Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przez około 1/3 książki zwyczajnie się nudziłam. W końcu ile można czytać przemyślenia półnagiej kobiety uwięzionej w domku letniskowym? Mimo wszystko Kingowi jakoś udało się mnie zaciekawić motywem "Śmierci" w roli gościa, cała postać tak mnie zaciekawiła, że wytrwałam do końca.
Szkoda mi tylko głównej bohaterki, z której na dobrą sprawę nie pozostało nic poza całkowicie zdemolowaną psychiką.
Plus za to, że ładnie łączy się z "Dolores Claiborne"

Przez około 1/3 książki zwyczajnie się nudziłam. W końcu ile można czytać przemyślenia półnagiej kobiety uwięzionej w domku letniskowym? Mimo wszystko Kingowi jakoś udało się mnie zaciekawić motywem "Śmierci" w roli gościa, cała postać tak mnie zaciekawiła, że wytrwałam do końca.
Szkoda mi tylko głównej bohaterki, z której na dobrą sprawę nie pozostało nic poza całkowicie...

Początkowo trudno mi było zrozumieć o co chodzi, przyzwyczajona do narracji łączonej- raz w 3 osobie, raz w pierwszej... jednak gdy wreszcie zaczęłam się przyzwyczajać i skupiłam na fabule doznałam szoku. Mimo opryskliwego podejścia Dolores...zaczynałam ją lubić!
Jedna z niewielu książek Stephena, którą przeczytałam szybko, prawie bez przerywania.
Zdecydowanie polecam, chociaż warto przeczytać sobie jako dodatek "Grę Geralda", bo książki się zazębiają.

Początkowo trudno mi było zrozumieć o co chodzi, przyzwyczajona do narracji łączonej- raz w 3 osobie, raz w pierwszej... jednak gdy wreszcie zaczęłam się przyzwyczajać i skupiłam na fabule doznałam szoku. Mimo opryskliwego podejścia Dolores...zaczynałam ją lubić!
Jedna z niewielu książek Stephena, którą przeczytałam szybko, prawie bez przerywania.
Zdecydowanie polecam,...

Cujo niezbyt przypadł mi do gustu. Może to rozciąganie czasowe, gdy bohaterowie siedzą w samochodzie, może to coś innego... jednak musiałam się zmuszać, żeby doczytać do końca.
Mimo wszystko muszę zaznaczyć, że pies jako narrator, a właściwie jeden z narratorów- ten zabieg jest ciekawy.
Chociaż po Kingu można się było tego spodziewać, w końcu jest zdolny do wszystkiego.

Cujo niezbyt przypadł mi do gustu. Może to rozciąganie czasowe, gdy bohaterowie siedzą w samochodzie, może to coś innego... jednak musiałam się zmuszać, żeby doczytać do końca.
Mimo wszystko muszę zaznaczyć, że pies jako narrator, a właściwie jeden z narratorów- ten zabieg jest ciekawy.
Chociaż po Kingu można się było tego spodziewać, w końcu jest zdolny do wszystkiego.

Książkę miło się czyta, w pewnych momentach tak zaskakuje, że chce się wracać do pierwszych rozdziałów, żeby jeszcze raz wszystko przeanalizować.
Standardowo końcówka na którą warto czekać, bo rozwiązuje wątpliwości i przede wszystkim zaskakuje.
Jakkolwiek momentami po prostu obrzydliwa, ah, te szczegółowe opisy...

Książkę miło się czyta, w pewnych momentach tak zaskakuje, że chce się wracać do pierwszych rozdziałów, żeby jeszcze raz wszystko przeanalizować.
Standardowo końcówka na którą warto czekać, bo rozwiązuje wątpliwości i przede wszystkim zaskakuje.
Jakkolwiek momentami po prostu obrzydliwa, ah, te szczegółowe opisy...

Minusem moim zdaniem jest tłumaczenie tytułu. Jednak oryginalny bardziej oddaje istotę książki.
Początek tradycyjnie jak u Kinga- wiele wątków, powolna akcja.. jednak w pewnym momencie z ociężałego czytania przechodzi się w stan zaciekawienia, a od środka czyta się wręcz pożerając każde słowo. Strasznie podoba mi się koncepcja sprzedawania marzeń. Nic dodać, nic ująć.

