Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z jednej strony nic odkrywczego. Wielokrotnie eksploatowany motyw złamanego życiem bohatera, świat na skraju upadku, młody wybraniec.
Z drugiej strony lekka, przyjemna i szybka lektura, która zostawia nadzieję na udaną kontynuację.
Minusem nadmiar niepotrzebnych wulgaryzmów, które wyglądają miejscami sztucznie i wciśnięte na siłę.

Z jednej strony nic odkrywczego. Wielokrotnie eksploatowany motyw złamanego życiem bohatera, świat na skraju upadku, młody wybraniec.
Z drugiej strony lekka, przyjemna i szybka lektura, która zostawia nadzieję na udaną kontynuację.
Minusem nadmiar niepotrzebnych wulgaryzmów, które wyglądają miejscami sztucznie i wciśnięte na siłę.

„Czerwone drzewo” Caitlín R. Kiernan to moja pierwsza styczność z nową serią horrorów od Wydawnictwa Mag, jak i samą Autorką, która niestety okazała się sporym zawodem. Mimo całkiem obiecującego początku, szybko okazuje się, że fabuła jest przegadana i nudna. Brakuje napięcia, uczucia dreszczyku i obiecanego na tylnej okładce odkrywania tajemnic sprzed wieków. Zamiast tego dostajemy moim zdaniem nadmiernie rozdmuchane wątki związane z seksualnością głównej bohaterki, przesyt nawiązań do innych dzieł i mocno rozczarowujące zakończenie. Szkoda… Zapowiadało się całkiem dobrze, a wyszedł przeciętniak, warty co najwyżej 5/10.

„Czerwone drzewo” Caitlín R. Kiernan to moja pierwsza styczność z nową serią horrorów od Wydawnictwa Mag, jak i samą Autorką, która niestety okazała się sporym zawodem. Mimo całkiem obiecującego początku, szybko okazuje się, że fabuła jest przegadana i nudna. Brakuje napięcia, uczucia dreszczyku i obiecanego na tylnej okładce odkrywania tajemnic sprzed wieków. Zamiast tego...

Wiązałem z tą serią spore oczekiwania, niestety pierwszy tom o Prymarsze Ultramarines okazał się ogromnym rozczarowaniem. Z trudem udało mi się dobrnąć do końca, całe szczęście, że objętościowo książka liczy ledwie 200 stron. Fabuła jest prosta i banalna, w zasadzie nie uświadczymy żadnych zwrotów akcji. Jesteśmy świadkami jednej z bitew zakonu, która w założeniu miała być tłem dla przybliżenia sylwetki Guillimana. Niestety to, co dostajemy jest nudne i płaskie, okraszone pseudofilozoficznymi i strategicznymi rozważaniami Prymarchy i jego legionistów, które tworzą niestrawny bełkot. Radzę unikać szerokim łukiem, a w zamian przeczytać coś z głównej linii Herezji Horusa.

Wiązałem z tą serią spore oczekiwania, niestety pierwszy tom o Prymarsze Ultramarines okazał się ogromnym rozczarowaniem. Z trudem udało mi się dobrnąć do końca, całe szczęście, że objętościowo książka liczy ledwie 200 stron. Fabuła jest prosta i banalna, w zasadzie nie uświadczymy żadnych zwrotów akcji. Jesteśmy świadkami jednej z bitew zakonu, która w założeniu miała być...