucić. Następnie gdzieś tak w połowie czułam z jednej strony znurzenie, że jeszcze nic praktycznie nie wiadomo a z drugiej byłam ciekawa co Agatha wymyśliła. Na końcu nie mogłam się oderwać! Chciałam poznać mordercę na już.

Sir Charles i jego wątek to było coś co wysadziło mi mózg! W ogóle nie spodziewałam się takiego obrotu spraw! Za to najbardziej polubiłam pana Satterhwaite’a. No kupił mnie ten mężczyzna.

Uwielbiam w książka Agathy Christie, że są napisane prosto. Podczas czytania można odczuć, że książki są z dawnej daty, ale błagam kocham to! Mało opisów, dużo dialogów a mimo to można idealnie wczuć się w sytuację.

Mordercy nie zgadłam chociaż próbowałam, bo zawsze próbuję. Tym razem nawet nie byłam blisko, ale dobrze się bawiłam. Czułam się jak część zespółu.

Herkules Poirot. Z początku praktycznie w ogóle nie pojawiał się w scenach. W finale Belg wkracza na scenę i nikt już nie ma wątpliwości, że zagadka została rozwiązana. Robi to po mistrzowsku jak zawsze. Łączy kropki, których ja nawet nie zauważyłam.

Na koniec sam motyw zabójstwa był dla mnie absolutnie bez sensu. Po prostu wątpie w to, że taka sytuacja mogłaby się wydarzyć, ale podobno nigdy nie wolno wątpić.

Tragedia w trzech aktach to kolejna książka z pod pióra Christie, z którą dane było mi się spotkać. Twórczość tej kobiety bardzo lubię, ale tutaj minimalnie się zawiodłam.

Motyw otrucia jest częstym motywem, który autorka stosuję w swoich książkach. Za każdym razem ofiary otrutę są czymś innym. Przyznam, że w tej pozycji śródek otruwający był genialnie wymyślony.

W...

[współpraca recenzencka]

Pierwszym o czym muszę wspomnieć, to fakt, że po tej części mam niedobór Herkulesa, bowiem jest go naprawdę mało, jednak kiedy już się pojawia, sprawia że cała historia staje się o niebo lepsza.
Sam początek książki był dla mnie całkiem dużym, ale jednocześnie pozytywnym zaskoczeniem. Już od pierwszej strony czułam się wciągnięta przez akcję, przez którą dodatkowo bardzo szybko się płynęło. Niestety z czasem oraz z każdym następnym bohaterem, lektura wymagała ode mnie większego skupienia, czasami nawet chwili przerwy, aby połączyć ze sobą poszczególne fakty. Czy uznałabym to za minus? Raczej nie, chociaż było to dla mnie nieco odmienne zagranie Agathy Christie, z którym to nie miałam jeszcze doświadczenia.
Wśród pozytywów należy nadmienić, że jak sam tytuł wskazuje, cała akcja podzielona jest na trzy akty, natomiast fabuła w nich zawarta, odpowiada tytułom poszczególnych części, dzięki czemu już za wczasu wiemy, czego możemy się spodziewać.

[współpraca recenzencka]

Pierwszym o czym muszę wspomnieć, to fakt, że po tej części mam niedobór Herkulesa, bowiem jest go naprawdę mało, jednak kiedy już się pojawia, sprawia że cała historia staje się o niebo lepsza.
Sam początek książki był dla mnie całkiem dużym, ale jednocześnie pozytywnym zaskoczeniem. Już od pierwszej strony czułam się wciągnięta przez akcję,...

Kiedyś myślałam, że kryminały to nie jest gatunek dla mnie, ale Agatha Christie od razu wyprowadziła mnie z tego błędu. Jej ksiązki wpasowują się w moje oczekiwania. Mało drastyczności, a dużo zagadek. To jest coś czego szukałam.

“Tragedia w trzech aktach” to pierwsza książka, w której spotkałam się z Herkulesem Poirot, chociaż trochę ciążyło mi, że było go tu tak mało. Większość opinii pełnych zachwytów, które słyszałam na temat twórczości Christie były związane z postacią Poirot, a nie Panną Marple i trochę szkoda, że nie mogłam się akurat w tej książce o tym przekonać.

