Nowa Fantastyka 468 (09/2021)

Gdyby to wiatr - Romuald Pawlak
Klasyczne, solidne opowiadanie kosmiczne, gdzie wydarzyła się nie do końca wyjaśniona sytuacja i autor z tym niedosytem nas zostawia. I dobrze. Klimatem i konstrukcją narracyjną przypomina mi trochę stare opowiadanie "Umarł w butach" Zimniaka.
8/10

Lema pamięci żałobny rapsod - Tymoteusz A.L. Sokołowski
Dobra historia, z pomysłem, twistem i hołdem dla Lema. Pierwszorzędna rzecz.
8/10

Neige Éternelle - Błażej Jaworowski
Zabawa formą, jednak nic specjalnie oryginalnego, takie rzeczy już były. Poza tym niczego specjalnego nie niesie.
5,5/10

Wody kanly - Kevin James Anderson, Brian Herbert
Naiwna i głupia historyjka, słabo napisana, poziom pretensjonalnego szkolnego wypracowanie. Klasyczne, prostackie odcinanie kuponów. meeeh
2/10

Cenne niepowodzenie - Rebecca Campbell
Rzecz o tym, że czasem chyba szkoda róż gdy płonie las, o priorytetach w życiu, pasji. Świetnie napisane opowiadanie, które niczego nie narzuca a sygnalizuje. Oczywiście to kwestie na które ludzkość szuka odpowiedzi od zawsze i nigdy ich nie znajdzie.
8/10

Publicystyka:
Marek Starosta o zmierzaniu ludzkości w kierunku roku 1984. Witold Vargas po swojemu o kolejnym demonie - bezkoście. Dalej mamy fragmenty wywiadu z Lemem. Rozmówca, Japończyk Mitsuyoshi Numano, więcej o sobie powie w kolejnym numerze pisma. Lem jak zwykle o cywilizacji i człowieku. Zaraz po tym rozmowa o Lemie w wykonaniu kilku polskich twórców fantastyki. Szału nie ma. Na zakończenie pierwszej części publicystycznej biografia artystyczna Richarda Donnera. Haska i Stachowicz wspominają twórczynię z lamusa Clare Winger Harris. Kilka słów o Wiedźminie z ekranu minąłem, szkoda czasu na tę kupę. Kosik duma nad zawodnością ludzkiej pamięci, a Marta Krajewska o boomie na słowiańszczyznę i słowiańską fantasy. Orbitowski, na przykładzie Blood Red Sky, wampirzej historii, o granicach człowieczeństwa.

Recenzje:
Pewnie ok, ale zupełnie nie dla mnie.

Komiks:
Kur i Bednarczyk, Lil i Put. Standardowa miernota 2/10, estetycznie brzydko 3/10.

Dobry numer. Trzy bardzo dobre opowiadanie i przyzwoita publicystyka. Fajnie.
8/10

Gdyby to wiatr - Romuald Pawlak
Klasyczne, solidne opowiadanie kosmiczne, gdzie wydarzyła się nie do końca wyjaśniona sytuacja i autor z tym niedosytem nas zostawia. I dobrze. Klimatem i konstrukcją narracyjną przypomina mi trochę stare opowiadanie "Umarł w butach" Zimniaka.
8/10

Lema pamięci żałobny rapsod - Tymoteusz A.L. Sokołowski
Dobra historia, z pomysłem, twistem i...

Numer kupiony właściwie tylko dla opowiadania ze świata Arrakis. Jak wyszło? Tak, jak można się było spodziewać - tekst nie przekona fanów starej "Diuny", bo nie ma tu tego głęboko humanistycznego i filozoficznego ducha co w prozie Franka Herberta. Zamiast tego dostajemy opowiadanie akcji, które w dodatku jest bardzo proste w konstrukcji. Rozwój fabuły nie powinien nikogo zaskoczyć, a sama historia... Cóż, nie jest jakoś wybitnie porywająca. Mimo tego nie oceniam tego tekstu źle, bo pozwolił mi na moment wrócić do tego wspaniałego uniwersum, a teraz, chwilę przed premierą nowej filmowej "Diuny", człowiek łaknie nawet takich skrawków.

Numer kupiony właściwie tylko dla opowiadania ze świata Arrakis. Jak wyszło? Tak, jak można się było spodziewać - tekst nie przekona fanów starej "Diuny", bo nie ma tu tego głęboko humanistycznego i filozoficznego ducha co w prozie Franka Herberta. Zamiast tego dostajemy opowiadanie akcji, które w dodatku jest bardzo proste w konstrukcji. Rozwój fabuły nie powinien nikogo...

Wrzesień to i czasu więcej na czytanie. Także najnowszego numeru NF.
A w nim sporo ciekawej treści, choć z poziomem bywa różnie.