Minusem moim zdaniem jest tłumaczenie tytułu. Jednak oryginalny bardziej oddaje istotę książki.
Początek tradycyjnie jak u Kinga- wiele wątków, powolna akcja.. jednak w pewnym momencie z ociężałego czytania przechodzi się w stan zaciekawienia, a od środka czyta się wręcz pożerając każde słowo. Strasznie podoba mi się koncepcja sprzedawania marzeń. Nic dodać, nic ująć.

Książki Kinga zawsze czyta mi się powoli, nudzi mnie to, że dwa pierwsze rozdziały poświęcone są jednemu wątkowi, po czym w trzcim, czwatym, piątym i szóstym opowiada on o zupełnie czymś innym. Gdy jednak wreszcie wszystkie się zazębią, zaczną ze sobą kolidować... tworzy się arcydzieło. Uwielbiam niespodziewane zakończenia, tajemnice, które rozwiązują się pod sam koniec. Dzięki temu chociaż trudno przebrnąć przez początek, od środka czyta się błyskawicznie, końcówkę szczególnie.
Ogromny plus za motyw "REDROM"- trzyma w napięciu, zapada w pamięć... to jest mistrzostwo w wykonaniu Króla.

Książki Kinga zawsze czyta mi się powoli, nudzi mnie to, że dwa pierwsze rozdziały poświęcone są jednemu wątkowi, po czym w trzcim, czwatym, piątym i szóstym opowiada on o zupełnie czymś innym. Gdy jednak wreszcie wszystkie się zazębią, zaczną ze sobą kolidować... tworzy się arcydzieło. Uwielbiam niespodziewane zakończenia, tajemnice, które rozwiązują się pod sam koniec....

Moja wina, bo przypadkowo trafiłam na spoiler, który oczywiście przeczytałam... i zepsułam sobie trochę czytanie. Przez pół książki oczekiwałam na 75. Igrzyska Poskromienia i co rozdział zastanawiałam się "no, teraz je ogłoszą? Nie? Kurde, już przeczytałam prawie połowę, czyżby 75. Igrzyska były opisane w trzeciej częśći?".
Gdy już trafili na arenę, wszystko toczyło się tak szybko, że aż za szybko. Moim zdaniem trochę za łatwo, za szybko, zbyt masowo znikali inni trybuci.
Końcówka oczywiście niespodziewana- duży plus, bo całą książkę zastanawiałam się, jak autorka utrzyma Katniss i Peetę przy życiu.

Moja wina, bo przypadkowo trafiłam na spoiler, który oczywiście przeczytałam... i zepsułam sobie trochę czytanie. Przez pół książki oczekiwałam na 75. Igrzyska Poskromienia i co rozdział zastanawiałam się "no, teraz je ogłoszą? Nie? Kurde, już przeczytałam prawie połowę, czyżby 75. Igrzyska były opisane w trzeciej częśći?".
Gdy już trafili na arenę, wszystko toczyło się tak...

Jak pozostałe z trylogii, i tą książkę przeczytałam w zastraszająco szybkim tempie. Nie wiem, co w nich jest, jednak mimo wszystko chce się je czytać i trudno się oderwać, bo za chwilę biegnie się do książki.
W pewnych momentach, szczególnie pod koniec miałam mieszane uczucia. Szok zmieszany z poddenerwowaniem. Jak można podjąć takie, a nie inne decyzje, jak można się tak zmienić, jak można...
Końcówka zdecydowanie dziwna, wprowadza w dziwne otępienie z którego trudno wyjść przez przynajmniej kilka godzin.
Mimo wszystko zdecydowanie polecam tę trylogię, jako coś do przeczytania na luzie i przekonania się do książek zdecydowanie idealne.

Jak pozostałe z trylogii, i tą książkę przeczytałam w zastraszająco szybkim tempie. Nie wiem, co w nich jest, jednak mimo wszystko chce się je czytać i trudno się oderwać, bo za chwilę biegnie się do książki.
W pewnych momentach, szczególnie pod koniec miałam mieszane uczucia. Szok zmieszany z poddenerwowaniem. Jak można podjąć takie, a nie inne decyzje, jak można się tak...

Fajna, przydatna książka. Miło ją po prostu otworzyć i znaleźć to, co nas intryguje, interesuje bez zbędnego szukania po dodatkach poszczególnych części.

Fajna, przydatna książka. Miło ją po prostu otworzyć i znaleźć to, co nas intryguje, interesuje bez zbędnego szukania po dodatkach poszczególnych części.

Książka jako całość na poziomie, jednak momentami opisy scen z Ministerstwa takie...rozmemłane. Zbyt często jednak dla mnie wiało nudą.