Jednak to koniec smutnych rozczarowań, bo ta książka była fenomenalna. Akcja dość podobna do ostatniej książki, którą przeczytałam od Christie “Zwierciadło pęka w odłamków stos”, bo też zbr04nia dzieję się na przyjęciu, ale format jest nieco inny, bo fabuła podzielona jest na trzy akty, niczym sztuka teatralna. Mimo podobnego tła m0rd4rstwa (i tym, że ponownie udało mi się odgadnąć zakończenie!) podobało mi się bardziej niż “ZPwOS”.
Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać “Tragedii w trzech aktach” to gorąco was do tego zachęcam!

Recenzja została napisana we współpracy z Wydawnictwem Dolnośląskim. Zapraszam na mojego instagrama: raczkuje_w_czytanie

Kiedyś myślałam, że kryminały to nie jest gatunek dla mnie, ale Agatha Christie od razu wyprowadziła mnie z tego błędu. Jej ksiązki wpasowują się w moje oczekiwania. Mało drastyczności, a dużo zagadek. To jest coś czego szukałam.

“Tragedia w trzech aktach” to pierwsza książka, w której spotkałam się z Herkulesem Poirot, chociaż trochę ciążyło mi, że było go tu tak mało....

Nie jest to może moja ulubiona książka z udziałem Poirota, bo ani to tu zbyt dużo, ani akcja nie jest bardzo zawiła, jednak sama idea zbrodni wśród desek teatru, do tego taka ilość bohaterów, że naprawdę można się zastanowić kto miał motyw a kto nie, była ciekawa. W niecałe 300 stron upchnięto bardzo dużo informacji, co potrafi tylko królowa kryminału Agatha Christie, bo w ogóle nie czuć że książka się kończy i zostało jej niewiele. Widać też wyłamanie się ze schematów, bo niby każdą książka Christie jest schematyczna, ale ja tam się z tym nie zgadzam tak do końca 😅

Nie jest to może moja ulubiona książka z udziałem Poirota, bo ani to tu zbyt dużo, ani akcja nie jest bardzo zawiła, jednak sama idea zbrodni wśród desek teatru, do tego taka ilość bohaterów, że naprawdę można się zastanowić kto miał motyw a kto nie, była ciekawa. W niecałe 300 stron upchnięto bardzo dużo informacji, co potrafi tylko królowa kryminału Agatha Christie, bo w...

Tragedia w trzech aktach to książka z Herculesem Poirotem, ale na początku jest go bardzo mało. Role pierwszoplanowe w tej tragedii grają aktor, sir Charles Cartwright, jego przyjaciel pan Satterthwaite oraz panna Hermione „Egg” Lytton Gore. Oni rozwiązują sprawę tajemniczych morderstw, a Hercules Poirot pojawia się w trzecim akcie i na końcu w scenicznej atmosferze wyjawia rozwiązanie zagadki.
 
Czytanie książek Agathy Christie zawsze sprawia mi przyjemność, tak i było tym razem. Choć była to historia całkowicie inna, niż pozostałe, które czytałam – zazwyczaj choć trochę domyślam się zakończenia, ale to mnie całkowicie zaskoczyło. Nawet na moment nie przyszło mi do głowy, że ta osoba będzie winna, choć oczywiście, jak już Hercules Poirot to wyjaśnił, to wszystko połączyło się w logiczną całość.
 
Tak naprawdę więcej o fabule wyjawić nie mogę, bo ciężko tu uniknąć spojlerów. Tak jak w każdej książce Christie w Tragedii mamy wiele intrygujących i różnorodnych postaci. Autorka wspaniale analizuje zachowania i pokazuje portrety psychologiczne bohaterów. Polecam tę książkę wszystkim fanom Agathy Christie i powieści detektywistycznych.
 
[Współpraca reklamowa @wydawnictwo_dolnoslaskie]

Tragedia w trzech aktach to książka z Herculesem Poirotem, ale na początku jest go bardzo mało. Role pierwszoplanowe w tej tragedii grają aktor, sir Charles Cartwright, jego przyjaciel pan Satterthwaite oraz panna Hermione „Egg” Lytton Gore. Oni rozwiązują sprawę tajemniczych morderstw, a Hercules Poirot pojawia się w trzecim akcie i na końcu w scenicznej atmosferze wyjawia...

Jeśli szukacie autorki, której książki Was nie zawiodą to musicie zainteresować się Agathą Christie. Regularnie sięgam po książki jej autorstwa i za każdym razem spełniają one moje oczekiwania. Tym razem mój wybór padł na „Tragedię w trzech aktach”, której egzemplarz otrzymałam w ramach współpracy od Wydawnictwa Dolnośląskiego.

