Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W poszukiwaniu kluczy do poznawania codzienności, autor skłania do przeformułowywania zjawisk z pozoru oczywistych i banalnych. Finezja i lekkość tych tekstów podszyta jest potrzebą głębszego przeżywania i rozumienia świata. Każdy z bohaterów zbioru kreślony jest w perspektywie różnych sposobów poszukiwania i badania konstrukcji tajemnego piękna "opatrzonej", lecz nie odkrytej i nie docenionej w pełni jej zróżnicowania, codzienności. Moim faworytem jest tekst o Ruskinie i zawarta w nim refleksja, może i oczywista, lecz jak trafnie oddana, o ekspresji plastycznej jako doskonaleniu zmysłu obserwacji.

W poszukiwaniu kluczy do poznawania codzienności, autor skłania do przeformułowywania zjawisk z pozoru oczywistych i banalnych. Finezja i lekkość tych tekstów podszyta jest potrzebą głębszego przeżywania i rozumienia świata. Każdy z bohaterów zbioru kreślony jest w perspektywie różnych sposobów poszukiwania i badania konstrukcji tajemnego piękna "opatrzonej", lecz nie...

Zachwyca gęstość tej poezji, potrzeba wyłuskiwania każdej frazy. Wreszcie uruchamianie zmysłów i interferowanie wielu wrażeń jednocześnie...

[...]"Światło powraca na środkowe sklepienie budowli. Z dwóch krańców sali, wśród byle jakich ornamentów, biegną ku sobie harmoniczne elewacje. Ściana przed czuwającym jest psychologicznym porządkiem następujących po sobie przekrojów, fryzów, powietrznych gzymsów i geologicznych zapaści. - Mocny i spieszny sen grup sentymentalnych z istotami wszystkich rodzajów wśród wszystkich przywidzeń"[...]
[Czuwania, w: A. Rimbaud, Sezon w piekle.Iluminacje, przeł. A. Międzyrzecki, Kraków 2007, s. 107]

Zachwyca gęstość tej poezji, potrzeba wyłuskiwania każdej frazy. Wreszcie uruchamianie zmysłów i interferowanie wielu wrażeń jednocześnie...

[...]"Światło powraca na środkowe sklepienie budowli. Z dwóch krańców sali, wśród byle jakich ornamentów, biegną ku sobie harmoniczne elewacje. Ściana przed czuwającym jest psychologicznym porządkiem następujących po sobie przekrojów,...

Klasyka warta uwagi, szczególnie ze względu na galerię niezwykle barwnych postaci, które zdają się być naszkicowane kreską wprawnego karykaturzysty. Obok elementów satyrycznych i wręcz groteskowych, w powieści zafrapował mnie problem zamknięcia, tak często eksponowany tu przez Dickensa. Eksploruje on różne formy zniewolenia: od więzienia czy przestrzeni domu (kapitalnie "sportretowany" upiorny dom pani Clennam) po konwenanse czy izolację społeczną. Ponadto obraz praktyk władzy i urzędników ani torchę się nie zestarzał.

Klasyka warta uwagi, szczególnie ze względu na galerię niezwykle barwnych postaci, które zdają się być naszkicowane kreską wprawnego karykaturzysty. Obok elementów satyrycznych i wręcz groteskowych, w powieści zafrapował mnie problem zamknięcia, tak często eksponowany tu przez Dickensa. Eksploruje on różne formy zniewolenia: od więzienia czy przestrzeni domu (kapitalnie...