Wieża strachu

Uwielbiam prokurator Gabryiele Seredyńską. I jej rola tutaj byla na wysokim poziomie.Ale niestety zbrodnia tutaj to jest jakieś nieporozumienie.Ja się pogubiłam w tych rozważaniach.Zawiodlam się na tej części i to bardzo.Dalam 6 za pracę pani prokurator.nic poza tym.

Uwielbiam prokurator Gabryiele Seredyńską. I jej rola tutaj byla na wysokim poziomie.Ale niestety zbrodnia tutaj to jest jakieś nieporozumienie.Ja się pogubiłam w tych rozważaniach.Zawiodlam się na tej części i to bardzo.Dalam 6 za pracę pani prokurator.nic poza tym.

Całkiem dobra książka, ale chyba najbardziej zaskoczył mnie autor. Gość potrafi rozśmieszać, ale także dobrze pisać kryminały

Całkiem dobra książka, ale chyba najbardziej zaskoczył mnie autor. Gość potrafi rozśmieszać, ale także dobrze pisać kryminały

• WIEŻA STRACHU • PRZEMYSŁAW BORKOWSKI

"𝚆𝚒𝚍𝚘𝚔 𝚋𝚢ł 𝚙𝚒ę𝚔𝚗𝚢 𝚒 𝚓𝚎𝚍𝚗𝚘𝚌𝚣𝚎ś𝚗𝚒𝚎 𝚙𝚛𝚣𝚎𝚛𝚊ż𝚊𝚓ą𝚌𝚢. 𝙹𝚊𝚔𝚋𝚢 𝚜𝚝𝚊ł𝚊 𝚗𝚊 𝚔𝚛𝚊𝚠ę𝚍𝚣𝚒 𝚙𝚛𝚣𝚎𝚙𝚊ś𝚌𝚒. 𝙹𝚊𝚔 𝚖𝚘ż𝚗𝚊 ż𝚢ć 𝚠 𝚝𝚊𝚔𝚒𝚖 𝚖𝚒𝚎𝚓𝚜𝚌𝚞?"

Trzecia część serii z prokurator Gabrielą Serdyńską. Tym razem autor zabiera nas na sam szczyt luksusowego wieżowca w Warszawie. To tutaj odnalezione zostają zwłoki kobiety i mężczyzny. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że mamy do czynienia z pospolitą zbrodnią małżeńską, lecz z biegiem śledztwa okazuje się, że nic nie jest takie, jakim się wydaje...

Iluzja. To słowo najlepiej oddaje klimat tej powieści. Krystian Zapała kwestionuje wszystko co dzieje się wokół. Jest święcie przekonany, iż żyje jedynie w swojej wyobraźni. Podejrzewa, że po wypadku którego doświadczył zapadł w śpiączkę, a teraz śni. Próby przekonania się czy codzienność nie jest jedynie wytworem jego wyobraźni są naprawdę tragiczne w skutkach..

Z wypiekami na twarzy i gęsią skórką czytałam o dramacie, który toczy się w jego głowie! Filozoficzne i egzystencjalne rozważania tego bohatera naprawdę dają do myślenia! Nie spodziewałam się z jaką mocą uderzy to we mnie... Jak bardzo sama zacznę zastanawiać się nad moim otoczeniem i tym ile iluzji doświadczam każdego dnia..

Wieża strachu to opowieść o smutnych konsekwencjach życiowych wyborów. Niesie za sobą gigantyczny ładunek emocjonalny, który dusi i przytłacza. Pobudza wyobraźnię do granic i zmusza do refleksji... "świata nie naprawimy; możemy tylko sprawić, że nie popsuje się do końca..
Dwutorowa narracja i kończenie każdego rozdziału serialowo prowadzą do tego, że powieść staje się nieodkładalna.


