Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W poszukiwaniu kluczy do poznawania codzienności, autor skłania do przeformułowywania zjawisk z pozoru oczywistych i banalnych. Finezja i lekkość tych tekstów podszyta jest potrzebą głębszego przeżywania i rozumienia świata. Każdy z bohaterów zbioru kreślony jest w perspektywie różnych sposobów poszukiwania i badania konstrukcji tajemnego piękna "opatrzonej", lecz nie odkrytej i nie docenionej w pełni jej zróżnicowania, codzienności. Moim faworytem jest tekst o Ruskinie i zawarta w nim refleksja, może i oczywista, lecz jak trafnie oddana, o ekspresji plastycznej jako doskonaleniu zmysłu obserwacji.

W poszukiwaniu kluczy do poznawania codzienności, autor skłania do przeformułowywania zjawisk z pozoru oczywistych i banalnych. Finezja i lekkość tych tekstów podszyta jest potrzebą głębszego przeżywania i rozumienia świata. Każdy z bohaterów zbioru kreślony jest w perspektywie różnych sposobów poszukiwania i badania konstrukcji tajemnego piękna "opatrzonej", lecz nie...

Zachwyca gęstość tej poezji, potrzeba wyłuskiwania każdej frazy. Wreszcie uruchamianie zmysłów i interferowanie wielu wrażeń jednocześnie...

[...]"Światło powraca na środkowe sklepienie budowli. Z dwóch krańców sali, wśród byle jakich ornamentów, biegną ku sobie harmoniczne elewacje. Ściana przed czuwającym jest psychologicznym porządkiem następujących po sobie przekrojów, fryzów, powietrznych gzymsów i geologicznych zapaści. - Mocny i spieszny sen grup sentymentalnych z istotami wszystkich rodzajów wśród wszystkich przywidzeń"[...]
[Czuwania, w: A. Rimbaud, Sezon w piekle.Iluminacje, przeł. A. Międzyrzecki, Kraków 2007, s. 107]

Zachwyca gęstość tej poezji, potrzeba wyłuskiwania każdej frazy. Wreszcie uruchamianie zmysłów i interferowanie wielu wrażeń jednocześnie...

[...]"Światło powraca na środkowe sklepienie budowli. Z dwóch krańców sali, wśród byle jakich ornamentów, biegną ku sobie harmoniczne elewacje. Ściana przed czuwającym jest psychologicznym porządkiem następujących po sobie przekrojów,...

Klasyka warta uwagi, szczególnie ze względu na galerię niezwykle barwnych postaci, które zdają się być naszkicowane kreską wprawnego karykaturzysty. Obok elementów satyrycznych i wręcz groteskowych, w powieści zafrapował mnie problem zamknięcia, tak często eksponowany tu przez Dickensa. Eksploruje on różne formy zniewolenia: od więzienia czy przestrzeni domu (kapitalnie "sportretowany" upiorny dom pani Clennam) po konwenanse czy izolację społeczną. Ponadto obraz praktyk władzy i urzędników ani torchę się nie zestarzał.

Klasyka warta uwagi, szczególnie ze względu na galerię niezwykle barwnych postaci, które zdają się być naszkicowane kreską wprawnego karykaturzysty. Obok elementów satyrycznych i wręcz groteskowych, w powieści zafrapował mnie problem zamknięcia, tak często eksponowany tu przez Dickensa. Eksploruje on różne formy zniewolenia: od więzienia czy przestrzeni domu (kapitalnie...

Niezwykła książka do niespiesznej lektury, ze względu na niedopowiedzenia i poetycki język zakładające również grę z czytelnikiem. Najciekawsze jest tu odsłanianie świadomości zakochanej kobiety i związane z nim, z jednej strony, intuicyjne i emocjonalne, a z drugiej intelektualne "tłumaczenie" przez nią świata. Kluczowa jest ta autoanaliza bohaterki, która przygląda się swojemu "ja" z zewnątrz, eksperymentuje z różnymi rodzajami autonarracji, ogniskuje wewnętrzne sprzeczności we frapujących dialogach z Maliną- enigmatyczną figurą powieści, jak przypuszczam, wydzieloną z siebie jedną z osobowości, animusem(?). Mistrzowskie są w tej powieści dialogi- przemyślnie skontruowane i magnetyzujące, podobnie jak surrealistyczne opisy snów narratorki, w których zmaga się z widmem opresyjnego ojca. Książka może zrazić miłośników popularnie rozumianej prozy,gdyż nie ma tu wartkiej akcji, a raczej próby badania i definiowania siebie w duchu pewnej "poetyckiej psychologii". Szczerze polecam.

Niezwykła książka do niespiesznej lektury, ze względu na niedopowiedzenia i poetycki język zakładające również grę z czytelnikiem. Najciekawsze jest tu odsłanianie świadomości zakochanej kobiety i związane z nim, z jednej strony, intuicyjne i emocjonalne, a z drugiej intelektualne "tłumaczenie" przez nią świata. Kluczowa jest ta autoanaliza bohaterki, która przygląda się...

Dla mnie dzieło Bernharda, w swej wielokierunkowości rozważań, jest między innymi refleksją nad istotą fałszu i zakłamania, które są codzienną grą masek i pozorów. Konsekwencja autora w stosowaniu estetyki "przerysowywania", o której mówi sam bohater, obnaża mechanizmy destrukcji kultury i upadku ducha. Refleksja narratora przebiega od symbolicznego centrum jego wspomnień- toksycznego mikroświata rodziny,silnie zakorzenionego w jego świadomości, aż po krytykę Austrii. Monolog bohatera, będący swoistą autoanalizą, sprowadza się do próby oczyszczenia, a jednym z jej zabiegów jest najciekawsza w powieści konfrontacja Ja-Inni, odbywająca się w jego umyśle. Niekwestionowanymi perełkami są w utworze uwagi na temat idei fotografii.

Dla mnie dzieło Bernharda, w swej wielokierunkowości rozważań, jest między innymi refleksją nad istotą fałszu i zakłamania, które są codzienną grą masek i pozorów. Konsekwencja autora w stosowaniu estetyki "przerysowywania", o której mówi sam bohater, obnaża mechanizmy destrukcji kultury i upadku ducha. Refleksja narratora przebiega od symbolicznego centrum jego wspomnień-...