Książka jako całość na poziomie, jednak momentami opisy scen z Ministerstwa takie...rozmemłane. Zbyt często jednak dla mnie wiało nudą.

Zdecydowanie moja ulubiona część. Widać tę przemianę dzieciaczków w nastolatków, nowe przedmioty, nowi nauczyciele, nowe wątki... szczególnie ten z Syriuszem. Trudno się oderwać.

Zdecydowanie moja ulubiona część. Widać tę przemianę dzieciaczków w nastolatków, nowe przedmioty, nowi nauczyciele, nowe wątki... szczególnie ten z Syriuszem. Trudno się oderwać.

Długo wyczekiwana i... spełniła swoje zdanie. Miała zaskoczyć, zszokować, wprowadzić elementy tajemnicy i zachęcać do przeczytania kolejnej części. Końcówka na wysokim poziomie, mimo wszystko czasami lepiej oszczędzić sobie tak wyświechtany "hepi end".

Długo wyczekiwana i... spełniła swoje zdanie. Miała zaskoczyć, zszokować, wprowadzić elementy tajemnicy i zachęcać do przeczytania kolejnej części. Końcówka na wysokim poziomie, mimo wszystko czasami lepiej oszczędzić sobie tak wyświechtany "hepi end".

Początek moim skromnym zdaniem do bani. Nudny, zniechęcający do czytania. Dopiero w trzecim, czwartym rozdziale zaczyna się coś dziać, później akcja toczy się gładko. I oczywiście szok, kiedy okazuje się, że nagle kończymy czytać ostatni rozdział.

Początek moim skromnym zdaniem do bani. Nudny, zniechęcający do czytania. Dopiero w trzecim, czwartym rozdziale zaczyna się coś dziać, później akcja toczy się gładko. I oczywiście szok, kiedy okazuje się, że nagle kończymy czytać ostatni rozdział.

Prosta, łatwa, przyjemna i krótka. Akcja toczy się szybko, co jest ogromnym plusem, bo nie ma nic gorszego, niż pierwszym tomem okropnie znudzić czytelnika. Mimo wszystko momentami mi żal, że pierwszy rok zleciał tak szybko. Dopiero co był wrzesień, a już maj...

Prosta, łatwa, przyjemna i krótka. Akcja toczy się szybko, co jest ogromnym plusem, bo nie ma nic gorszego, niż pierwszym tomem okropnie znudzić czytelnika. Mimo wszystko momentami mi żal, że pierwszy rok zleciał tak szybko. Dopiero co był wrzesień, a już maj...

Dużo się dzieje, jest ciekawie. Fakt, że muszą sobie poradzić sami, nie ma już chodzenia po Hogwarcie, uczenia się... wspaniały efekt, który pod koniec serii wprowadza wręcz "tajfun" ;) świeżości. Dzięki temu można się skupić na rozwijaniu wątków walki z Voldemortem.
Jedna z moich ulubionych częśći, bo wciąż zaskakuje.

Dużo się dzieje, jest ciekawie. Fakt, że muszą sobie poradzić sami, nie ma już chodzenia po Hogwarcie, uczenia się... wspaniały efekt, który pod koniec serii wprowadza wręcz "tajfun" ;) świeżości. Dzięki temu można się skupić na rozwijaniu wątków walki z Voldemortem.
Jedna z moich ulubionych częśći, bo wciąż zaskakuje.

Harry'ego trudno ot tak opisać, w końcu każdy go zna. Całoś moim zdaniem troszkę trudna do przełknięcia za pierwszym razem, jednak gdy już się osiągnie "poziom" fana serii i czyta się książkę po raz setny, to wciąga i to niesamowicie.

Harry'ego trudno ot tak opisać, w końcu każdy go zna. Całoś moim zdaniem troszkę trudna do przełknięcia za pierwszym razem, jednak gdy już się osiągnie "poziom" fana serii i czyta się książkę po raz setny, to wciąga i to niesamowicie.

Przeczytane, a właściwie zaczęte. Autorka na siłę stara się wcisnąć Harry'ego w stereotypowy opis książki satanistycznej. Brakuje mi obiektywnego spojrzenia, denerwuje mnie naciąganie faktów.

Przeczytane, a właściwie zaczęte. Autorka na siłę stara się wcisnąć Harry'ego w stereotypowy opis książki satanistycznej. Brakuje mi obiektywnego spojrzenia, denerwuje mnie naciąganie faktów.