Książka ta ma dość charakterystyczną dla Christie formułę. Poznajemy najpierw naszego głównego bohatera i uczestnika wydarzeń oraz jego towarzyszy, którzy stają się jednocześnie świadkami zbrodni, jak i podejrzanymi jej popełnienia. Postaci te spotykamy na przyjęciu zorganizowanym przez znanego aktora- Charlesa Cartwrighta. Tu właśnie dochodzi do pierwszej tragedii, jaką okazuje się nagła śmierć lokalnego pastora. Nikt nie wie, co ją spowodowało i dlaczego. Pojawiają się podejrzenia, że mogła to być trucizna dodana do jego kieliszka.

Nikt jednak nie przejmuje się nazbyt rozwiązywaniem tej zagadki aż do momentu drugiej tragedii. Ma ona miejsce znów na przyjęciu, ale tym razem w domu sir Bartholomewa Strange’a- wieloletniego przyjaciela sir Charlesa. Tutaj już jest pewne, że zgon mężczyzny wywołany został trucizną. Obie śmierci wydają się być ze sobą powiązane. W związku z tym sir Charles wraz z panem Satterthwaitem i panną Egg Lytton Gore chcą tę sprawę wyjaśnić i zaczynają swoje małe dochodzenie. Nie idzie im to najlepiej, ale w końcu otrzymują pomoc legendarnego Herculesa Poirot, który był świadkiem pierwszej zbrodni. Ten niepozorny Belg, w swoim charakterystycznym stylu, bez większych problemów rozwiązuje całą zagadkę.

Muszę przyznać, że w żaden sposób nie podejrzewałam takiego zakończenia. Nie ukrywam, że nigdy nie byłam dobra w odszukiwaniu morderców z powieści kryminalnych, ale Agacie Christie za każdym razem udaje się mnie zaskoczyć.

Sama książka jest bardzo wciągająca i intrygująca. Kolejne posunięcia naszych bohaterów i wyciągane przez nich wnioski nie są oczywiste, przez co powieść zyskuje na nieprzewidywalności. Samo wkroczenie Hercules Poirot do akcji znacznie podniosło jakość historii. Żałuję, że nie było go tu więcej, bo uwielbiam, gdy mam możliwość poznawania jego opinii i ruchów na bieżąco. Niemniej świetnie czytało się ten kryminał.

Książki Agathy Christie nie są zbyt długie, ale ich bohaterowie są zawsze doskonale przedstawieni. Autorka nie potrzebuje wiele opisów, żeby stworzyć tak interesujące postaci. Bardzo ją za to lubię, bo nie zawsze mam chęć do czytania książek, które mają więcej niż trzysta stron.

Jak wspomniałam wcześniej, rozwiązanie śledztwa mnie zaskoczyło. Miałam kilkoro podejrzanych, ale oczywiście tego jednego, którego powinnam, w ogóle nie brałam pod uwagę. No cóż, przynajmniej każda kolejna strona przynosiła mi coś nowego, czego w żaden sposób nie mogłam przewidzieć. A poznanie rozwiązania z ust Poirota było samą przyjemnością.

Jeśli szukacie autorki, której książki Was nie zawiodą to musicie zainteresować się Agathą Christie. Regularnie sięgam po książki jej autorstwa i za każdym razem spełniają one moje oczekiwania. Tym razem mój wybór padł na „Tragedię w trzech aktach”, której egzemplarz otrzymałam w ramach współpracy od Wydawnictwa Dolnośląskiego.

Książka ta ma dość charakterystyczną dla...

🍷Hercules Poirot przychodzi jak zawsze w świetnej formie, gotowy, żeby rozwiązać kolejne zagadki.
Doświadczony detektyw jednak w tej historii pojawia się dopiero w ostatnim akcie, kiedy to rozwiązanie zagadki morderstwa mamy już prawie ustalone. No właśnie… prawie?
Większość dochodzenia i rozmów prowadzi niepozorny aktor Sir Charles Catwright, który staje się w tym przypadku niemałą konkurencją dla legendarnego detektywa.
Próbuje dojść do tego kto z gości na kolacji dopuścił się otruc!a… który z nich jest mściwym maniakiem i pozbył się szanowanego lekarza… i pastora. I czy była to jedna i ta sama osoba?