Książki Przemysława Borkowskiego połykam w dwa wieczory. Skomplikowane relacje międzyludzkie, szeroko rozwinięta psychologia postaci oraz nieoczekiwane zwroty wydarzeń przyciągają mnie jak magnes. Dodajmy do tego jeszcze charakterną główną bohaterkę- panią prokurator, która swą nieustępliwością dojdzie prawdy za wszelką cenę. Narażanie zdrowa i życia nie stanowią dla niej żadnej przeszkody, gdy do rozwikłania jest nawet najbardziej skomplikowana sprawa!
.
Wybitna seria kryminalna! Na zawsze zapisze się w tych ulubionych.
Książkę można czytać bez znajomości poprzednich tomów, lecz muszę to zaznaczyć (!) każdy z nich jest totalnym sztosem. Polecam!❤️

• WIEŻA STRACHU • PRZEMYSŁAW BORKOWSKI

"𝚆𝚒𝚍𝚘𝚔 𝚋𝚢ł 𝚙𝚒ę𝚔𝚗𝚢 𝚒 𝚓𝚎𝚍𝚗𝚘𝚌𝚣𝚎ś𝚗𝚒𝚎 𝚙𝚛𝚣𝚎𝚛𝚊ż𝚊𝚓ą𝚌𝚢. 𝙹𝚊𝚔𝚋𝚢 𝚜𝚝𝚊ł𝚊 𝚗𝚊 𝚔𝚛𝚊𝚠ę𝚍𝚣𝚒 𝚙𝚛𝚣𝚎𝚙𝚊ś𝚌𝚒. 𝙹𝚊𝚔 𝚖𝚘ż𝚗𝚊 ż𝚢ć 𝚠 𝚝𝚊𝚔𝚒𝚖 𝚖𝚒𝚎𝚓𝚜𝚌𝚞?"

Trzecia część serii z prokurator Gabrielą Serdyńską. Tym razem autor zabiera nas na sam szczyt luksusowego wieżowca w Warszawie. To tutaj odnalezione zostają zwłoki kobiety i mężczyzny. Na pierwszy rzut oka mogłoby się...

To kolejna książka z serii z Prokurator Gabrielą Seredyńską, po którą sięgnęłam z prawdziwą przyjemnością. Doskonale wykreowani bohaterowie, z panią prokurator na czele, to – poza fabułą – mocna strona książki. Autor bardzo dobrze manipulował faktami ale i emocjami czytelnika.

To kolejna książka z serii z Prokurator Gabrielą Seredyńską, po którą sięgnęłam z prawdziwą przyjemnością. Doskonale wykreowani bohaterowie, z panią prokurator na czele, to – poza fabułą – mocna strona książki. Autor bardzo dobrze manipulował faktami ale i emocjami czytelnika.

Pogmatwanie zwielokrotnione do absurdu. Po ostatniej kropce dopuszczam mozliwość, że autor, plącząc wpierw (skądinąd - mistrzowsko) nici opowieści w dość dowolny sposób, nie bardzo na koniec wiedział jak to powinno się wyjaśnić...
Sprawnie, zgrabnie, wyobraźnia, fantazja. Pewnie sporo wiedzy fachowej o psychice człowieka i o dylematach poznawczych (przyjmuję na wiarę, coś słyszałem ale sam słabo się na tym znam).

Pogmatwanie zwielokrotnione do absurdu. Po ostatniej kropce dopuszczam mozliwość, że autor, plącząc wpierw (skądinąd - mistrzowsko) nici opowieści w dość dowolny sposób, nie bardzo na koniec wiedział jak to powinno się wyjaśnić...
Sprawnie, zgrabnie, wyobraźnia, fantazja. Pewnie sporo wiedzy fachowej o psychice człowieka i o dylematach poznawczych (przyjmuję na wiarę, coś...

Świetna. Atmosferą przypomina "Vanilla Sky",film z Tomem Cruisem. Polecam

Świetna. Atmosferą przypomina "Vanilla Sky",film z Tomem Cruisem. Polecam

Nie skonczyłam

Nie skonczyłam

Jeśli ktoś z Was mieszka lub jest częstym gościem w Warszawie to na pewno kojarzy wieżowiec w kształcie wąskiego klocka znajdujący się blisko Pałacu Kultury i Nauki. To właśnie Cosmopolitan jest tytułową „Wieżą strachu”, czyli miejsce akcji książki.

