Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest nieźle. Jedyny minus albumu to jednak sam Grodd, który jako główny przeciwnik sprytnego i szybkiego Flasha nie ma poza zyskaną mocą szybkości zbyt wiele do zaoferowania. Na szczęście miejsce, w którym pozostawił go Barry nie daje nadziei na jego szybki powrót. Na plus wypada zakończenie wątków z poprzednich dwóch tomów, oraz suspens, zwiastujący ciekawego i tajemniczego antagonistę. Ostatnia część albumu (choć niestety nie rysowana przez Manapula) pozwala rozwinąć się Barry'emu przez pokazanie go w akcji bez swych super-mocy. Tu też pojawia się zagadka, na rozwiązanie której jeszcze trzeba będzie poczekać.
Generalnie, Inwazja Goryli nie czyni nic niebywałego w kanonie DC, ale sama w sobie jest fajną historią, którą czyta się szybko i bardzo przyjemnie.

Jest nieźle. Jedyny minus albumu to jednak sam Grodd, który jako główny przeciwnik sprytnego i szybkiego Flasha nie ma poza zyskaną mocą szybkości zbyt wiele do zaoferowania. Na szczęście miejsce, w którym pozostawił go Barry nie daje nadziei na jego szybki powrót. Na plus wypada zakończenie wątków z poprzednich dwóch tomów, oraz suspens, zwiastujący ciekawego i...

35, regularny album Thorgala prezentuje niewielką tendencję zwyżkową w kwestii fabularnej. Pytania postawione w poprzednim tomie znalazły częściowe rozwiązanie, a zdrada ideałów bohatera wydaje się być choć trochę rozgrzeszona. Rysunki są w zasadzie takie jak zawsze, choć zauważyłem, że Rosiński nie zawsze dopracowuje je tak jak powinien. Szczególnie widać to na większych planszach.
Po lekturze naszły mnie pewne refleksje. Po pierwsze, tych kilku dodatkowych stron można było uniknąć, nieco skracając niektóre wątki ucieczki. Wyszłoby to bez żadnej straty dla fabuły. Po drugie, historia opowiadana w głównym cyklu spokojnie obyłaby się bez wątków pobocznych z serii Kriss De Valnor i Louve. No, ale widać czasy teraz takie, że jeśli czytelnik nie dostanie 2 albumów rocznie, mógłby zapomnieć o swojej ulubionej serii.

35, regularny album Thorgala prezentuje niewielką tendencję zwyżkową w kwestii fabularnej. Pytania postawione w poprzednim tomie znalazły częściowe rozwiązanie, a zdrada ideałów bohatera wydaje się być choć trochę rozgrzeszona. Rysunki są w zasadzie takie jak zawsze, choć zauważyłem, że Rosiński nie zawsze dopracowuje je tak jak powinien. Szczególnie widać to na większych...

Niestety, czasem magia z dzieciństwa nie wraca...
Pamiętam jak czytałem tą serię na początku lat 90-tych, mając kilkanaście lat. Wtedy zawładnęła moją wyobraźnią, sprawiając, że bez reszty pochłonęła mnie lektura. Dziś, zagłębiając się w wydanie zbiorcze tych pięciu komiksów nie odczułem już tego co dawniej. Oczywiście, warstwa graficzna nadal zachwyca, ale treść (a może i nowe tłumaczenie) to już zdecydowanie nie to samo. Zwykła, wesoła opowiastka dla dziesięciolatków. Pod względem scenariusza nie wytrzymała próby czasu.
Co ciekawe, zbliżone graficznie i stylowo Smerfy nadal błyszczą tym samym blaskiem...

Niestety, czasem magia z dzieciństwa nie wraca...
Pamiętam jak czytałem tą serię na początku lat 90-tych, mając kilkanaście lat. Wtedy zawładnęła moją wyobraźnią, sprawiając, że bez reszty pochłonęła mnie lektura. Dziś, zagłębiając się w wydanie zbiorcze tych pięciu komiksów nie odczułem już tego co dawniej. Oczywiście, warstwa graficzna nadal zachwyca, ale treść (a może i...