🍷„Tragedia w trzech aktach” to kolejne moje spotkanie z twórczością Agathy Christie i kolejne dość udane. Muszę jednak przyznać, że początek historii był dość ciężki. Dużo bohaterów w jednym momencie, dużo trudnych nazwisk. Wszystko zlewało mi się w jedną, niewyraźną całość. Próbowałam odnaleźć się w tym wszystkim i analizowałam kto jest kim. Było to dość trudne i czasochłonne. W tym przypadku właśnie to analizowanie zajęło mi najwięcej czasu. Wracałam do poprzednich akapitów, czy stron żeby przypomnieć sobie, co wcześniej dowiedziałam się o danym bohaterze. Nigdy nie miałam z tym takjego problemu, jak przy tej pozycji.
Dopiero z biegiem akcji, zaczęłam łączyć bohaterów z kolejnymi wątkami i opisami, więc się udało!

🍷Twórczość Christie jest niesamowita. Pomimo początkowego skomplikowania, przez większość książkę leci się płynnie i szybko. Poziom zaangażowania tylko wzrasta z kolejnymi stronami.
Ilość nowych informacji i łączenie poszczególnych kropek ze sobą, jest jak zazębianie się kolejnych zębatek w naszym umyśle. I nagle bam, mamy to! Co tu dużo mówić?

🍷Czy domyśliłam się zakończenia? Cóż miałam swoje domysły, więc tak. Udało mi się.
Czy bawiłam się bardzo dobrze? Oczywiście, że tak!
Czy polecam Wam „Tragedię w trzech aktach”? Jak najbardziej! 🫶🏻

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Dolnośląskim oraz AgathaChristiePolska

🍷Hercules Poirot przychodzi jak zawsze w świetnej formie, gotowy, żeby rozwiązać kolejne zagadki.
Doświadczony detektyw jednak w tej historii pojawia się dopiero w ostatnim akcie, kiedy to rozwiązanie zagadki morderstwa mamy już prawie ustalone. No właśnie… prawie?
Większość dochodzenia i rozmów prowadzi niepozorny aktor Sir Charles Catwright, który staje się w tym...

Tym razem naszą przygodę rozpoczynamy na przyjęciu, zorganizowanym przez aktora - emeryta - Charlesa Cartwrighta. Na imprezie dochodzi do tragedii - lokalny pastor Babbington, po wypiciu koktajlu, niespodziewanie umiera. W pokoju, w którym odbywało się przyjęcie, przebywało wielu gości. Większość z nich uważa, że zgon nastąpił z przyczyn naturalnych. Kilka osób twierdzi jednak, że ktoś celowo uśmiercił biednego pastora. Cierpiał jedynie na korzonki nerwowe i reumatyzm! To nie jest przecież powód, przez który miałby dostać nagłego ataku i umrzeć! Ktoś ewidentnie maczał w tej sprawie palce i... otruł pastora Babbingtona?
Po pewnym czasie ginie kolejny uczestnik przyjęcia. To nie może być przypadek! Sir Charles Cartwright, pan Satterthwaite oraz panna Egg Lytton Gore postanawiają rozpocząć własne śledztwo w tej sprawie.

"Tragedia w trzech aktach" to moja pierwsza książka z serii o Herkulesie Poirot. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że jest go w niej zaskakująco mało. Detektyw, początkowo, pojawia się w książce epizodycznie, jest tłem, bohaterem drugoplanowym. Większe zaangażowanie Herkulesa Poirota pojawia się dopiero w drugiej części książki. Wychwytuje on detale, których nieudało się dostrzec pozostałym detektywom - amatorom.

Jestem ogromną fanką klimatu, jaki panuje w książkach Christie - staroświecki, angielski i bardzo... doniosły. Naprawdę niesamowicie się to czyta!
Choć tym razem nie udało mi się trafnie wytypować mordercy, bawiłam się wyśmienicie. Chociaż przyznam, że książka z Panną Marple podobała mi się chyba jednak bardziej.

Genialny kryminał, napisany z niesamowitą lekkością.

Tym razem naszą przygodę rozpoczynamy na przyjęciu, zorganizowanym przez aktora - emeryta - Charlesa Cartwrighta. Na imprezie dochodzi do tragedii - lokalny pastor Babbington, po wypiciu koktajlu, niespodziewanie umiera. W pokoju, w którym odbywało się przyjęcie, przebywało wielu gości. Większość z nich uważa, że zgon nastąpił z przyczyn naturalnych. Kilka osób twierdzi...