Jak zwykle, na początek na tapecie opowiadania polskie.
„Gdyby to wiatr” Romualda Pawlaka – trochę lemowych inspiracji, choć w sumie niewiele. Pomysł nienowy, czytało się dosyć przyjemnie, ale…
No właśnie ale. Że zakończenie mi niespecjalnie dobrze wybrzmiało, to pal licho. Natomiast „…nasi spece nie widzieli śladów napędu, rozumiesz?” wywołało mi ciary na plecach. Bo oto „flota” pędzi sobie przez układ z prędkością 0,1c. O ile się nie mylę, w całym znanym nam kosmosie obowiązuje pierwsza zasada dynamiki Newtona. Jeśli ktoś już rozpędził flotę do wymienionej prędkości, to nie potrzebuje ona dalej pracy silników (chyba że do przyspieszania albo zwalniania, ale takich manewrów w tekście nie dostrzegłem). Mam rację? Oraz odległość wyrażona w niesamowicie wielkiej krotności długości Plancka przypomina mi próby udowodnienia, że w odległość Ziemia-Słońce jest zakodowana w wymiarach piramidy Cheopsa.
Reasumując – spory niedosyt mam po lekturze tego opowiadania.
„Lema pamięci żałobny rapsod” Tymoteusza A. L. Sokołowskiego – nihil novi sub sole. To znaczy: było wiele razy. Czasem znacznie lepiej. Tekst ratują odniesienia do Lema i pyszny pomysł pomnika Mistrza na Księżycu (i to pomnika podwójnego). W każdym razie - szału nie ma.
„Neige Eternelle” Błażeja Jaworowskiego - coś o muzyce? Czyli coś jak dla mnie? No niestety… Odbiłem się do tego tekstu jak od hip hopu (który, nie wiedzieć czemu, niektórzy nazywają muzyką). Jak dla mnie bełkot!

A z zagranicy?
„Wody Kanly” Briana Herberta i Kevina J. Andersona – tak tak, też drobię z niecierpliwością, oczekując na premierę „Diuny”. Ale jeśli film miałby poziomem równać do tego opka, to wolę już wersję Lyncha. To opowiadanie to po prostu wyrób literaturopodobny. Fastfood dla wielbicieli Diuny, którzy łykną wszystko z melanżem w treści. Z braku laku można przeczytać, ale przecież tyle jest lepszych tekstów!
„Cenne niepowodzenie” Rebecci Campbell – wreszcie coś, co warto przeczytać! Skojarzyło mi się z opowiadaniem C. M. Valente o winach. Bo tu jest trochę podobnie – mówiąc o muzyce i skrzypcach, autorka rysuje mroczną wizję przyszłości. Z którą się nie zgadzam (coś tam za mało brutalności i zła jak na pełzający koniec świata),ale co tam. Czytało się nadzwyczaj dobrze.

I czas na publicystykę. A tym razem jakość artykułów zdecydowanie przebiła jakość opowiadań.
Bo…
LEM!
Boga polskiej fantastyki zawsze poczytać warto, a nawet trzeba. Co prawda z pewną dozą samozachwytu stwierdziłem, że zrzędzi jak ja (czyli czasem niepotrzebnie i nad miarę),ale jednak Mistrz zawsze pozostaje Mistrzem. Lektura obowiązkowa!
Do tego dość ciekawa dyskusja panów Cetnarowskiego, Majki i Górskiego o „odkrywaniu” Lema przez pryzmat współczesności. BTW – strasznie mnie zdziwiło, kiedy Majka nazwał język Trylogii Sienkiewicza „trudno przyswajalnym”. Serio? Rany boskie, ze współczesnym czytelnictwem jest gorzej, niż sądziłem. A próbował ktoś może czytać Brantome’a w tłumaczeniu Boya? Polecam, świetna lektura :P!
Do animowanego serialu o Wiedźminie podchodzę jak pies do jeża: może kiedyś obejrzę? To w końcu anime, którego szczerze nie cierpię!
Dobry artykuł o Donnerze. Nie pamiętałem, że tyle dobrego kina wyszło spod jego ręki. A skoro już się tak rozpisałem, to trochę o felietonach: Kosik chyba niedawno czytał Leonarda Mlodinowa, bo powtarza właściwie tezy zawarte w książce „Nieświadomy mózg” (też polecam, a co!). Marta Krajewska potwierdza moje obawy – polska fantastyka zbyt zachłannie, żarłocznie rzuciła się na słowiańskość. Co ani fantastyce, ani zainteresowaniu przeszłością (prawdziwą, nie lechicką) na dobre nie wyjdzie. Obym się mylił!

Wrzesień to i czasu więcej na czytanie. Także najnowszego numeru NF.
A w nim sporo ciekawej treści, choć z poziomem bywa różnie.

Jak zwykle, na początek na tapecie opowiadania polskie.
„Gdyby to wiatr” Romualda Pawlaka – trochę lemowych inspiracji, choć w sumie niewiele. Pomysł nienowy, czytało się dosyć przyjemnie, ale…
No właśnie ale. Że zakończenie mi niespecjalnie...