Poznajemy Krystiana, który zamieszkuje jeden z apartamentów wieżowca. Mężczyzna niegdyś był bożyszczem kobiet, „tym” malarzem z ASP, który mógł mieć każdą kobietę. Związał się z Agnieszką, prawniczą, która wywodzi się z wielopokoleniowej prawniczej rodziny.

Krystianowi ma wakacjach kilka lat temu przydarzył się wypadek, który spowodował u niego zmianę – przestał wychodzić z domu, stał się zamknięty, nieobecny, inny. Niewątpliwie coś się wydarzyło w jego głowie. Ostatnimi czasy rozważał, czy naprawdę istnieje, czy może to, w czym bierze udział to jakaś iluzja, świat zastępczy, podczas gdy prawdziwe życie toczy się gdzieś indziej, poza nim. Nie do końca to było normalne, wręcz dziwne.

Jeszcze dziwniejsze było to, że jakiś czas później w mieszkaniu odnaleziono trzy ciała— dwóch mężczyzn i kobiety. Wyglądało to na inscenizację, zakrawało na jakiś sposób sztuki…

Książka ma lekko duszny klimat, czytelnik daje się wciągnąć w grę głównego bohatera i tak trwa w tym aż do końca. Wszystko, co się w niej dzieje, jest okraszone tajemnicą. Nic tu nie jest pewne, autor daje czytelnikowi wolą rękę w interpretacji wydarzeń. I tu od przemyśleń aż głowa boli…

Strasznie mi się podoba styl Przemysława Borkowskiego. Zaciekawia, sprawia, że czytelnik angażuje się w książkę, strony same się przekręcają. Kreacja bohaterów jest tu doskonała. Krystian Zapała – główny bohater – człowiek dziwny, wręcz oderwany do rzeczywistości, oryginał. Adwokat Salomea Bejtner, również ciekawa postać. Władcza, niezjednana, stara wyjadaczka warszawskiej palestry. Bardzo mnie zafascynowała, a jednocześnie, podobnie jak prokurator Seredyńska, również jakoś niezbyt pozytywnie się do niej nastawiłam…

„Wieża strachu” to świetna lektura. Omami Was, okręci wokół palca, a potem, gdy szybką ją przeczytacie będzie Wam mało. Gwarantuję!

Bawiłam się z tą książką znakomicie. Szczere gratulacje Autorze!

Jeśli ktoś z Was mieszka lub jest częstym gościem w Warszawie to na pewno kojarzy wieżowiec w kształcie wąskiego klocka znajdujący się blisko Pałacu Kultury i Nauki. To właśnie Cosmopolitan jest tytułową „Wieżą strachu”, czyli miejsce akcji książki.

Poznajemy Krystiana, który zamieszkuje jeden z apartamentów wieżowca. Mężczyzna niegdyś był bożyszczem kobiet, „tym” malarzem...

Lektura zaczyna sie ciekawym opisem morderstwa, lecz długo trzeba czekać, by rozkręciła się na dobre. Tajemnica zbrodni skupia się na problemach psychicznych jednego z podejrzanych. Beztroski świat, bezrobotnego męża, niespełnionego malarza. Zagłębiamy się w przeżyciach związanych z jego odcięciem od rzeczywistości (dosłownie i w przenośni). Ballada człowieka próżnego, który z wygodnictwa, braku zajęcia i bodźców zewnętrznych 'odkleja' się od świata. Opis jest dość męczący, choć trzeba pochwalić autora za ostatnie 150-100 stron, gdzie akcja gęstnieje i bardziej intryguje.
Nie zawodzi jak zawsze Seredyńska, działania i domysły której miejscami są ciekawsze niż pozostałe wątki.

Lektura zaczyna sie ciekawym opisem morderstwa, lecz długo trzeba czekać, by rozkręciła się na dobre. Tajemnica zbrodni skupia się na problemach psychicznych jednego z podejrzanych. Beztroski świat, bezrobotnego męża, niespełnionego malarza. Zagłębiamy się w przeżyciach związanych z jego odcięciem od rzeczywistości (dosłownie i w przenośni). Ballada człowieka próżnego,...

Mocno przekombinowane, ale da się przeczytać.

Mocno przekombinowane, ale da się przeczytać.